Bana İsmini Bahşet

01

" Gitmek istiyorum."  Vücudumda hissettiğim titreme tüm gücümü kaybetmeme sebep oldu.

"Nereye peki? Bu saatten sonra en fazla nereye gideceksin?"

Kafamda çalkalanan bu ses nasıl hem bu kadar tanıdık hem de yabancı gelebiliyor anlamıyorum.

"Umrumda değil! Buna daha fazla katlanamam , bunları hiç yaşamamış olmak isterdim, hiç ama hiç var olmamak..."

Neler oluyor, neden böyle şeyler duyuyorum? Kendimde miyim ben?

"Yapamazsın, unutmak için artık çok geç!"

O an nerde ve ne olduğumu bilmesem de tek hissetiğim şey o kararlılık duygusuydu. Tanrım neden hiçbir şey göremiyorum?!

"Bunu hep beraber öğrenicez."

"Ne yaptığını sanıyorsun? Hey ***** çabuk buraya ge-"

!BANG!

Gözlerimi açtığımda terler içinde yatakta yatıyordum. Tanrım az önce gördüklerim de neyin nesiydi? Daha önce de gördüğüm kâbuslar oldu elbet anacak bu...

Neden bu kader gerçekçi hissettirdi, tek birşey bile göremedim oysaki.

Elimle terimi silip yanımda duran telefona uzandım.

'5:23'

Saatin henüz bu kadar erken olması dışardaki havaya kıyasla şaşırtmamıştı.

Yukardan kovayla boşaltırcasına yağan yağmur ve beraberindeki gökgürültüsü bi o kadar kasvetliydi.

Derin bir nefes verip az önceki pozisyonuma geri döndüm. Bu gürültülü yağmur sesinde  tavanı izlerken tüm bedenim istemsiz titriyordu.

En garip şey ise normalde çok nadir rüya görürken veya hatırlarken sanki bu aklımdan hiç silinmeyecek gibi hissetmeme neden oluyordu.

Aniden oluşan gök gürültüsü başımı cama çevirmeme neden oldu.

'Neden gök bu gün çığlık atarcasına bağırıyor?'
'Neden yağmur ağlayan bir çocuk gibi hissettiyor?'
'Ve neden ben bu gece bu kadar düşünüyorum?'

Ani bir karar ile doğrulup perdeyi kapattım ve yandaki kaset çalara en sevdiğim şarkıyı koyup tekrar yerime uzandım.

Bu şarkı bana nedense çok ayrı duygular hissettiriyor. Daha önce hiç hissetmediğim duygulara bu notalar eşliğinde kavuşuyorum. Sanki yıllardır boş olan bir yer üç dakikalık bir şarkıda tekrar hayat buluyor.

Sanırım uyumama en kolay bu yardımcı olucak.

Gözlerimi son kez kapamadan önce perdenin arasından görünen yağmur damlalarına son kez baktım. Kimsenin olmadığı o evde kısık sesimle tek bir şey söyledim.

"Söylesene kim seni bu kadar üzdü?"

Tekrar gözlerimi kapattığımda kulaklarıma şarkıdan o son nota doldu.

'Bana ismini bahşet'

By: kirazperisii