عائشه :هي نور حتتاخر كتير ما تكليمها يا بنتي ممكن يكون حصلها حاجه
يارا :يا بنتي قالت انها جايه اهدي وبطلي قلق
عائشه :ححاول
نور (وهي موطيه راسها ):السلام عليكم
عائشه ويارا :وعليكم السلام
نور :ازيك يا عائش
عائشه :هوا حضرتك تعرفيني
نور :اه طبعا انا معاكي ف الكليه وسمعت عنك كتير لدرجه اني حبيتك والله
عائشه :تسلمي ممكن اتعرف عليكي
يارا :انتي ازاي مش عرفاها يا عائش
عائشه:ممكن اكون مش فكراكي والله بس فعلا مش مجمعه
نور (رفعت راسها):انا بجد مش مصدقه انك مش عرفاني يا ندله
عائشه (هي مصدومه وبرقت عنيها ):يارا هي دي نور ولا بيتهائلي
يارا :لا نور
عائشه :ده بجد
نور :اه بجد والله اخيرا
عائشه :انا فرحانه جدا والله اللهم بارك طالعه زي القمر لا قمر ايه انتي تقولي القمر يمشي وتقعدي مكانه
نور :تسلمي وبلاش افوره
عائشه :والله مش بهزر طب بذمتك يا يارا مش قمر
يارا :هي قمر طبها بس انتوا نسيتوا انها مش اهم حاجه انه حلو ولا وحش المهم اننا بنتقدم
عائشه :ان شاء الله النقاب نبقي احنا التلاته يوم واحد
يارا :ان شاء الله يلا انا عايزه نقضي اليوم ضجك وفرفشه وهزار بالمناسبه دي
عائشه :اشطا اناا موافقه
نور :اشطا بقا انتي ياعائشه يابنت عمو علي بتقولي اشطا لا اصدق
عائشه :طب يلا يلا
عند الشباب
رامز :خلاص الورق حيخلص كله فظرف يومين وعرفت اظبط الدنيا وحنسافر كمان يومين
ادم:تمام
رامز:فيه جديد ولا
ادم:لحد دلوقتي هوا لسه بنفس الحاله
رامز:انا خايف عليه
ادم:لا متقلقش هوا حيبقي بخير
رامز:يارب
رامز:طب انا حمشي انا علشان لازم اخلص الشغل قبل ما اسافر
ادم:تمام لو فيه جديد حكلمك
رامز:تمام سلام
ف بيت عائشه
عائشه :بتعملي ايه يا داده
نعيمه :مش بعمل حاجه خلصنا كل الللي علبينا والبنات كانوا تعبوا دخوا ناموا
عائشه :اممم طب ينفع اقعد معاكي
نعيمه :تعالي يا بنتي بقالنا كتير مقعناش القعده دي
عائشه :اه والله وحشتني
نعيمه :عائشه انتي مخبيه حاجه عني
عائشه:لا يا داده حخبي ايه يعني
نعيمه :معرفش بس قلبي بيقولي انك مخبيه حاجه
عائشه:لا مش مخبيه حاجه
نعيمه :طيب عملتي ايه ف حكايه العريس باباكي اول ما جه سال
عائشه :يا داده انا مش عايزه اجوز دلوقتي انا لسه ف تانيه كليه
نعيمه :يا حبيبتي احنا مش بنقولك حنجوزك كده علطول ده لسه في قعده وخطوبه وبعدين جواز
عائشه :يا داده والله مش عارفه اعمل ايه المشكله انه مصر جدا المره دي
نعيمه :ف دي عندك حق بس انتي من اول ما دخلتي الكليه بيتقدملك عرسان
عائشه :داده انا لسه عشرين سنه
داده:عادي يا بنتي صلي استخاره بس وتوكلي علي الله وف الاول والاخر باباكي مش حيغصبك علي حاجه
عائشه :يارب ميغصبنيش علي حاجه يا داده
عدي يومين وادم ورامز جهزوا ورقهم علشان يروحوا لنادر
ادم:ناقص حاجه
رامز:لا كده تمام يلا لشان منتاخرش
ادم:يلا
راحوا المطار وخلصوا الورق وركبوا الطياره وبعد كام ساعه
ادم:وصلنا اخيرا
رامز:فين السكرتير ده
ادم:معرفش
رامز:انت متعرفش شكله
ادم:لا حعرفه منين
رامز:حلاوتك اومال حنعرفه منين
ادم:حيتصل بيا عادي
رامز:ذكي
بعد مص ساعه السكرتير اتصل بيهم وعرفوا يوصوا لبعض
السكرتير:اهلا بكم
ادم:اهلا بك ما هي حاله نادر الان
السكرتير :اولا يجب عليكم اللاستراحه وبعدها ساخذكم اليه
رامز:ياعم هوا بيقول ايه انا مش فاهم حاجه
ادم:نحن نريد ان نراه اولا
رامز:يابني ما تفهني مش فاهم حاجه
ادم:بيقول اننا نرتاح الاول وبعدها نروح لنادر انا قولتله لا نروح لنادر الاول
رامز:تمام
السكريتر خدهم وداهم لنادر
السكرتير :ساترككم معه وساتي
ادم :اوك
رامز:نادر اصحي يا نادر بالله عليك اصحي يا صاحبي
ادم:رامزاهدي كده انا مقدر حالتك بس احنا هنا علشان نساعده مش حنضعف
رامز:انت شايف هوا عامل ازاي
ادم:لا شايف علشان كده بقولك الكلام ده
رامز:حاضر يا ادم حاضر
ادم:انا حروح اشوف الدكتور واكلم معاه ومتضعفش يا رامز واحنا حنبقي معاه
بعد ما مشي
رامز:كده يا صاحبي طب مش خايف علي عائشه ونور مش انت كنت بتسال عليهم مش عائشه حبيبتك افرض حصلها حاجه انت فين قوم يا صاحبي قوم يا نادر خليك اقوي من اللي انت فيه قوم يلا علشان اسمعلك اللي حفظته وانت تسمعلي ولا انت بتهرب علشان محفظتش جديد
بعدرشويه
ادم:يلا يا رامز
رامز:حاضر
ادم:يا بني والله حيبقي كويس متقلقش عليه بقا وبعدين احنا معاه
رامز:يارب يفوق
ادم:يلا بقا
خرجوا من المستشفي وراحوا علي بيت نادر والسكرتير مشي وسابهم وهما من التعب ناموا
عند عائشه
عائشه :نعم يابابا الداده قالت ان حضرتك عايزني
علي :قولت ايه يا عائش
عائشه :بصراحه يابابا انا مش عايزه اجوز
علي :طيب يا عائش جهزي نفسك علشان حيجوا يوم الخميس
عائشه :نعم مش فاهمه
علي :جايين عندنا انا عزمتهم وتتعرفوا علي بعض بردو
عائشه :انا مش عايزه اتعرف علي حد يابابا
علي :انا قولت كلمه
عائشه :يابابا
علي :ولا كلمه واتفضلي علي اوضتك
مشيت عائشه وطلعت اوضتها وهي بتعيط لحد ما نامت من كتر العياط
جه تاني يوم ورامز صحي صلي الفجر وقري الورد بتاعه ونزل علشان يروح لنادر وقعد يكلم معاه كتير اما عند عائشه فضلت قافله علي نفسها طول اليوم ومش عايزه تقابل حد بقلم مريم محمد
