chocolate pudding ✓

17

my future by billie eilish

*

"beni duyamıyor musun
eve gelmiyorum"

*

18.23

Bazen dakikalar zor geçer.

Aklınıza hiç olmayan bir şey takılır. Okuduğunuz kitap, izlediğiniz dizi hakkında endişelenirsiniz. Asla kafaya takmam dediğiniz şey için ağlarsınız günlerce. Benimle alakası olmaz dediğiniz şeyler başınıza gelir.

İşte böyle anlarda zor geçer dakikalar.

Ruhunuz bunalır, gözlerinizi açmak istemezsiniz bu işkence bitene kadar. Ayağa kalkıp eskisi gibi olacak gücü bulamazsınız kendinizde. Çünkü her nefes aldığınızda kalbinize iğneler batıyormuş gibi bir his... Nasıl geçerdi ki? Bir tedavisi mi vardı?

Belki bir kişi geçirirdi o hissi. Birinin varlığı, birinin sesi, kokusu ya da dokunuşları. Birinin sadece bir bakışı bile iyi gelebilirdi. Peki ya sorunun kaynağı o biriyse?

Ağlamanızın sebebi, sizi bunaltan sıkıntının kaynağı aynı zamanda bu kötü hisleri geçirecek kişiyse ne yapılırdı ki?

"Ellerini yıkayalım."

Jungkook hızlıca kafasını iki yana sallayarak Namjoon'un ona ulaşmasını engelledi. Diğer herkesin aksine sessiz kalması biraz korkutucu görünüyordu. Ani bir tepki verip ortalığı yerle bir edebilirdi böyle oturmaya devam ederse. "Hadi abicim, ellerini yıkamamız gerek."

Jungkook'un bakışları ellerine indi. İki saattir ameliyathanede olan ruh eşinden geriye kalan tek şey bu kan izleriydi. Titreyen dudaklarını birbirine bastırdı ve yeniden kafasını olumsuz anlamda salladı.

Dakikalardır süren sessizlikte duyulan tek ses Jimin'in sessiz hıçkırıklarıydı. Haberi alan herkes gelmiş, gereğinden fazla süren bu ameliyatın bitmesini bekliyordu. Jungkook, Taehyung'un kurdunu hiçbir şekilde hissetmiyordu. Sanki hiç ruh eşi olmamış gibi bir histi.

Kafede nasıl canının acıdığını hatırlıyordu. Göğsüne öyle bir ağrı saplanmıştı ki anında anlamıştı Taehyung'a bir şey olduğunu. Dışarı çıkıp o sokağa ilerlerken ağlayan bir kadının çığlıklarını duyması ve yerde yatan bedeni görmesi de düşüncelerini haklı çıkarmıştı.

Kimin yaptığını bilmiyorlardı. Orda kamera yoktu. Polisler Jungkook'un ifadesini almış, olay yerine de gitmişti ama hâlâ hiçbir şüpheli yoktu. Taehyung uyanana kadar da bir şey bilinmeyecekti.

Taehyung uyanana kadar...

Jungkook'un bakışları ameliyathanenin kapısına döndü. Henüz bir aydır tanıdığı tombul yanaklı çocuk gelmiş hayatının merkezine oturmuştu resmen. Biri gelip ona Taehyung için ağlayacaksın dese gülme krizine girerdi. Peki niye şimdi canı bu kadar acıyordu? Çok kısa sürede ona bağlandığı için mi?

Uzun zaman sonra ilk defa birisiyle böyle huzurlu bir gün geçirmişti. Onu aldatan sevgilisinden sonra ilk defa birinin yanında kendini rahat hissetmiş, ona duygularını açmıştı.

"Birisi geldi ve onu vurup gitti." diye mırıldandı sessizce. Hemen önünde ayakta duran Namjoon eğilip omuzlarına dokundu. "Birisi geldi ve onu vurup gitti." dedi daha yüksek bir sesle. "Jungkook." diyen Hoseok'u umursamadan ayaklanıp onlarla beraber bekleyen Bay Kim'e yöneldi. "Bir şey yapsanıza!"