Ben Hiç Kimse

2. Bölüm

Medyadakiler Rüya ile Kaan. Kaan kim sorularınızı duyar gibiyim. Bölümu okursanız Kaan ilede tanışacaksınız. 

Çantami daha sıkı tutup merdivenlerden inmeye basladim. Ne dersler var diye aklımdan geçiriyordum bir yandan da. Edebiyat dersi olduğu aklıma geldi ve yüzümü burusturdum. Bir insan matematik dersini gözü kapali bile yapabilirken neden edebiyat gibi bir dersi yapamazdı ki. Bunu düşünürken binanın kapısına gelmiştim bile derin bir nefes aldım cunku birazdan bir ton ağırlığında ki bir kapıyı son gücümle açmaya calisacaktim abartigimi sanmayın sakin.  Eski binalarda olan demir kapilardandi bu. Cekip dışarı çıktım soluk soluğa kalmıştım bile her şeyim dışarı çıkmış mi diye kontrol etmeden de duramadim. Bu kapida nice eteklerim sıkışıp yirtilmisti. Bir yerimde bişey olmadığını görünce otobüs durağına doğru yürümeye basladim.

Yürürken bir yandan da çevremdeki  ki insanları izliyordum bazıları telaşlı bir şekilde ilerlerken, çok az da olsa durup hal hatır soran sokağın eski sakinleri de vardı tabiki bu eski sakinler çoğunlukla yaşini başını almış kişilerdi. Yaklaşıp günaydın derseniz sizi akşama kadar yanında tutarlardi sohbetleriyle. Geçmiş anılarını öyle güzel anlatirlardi ki aslında kendiniz gitmek istemezdiniz gideceğiniz yere. Bu yüzdendir ki sadece gülümseyerek selam verdim sıcak gunaydinlarina.

Sakin adımlarla yürümeye devam etim otobüs durağina yaklaşırken otobüsün durağa geldiğini gördüm. Kosmalimiyim acaba derken durakta kimsenin olmadığını fark edince bütün o sakin halimden çıkıp  koşmaya başladım. Şu otobüsler niye durmazlardi ki eğer bunu kacirirsam en az 10 dakika o durakta otobüs beklerdim. Sıkıntılı bir şekilde olağan gücümle kosuyordum bir de omzumda ki cantam yok mu bir de onun için enerji harcıyordum. Otobüs duragina gelip direge elimi yaslayip soluk alışverişimi düzelmesini bekledim. Soluklarim duzelince zafer işareti yaptim. Bütün otobüs beni izliyordu. Tabi sabah sabah atlet gibi otobüsü kaçırmamak için koşan bir kız görünce ben olsam bende sasiririm hemen hanım kız halime geçtim sanki biraz önce koşan ben değilmişim gibi. Kartimi okuduktan sonra otobüsun arkasına doğru ilerlemeye basladim bir yandanda koltukları tarıyordum acaba yer var mi diye. Tam karşımda bir tane vardı oraya doğru ilerlerken yanına oturacağım çocuğu incelemeye başladım kulakligini takmış camdan dışarı izliyordu izlediği cam da  yola bakan camdi hani otobüs durağina değil yani beni koşarken görmemişti . Yanına hemen oturup otobüste bir kişi görmemiş diye sevinmeye başlamıştim ki. Kulakliginin tekini çıkarıp bana döndü ve

" Sabah sporunu yaptın galiba ama bi daha dikkat et spor sırasında o kadar kısa etek giyme " dedi. O an başımdan kaynar sular döküldü sandım . Demek etegim açılmıştı yani tüm otobüs hata sokak hata hata tamam bu konu hakkında konuşmak istemiyorum . Gözlerimi kaçırıp " Sizi ilgilendirmez " dedim. Ve ona bakmamaya çalışarak dışarı izlemeye başladım beni dikkatli bir sekilde izlediğini hissedebiliyordum. O an kulakligimin cantamda olduğunu fark etim. Tüm otobüs yolculuğu boyunca ya böyle dışarı izleyecektim ya da yanına oturduğum çocuğu umursamadan kulakligimi alıp müzik dinleyecektim. Ve içimde ki savaş müzik kazandı. Derin bir nefes alıp ona döndüm hala bana bakıyordu sanki hiç yokmuş gibi davranmaya karar verdim çantama uzanıp çantamı karıştırmaya başladım nerdeydi bu kulaklik. Çantam sanki kulakligimi yutmuştu hiç bir yerinde yoktu yanımdaki çocuk ise hala beni izliyordu kafamı kaldırıp bişey mi var bakışı atigimda omzunu silkti ve bana

"Siz kadınlar niye elinize gelen her şeyi çantanıza tepiyorsunuz" dedi. Tam ağzımı açıp kendimi savuncaktim ki gerçekten öyle yaptığıma karar verdim ve " Her duruma karşı hazırlıklı olmak istiyoruz sizden farklı olarak " dedim. Bu cevabım hoşuna gitmiş olmalı ki bana gülümseyip kulakligini taktı. Ben de onu incelemeye başladım . Oturduğu için boyu hakkında emin değildim ama benden uzun olduğu çok belliydi. Koyu çok koyu kahve rengi saçları vardı ve esmerdi. Geri çekilip daha iyi incelememek için kendimi zor tutuyordum. İncelemeyi bırakıp kulakligimi aramaya geri döndüm nerdeydi bu kulaklik tam evde mi unutum derken bulmuştum ama inecegim durağa çok az kalmıştı. İyi o zaman takmam bende diyip on gözlerinden birine koydum birde dönüşü var diyip. Okulum uzaktan göründüğü an da kalkıp durağa yaklaşmasını bekledim. Yanına oturduğum çocukta benimle kalkmıştı tahminim doğruydu çocuk gerçekten benden uzundu ve yapılı bir vücudu vardi. Omzu falan genisti normalde esmer sevmezdim ama onda beni kendine çeken bir şeyler vardı. Onu incelemeye ve dusuncelerime o kadar dalmistim ki "Beni incelemeni bitirmezsen inecegin duragi kaçıracaksin " dedi. Soyle bir kafamı çevirdiğimde gerçekten de dediği gibi olduğunu gördüm. Teşekkür edeceğim anda burada ineceğimi nerden biliyor ki yoksa sapık mi diye düşünmeye başlamamla omzunda çantası olduğunu fark etim. "Sende mi bizim okula geliyorsun " dedim. Bana bakmadan kafasını salladı. "Seni daha önce hiç görmemiştim " diyip ona bakmaya başladım. Bana dönüp umursamaz bir tavırla " Cunku bu okula yeni kayıt oldum " dedi. O an otobüsün kapıları açıldı dikkatli bir şekilde aşağı indim. Sakar olduğumuda söylemem gerek bu arada.