~ Hoofdstuk 5 ~

79 7 0
                                    

"Hallo?" Riep ik nog een keer. Geen antwoordt. "Rustig" zeg ik tegen mezelf "het komt allemaal goed het is maar een grapje". Na een stuk te zijn terug gelopen en nog een paar keer te hebben geroepen had ik het idee dat ik werd gevolgd. Een angstig gevoel besloop me. "Wie is daar?" schreeuw ik. Opeens is alles glashelder dit is geen grap Jo, Xanne en Nienke zijn ontvoerd door die gast die waarschijnlijk in die grot slaapt. Ik probeerde de weg terug te vinden naar het kamp, en herhaalde tegen mezelf steeds maar hetzelfde:" het komt wel goed er is vast niks ergs gebeurd". Ik deed m'n best om de weg terug te vinden, maar hoe erg ik ook m'n best deed het lukte niet. Na een kwartier te hebben gelopen vond ik de weg nog steeds niet terug en het geluid van voetstappen achter me kwam steeds dichterbij. Verbeeldde ik het me mij nou of zag ik een schim achter die boom? Ik wist het niet, het was inmiddels kouder geworden en het kippenvel verspreidde zich over heel mijn lichaam. Toen ineens voelde ik een takje in mijn linkerzij, ik draaide me om en keek recht in twee licht blauwe ogen. Toen werd alles zwart.

De mysterieuze grotWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu