Unicode
*** "ဒီနေ့ဘာလုပ်ကြမလဲ ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့သွားကြမလား?"
ဆံပင်အညိုလေးကိုကြော့ရှင်းစွာပုံချထားပြီးထိုကောင်လေးက လောကမှာ အပူငြိမ်းဆုံးလို့ထင်ရတဲ့ အပြုံးလေးတစ်ခုကိုပေးရင်း ဆိုသည်။
"ငါတို့ဒီလိုလုပ်လို့ဖြစ်ရဲ့လား?ငါစိုးရိမ်တယ်"
ထိုကောင်လေးထံမှနူးညံ့စွာချုပ်နှောင်ထားခဲ့သည့်လက်တွဲချိတ်လေးကိုလျော့ရင်းပြီးဖြေချကာပြောလိုက်သည်။
"ဘာကိုစိုးရိမ်နေတာလဲ?"
"ငါသူ့ဆီသွားရမယ်"
"ဘာလို့လဲ?သူကအဲ့လောက်တောင်ပဲအရေးကြီးတာလား?ငါ့ထက်ပိုပြီးသူကမင်းအတွက်..?"
"မဟုတ်ဘူး ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ် သူ့ကိုသစ္စာဖောက်မိနေသလိုပဲ သူမသိပဲမင်းနဲ့ငါဒီလိုတွေ့နေကြတာသိသွားခဲ့ရင် ငါ့ကို နာကြည်းသွားလိမ့်မယ်"
အင်္ကျီအနက်နဲ့ကောင်လေးဟာ အပြစ်လုပ်ထားသလိုမျက်လုံးများဖြင့် ဆံပင်အညိုရောင်နဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း မျက်ရည်စက်အနည်းငယ်ကျကာ တောင်းပန်စကားဆိုသည်။
"ဒါအတွက်ကြောင့်နဲ့မျက်ရည်ကျစရာမလိုဘူးလေ အခုချက်ချင်းသွားချင်တယ်ဆိုရင်မင်းစိတ်ပဲ ငါမတားနိုင်ဘူး သွားပြီးရင်တော့ ငါ့ဆီအပြီးပြန်မလာပေးတာအကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်"
"မဟုတ်ဘူး ငါ့ကို အဲ့လိုနှင်မထုတ်ပါနဲ့လား ငါအခုသူ့စီသွားချင်ပေမဲ့ မင်းစီပြန်မလာရရင် ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"
ပုလဲရည်လုံးလေးတွေချောင်းတစ်ခုလိုစီးကျလာခြင်းကိုသူအတတ်နိုင်ဆုံးမတားနိုင်ပါ၊လွှတ်ချထားမိခဲ့သည့်ကောင်လေး၏လက်ကို သူ့ရဲ့လက်၂ဖက်စလုံးနှင့်ပြန်၍ထွေးကိုင်ကာပြောလာသည်။
"ငါ့ကိုမင်းမချစ်ဘူးမလား မင်းသူ့ကိုပဲချစ်တာမလား ပြီးတော့ သူ့စီသွားမယ် ငါ့စီပြန်လာမယ်ဆိုရင် မင်းအတွက်ငါကခံစားချက်မရှိတဲ့ အတုအယောင်လား"
"ငါ ချစ်တယ် ငါမင်းကိုချစ်တယ်! မင်းကငါ့ရဲ့အစားမထိုးနိုင်တဲ့သီးသန့်လူတစ်ယောက်ပါ "
ရုန်းဖြည်ချဖို့ကြိုးစားနေသည့်ဆံပင်အညိုရောင်ကောင်လေးရဲ့ လက်တစ်စုံကို မျှလောက်မည့်အားနဲ့စွဲကိုင်ထားပြီးလွှတ်မပေးတော့ချေ။
ESTÁS LEYENDO
Parallel Line Between Us(Completed)
Fanfic•အချိန်တစ်ခုဟာ ဘယ်အရာကိုမှမစောင့်ဆိုင်း •သူတို့၏ကံကြမ္မာအဆုံးသတ်ဟာလှပလွန်းသည် (A Short Story)
