~ Hoofdstuk 7 ~

84 8 0
                                    

Oh nee dit is niet goed dacht ik bij mezelf. Wat moet ik nu doen. Aan de geschrokken gezichten van Jo, Xanne en Nynke te zien was het duidelijk dat zij ook wisten wat er aan de hand was. Opeens liep Nick weg, de grot uit hij had iets gehoord. We keken naar buiten en zagen dat er een bootje aan kwam varen. Nick liep dobberde een bootje en gaf de jongen op de boot een hand. Toen dwong hij ons om in het bootje te stappen.

Even later zag ik waar hij ons naartoe bracht; een eiland met een klein vuurtorentje. Daar aangekomen werden we meteen in de kelder geduwd. Het stonk er naar zeewier en rotte eieren. Nynke was in huilen uitgebarsten, zo overstuur was ze. Jo probeerde haar te kalmeren, maar tot nu toe was dat nog niet echt gelukt. Opeens kreeg ik een idee. "Hebben jullie je mobieltjes?" Vroeg ik. " nee" zei Xanne "die heeft hij afgepakt." "Shit" mompel ik daar gaat m'n plannetje. Ik speurde de kelder rond, opeens viel mijn oog op een doos. "Er ligt daar wat in die hoek" riep ik uit. "Waar?" Riep Nynke nog steeds overstuur. Daar in de hoek, daar ligt een doos ofzo." " Oh ja" zei Xanne " ik zie het nu ook." Snel probeerde ik er naar toe te kruipen, maar dat ging er moeilijk omdat mijn handen en voeten nog steeds vastgebonden zaten. Eenmaal bij de doos aan gekomen probeerde ik hem te openen. "Oh het lukt niet, ik krijg die doos niet open" zei ik geïrriteerd. "Probeer je zakmes" suggereerde Jo. "Ja goed idee" uit mijn achterzak haalde ik een rood zakmes. Ik kreeg hem op mijn verjaardag van mijn vader. Snel deed ik de doos open. De hele doos zat vol met alleen maar cocaïne. "Dit is niet" goed riep ik uit. "Helemaal niet goed" jammerde Nynke. Die er ook bij kwam staan.

De mysterieuze grotWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu