Kabanata 01
I am irritated.
Kanina pa nagwawala ang telepono ko. Wala yatang kapaguran ang taong nasa likod non na tawagan ako. Tatahimik ang telepono tapos ay mag-iingay na naman ulit.
Tinatamad pa akong gumalaw para patayin iyon at ilagay sa do not disturb mode. Sino ba naman kasi ang tatawag ng ganito ka-aga. Seriously! Alas sais? Hindi lahat ng tao ay maagang gumigising.
Nakasubsob ang mukha ko sa malambot na unan at wala talaga ako ganang tignan iyon pero kailangan para tumigil ng tumawag ang taong nasa likod non. I finally received my strength and reached for my phone. Kusang namatay ang tawag. Salamat naman.
I am about to put it down but it rang again. Umupo ako para tignan kung sino ang tumatawag. Nalukot ang noo ko sa pangalang nabasa.
Mikael Aves is calling...
I cleared my throat first before answering the call.
"Mikael, ang aga," reklamo ko sa namamaos na boses.
Magrereklamo pa sana ako kaso naalala kong may importanteng lakad pala kami ngayon. May client kami na aasikasuhin!
"Nasaan na kayo?" I control my voice to be calm.
Nagmamadali akong tumingin ng susuotin ngayon sa cabinet. Nang makapili ako ay inilapag ko iyon sa kama at umupo muna para tapusin ang usapan namin.
He chuckled. It made my forehead crease. "You seem rushing. Ako dapat ang nagtatanong niyan. Asan kana?" Mael reversed my question in a calm tone.
"At the EDSA!" I answered. Kinagat ko ang labi dahil nautal ako. "Medyo traffic sa EDSA kaya matatagalan ako ng konti. Sorry for not answering the calls urgently. Naka-silence kasi ang telepono ko at ngayon ko lang napansin," I managed to say. Sinigurado kong hindi suspicious ang tono ko.
"Sure kang traffic?" tanong nito, nagtataka ang tono. "Non-working days ngayon kaya imposibleng magkaroon ng traffic sa kahabaan ng EDSA."
"Yeah?" I hesitated. "I don't know. Kahit ako ay nagtataka kung bakit ako na-stack sa traffic pero OTW na ako."
"My GPS shows no red line in the EDSA, Ros," nag-iba ang tono ng boses niya, nanghuhuli pero kalmado. "Saang parte ng EDSA ka na ba?"
"Bakit hindi muna kayo maglibot ni Peter habang hinihintay ako? Para naman malibang kayo at hindi mainip kakahintay sa akin," I suggest, ignoring his question.
The line went silent. Hinanap ko ang nakatambak kong kuha noon sa EDSA. Buti na lang ay hindi ko iyon na-delete kaya may na-send ako.
"I don't know kung saan ito," I said, kinakabahan.
Kinuha ko na ang tuwalya ko at dumiretso sa CR para ayusin ang panligo ko.
"Hey, kuya," I acted. "Bakit traffic po ngayon?" I made sure that I sounded like I faced a sudden dilemma. "May bunguan? Kaya ba traffic?" I gasped.
"Mag-ingat ka. Bilisan mo," aniya.
Nabunutan ako ng tinik sa dibdib nang patayin niya ang linya. Nag-toothbrush muna ako bago maligo nang mabilisan. Yellow t-shirt at faded jeans ang suot ko.
Sinabit ko na ang DSLR sa leeg ko at sinuri ang itsura sa malaking salamin ng cabinet. Maayos naman ang itsura ko kaya pinaliguan ko na ang sarili ng cologne bago lumabas ng kwarto.
Nahinto ako sa hagdan nang makasalubong ko ang paakyat na si Yairi.
She sighed in relief. "Mabuti naman. Akala ko ay paghihintayin mo pa ng matagal sa hapag sila Mael at Peter."
YOU ARE READING
Enjoying Youth Photograph (LITM 1)
Novela JuvenilRosar Jimboy Culminado lived his whole teenage life full of fears. He is closeted. He don't want his family to know that he is gay. But after the conversation happened between him and his father, he came out of the closet unexpectedly. Starting tha...