12 Şubat 2018
MOSKOVA - RUSYA (St. Petersburg Ballet Theatre)
Genç kız, üç gündür tepeden tırnağa her santimetre karesini incelediği devasa sahnenin tam ortasında durmuş, sanki gözünden kaçan bir şey varmış gibi tek tek göz gezdiriyordu yine her ayrıntıda. Bunu öyle bir keyifle yapıyordu ki hayatının geri kalanını tam şu noktada geçirebilir ve bundan zerre pişmanlık duymazdı. Buna ağır şartlar altında yaptığı provalar ve sızlayan ayak parmakları da dâhildi. İçinde yaşadığı heyecan öyle yüksek bir seviyeye gelmişti ki ayakları yere değmiyordu zaten.
Genç kız derin bir nefes alıp on altı yaşından bu yana kendisi için önemli her anında giydiği eski, yıpranmış bale pabuçlarına (pointe)* indirdi bakışlarını.
" Buradayım işte, hak ettiğim yerde. Bu kokuyu saklayabilme şansım olsaydı bir saniye bile yanımdan ayırmazdım."
"Diyar?"
Genç kız ani bir irkilmeyle kendine gelip adını seslenen hocasına doğru ilerledi. Kesin, hala burada olduğu için bir ton azar işitecekti.
"Burada olmaman gerekiyor, Diyar. Neden inatla direniyorsun? Şu anda odanda dinleniyor olman gerekiyordu."
Ne kadar otoriter tutmaya çalıştığı sesiyle söylense de karşısında duran kıza bir türlü kıyamıyordu. Onu yanına aldığında daha cümlelerini bile doğru düzgün kurmayı beceremiyordu fakat küçücük parmaklarının üzerinde durmaya çalışırken o kadar sevilesi görünüyordu ki. Geçmişten gelen görüntülerle derin bir iç çekti Yasemin Hanım.
"Biliyorum ama buradan hiç ayrılmak istemiyorum. Şu anda hayallerimin bile ötesini yaşıyorum. Sanki buradan ayrılırsam her şey yerle bir olacakmış gibi hissediyorum."
"Diyar, tatlım seni çok iyi anlıyorum fakat artık dinlenmelisin. Bu da şovun bir parçası sen de biliyorsun. Yarın akşamki gösteride bir şeylerin ters gitmesini istemeyiz değil mi?"
Diyar, karısında açıklama yapan hocasına endişeyle başını salladı.
"Evet, elbette istemem. Ben de otele dönmek üzereydim zaten."
Diyar konuşmasını bitirdikten birkaç saniye sonra çekinerek hocasına baktı tekrar. Yasemin Hanım sorarcasına kaşlarını kaldırdı.
"Bir sorun mu var?"
"Aslında bugünkü provadaki üçüncü perdenin solosunda içime sinmeyen şeyler var. Eğer izin verirseniz-"
Yasemin hanım elini havaya kaldırarak kaşlarını çattı.
"Daha fazla prova yok Diyar. Bu sana son ikazım! Ayrıca, dediğin perdede ki solon, gösterinin en zor sekanslarının bulunduğu bölüm. Sence gösteriden önce böyle bir riske girer miyim?"
"Ama-"
"Tamam, bu konuşmayı burada bitiriyorum."
Ne kadar öğrencisine kıyamasa da onun ve tüm gösterinin sorumluluğu omuzlarındaydı. En ufak bir hata her şeyi yerle bir etmeye yeterdi.
"Diyar, bir bak etrafına. Burası Rusya'nın en görkemli bale salonlarından biri. Ve sen tüm balerinlerin idolü olan Anna Pavlova'nın yıldönümünde baş balerin olarak sahneye çıkacaksın. Yarın buraya on binlerce insan gelecek çeşitli şehirlerden, ülkelerden. Sadece bu gösteri için. Her şey inanılmaz gibi görünüyor fakat yapılan tek bir hata tüm hepsini mahvedebilir. Beni anlıyorsun değil mi?"
Yasemin Hanım, öğrencisinin gözlerine bakarken biraz endişeliydi. Çünkü her zamankinden daha hırslı ve haddinden daha fazla öz güvenli bir kızdı şu an karşısında duran. Ama yine de endişelerini bir köşeye atıp şefkatle okşadı omzunu.
