I'm Pregnant ㅡ kaisoo

05

》Jongin's

"Have you seen him already?" tanong ko kay Taemin. Tinawagan ko na ang lahat pero hindi parin nila nakikita si Kyungsoo. Gabi na pero wala parin siya. Kasalanan ko toh eh, bakit ko kasi siya nagawang sigawan kanina? Baka mapahamak yun, buntis pa naman. Aissh. I hate myself!

Bumalik ako sa unit ko para kumuha ng jacket at tumawag sa mga pulis. Magpapatulong na akong maghanap, hindi ko kayang mapahamak siya nang dahil sa akin. Sinuot ko na ang jacket ko at palabas na sana ako nang may maaninag akong hubog ng isang tao sa labas ng kwarto ko. Nilapitan ko ito upang mas makilala ko.

"Kyungsoo!" inalog-alog ko siya kasi parang wala siya sa sarili. "Huy, ayos ka lang? Saan ka nanggaling?" pilit kong tanong pero nakatulala lang siya at walang salitang lumalabas sa bibig niya. Ni hindi nga kumukurap ang malalaki niyang mga mata. Inalog ko ulit siya pero napansin ko na may gumagalaw sa likuran niya. Ano yun? Pumunta ako sa bandang likuran ko at nakita ang isang batang nakangiti. Nanlaki ang mga mata ko, "Sino toh?" out of blue kong tanong. Nagulat ako nang biglang sumagot si Kyungsoo, "Anak natin . . . " at bigla nalang siyang nahimatay. Buti nalang at nasalo ko pa siya.

Dinala ko si Kyungsoo sa kwarto at inihiga ng maayos sa kama. Napatingin ako sa biglang kumalabit sa akin. "Eomma, uhm. Appa save eomma," sabi niya habang nakaturo kay Kyungsoo. Kinilabutan ako. Anak ba talaga toh ni Kyungsoo? Eh bakit ang laki na? At tsaka.. Teka! Ano ba talagang nangyayari?

Makikita mo ang forever . . .

Nagflashback nanaman sa utak ko ang sinabi sa akin ni Lola dati. Ano ba ang ibigsabihin nun? Hindi ako manghuhula pero . . . Parang may koneksyon ang mga nangyayari ngayon.

Napailing nalang ako because of too much frustration.

----

》Kyungsoo's

"Sigurado kang anak ko yan?" tanong ko kay Kai habang nakatalukbong ng kumot. Ang lakas kasi ng pintig ng puso ko. Naguguluhan ako. Pwede bang i-rewind ang mga nangyari? Umalis ako .. Tapos.. Ano yun? Hindi ko matandaan ang mga nangyari.

"Oo naman, ikaw pa nga ang nagsabi eh," tinitigan niya ang bata. "At tsaka, tawag niya sayo Eomma." Nang dahil dun, unti-unti kong tinanggal ang kumot na nakatalukbong sa akin. Nilapitan ko ang batang karga-karga ni Kai. Napangiti naman ako nang titigan ko siya. He really looks like JongIn. Binitbit ko ito at niyakap. "Eomma smells good," sambit niya. Napangiti ulit ako. Ang tanong ko lang, bakit nakakapagsalita agad siya? Bakit ang laki na niya agad? Something's weird about here.

"Kaizer, Kaizer will be your name," nang dahil sa sinabi ko, lumiwanag ang mukha niya at pumalakpak ka. I find it really cute >_<

Hinaraop niya ako. "Eomma hugs Kaizhersh, Eomma hugs appa too," sabi niya habang hinihila palapit si Kai sa akin. Nagkatinginan kami ni Kai. "Appa, hug eomma.." pagmamakaawa niya. Hindi ko expect na gagawin nga ni Kai yung inutos ni Kaizer. He hugs me tightly. Ramdam ko ang init ng katawan niya, I feel comfortable with him. Bumulong siya sa tenga ko, "I'm sorry about what happened." napangiti naman ako. Pitingini, kenekeleg eke. "Nah, it's ok. As long as Kaizer's with us," sabi ko at mas hinigpitan niya pa ang hawak niya sa akin. Nakita kong sobrang saya ni Kaizer, "Yey! Eomma appa, happy together!" Natawa ako nang isigaw niya iyon.

------

Sorry guys. Alam kong sabaw at maigsi lang pero pasensya talaga. NAT kasi namin ngayon kaya medyo wala pang maisip si Brain. Kaya babawi ako sa next UD. Sa mga medyo nalilito po, makukuha niyo rin po ang message sa mga susunod na chapters. Alam kong matatalino ang readers nito. Kaya sana ituloy niyo lang po ako pagbabasa. VOMMENTS po

LABLATS