Sadece iki kişi tarafından dinlenen ders bitmiş, tayfamız üniversiteden çıkarak yurtlarına gitmişti. O gün tek dersleri vardı ve herkes kendi odalarına dağılmıştı, tabiki de yolda istedikleri tüm içkileri Naruto'ya aldırtmışlardı.
Naruto yıllar yıllar önce ailesini salgın bir hastalıkta kaybetmişti. Ailesi gerçekten zengindi, gerçekten. 7 yaşından 18 yaşına kadar bir yetimhanede kalmıştı ve on sekiz yaşına girdikten sonra da tüm mirasını kazanmıştı. Annesinin ayrı, babasının ayrı, büyükbabası Jiraiya'nın ayrı mirası vardı ve Naruto Jiraiya'nın tek torunu olduğu için büyükbabasının mirasını da o almıştı. Yıllarca çalışmadan sadece mirasını yiyerek de yaşayabilirdi ama o şuan asgari ücretle bir kafede çalışıp üniversite harçlığını oradan kazanıyordu. O parayı üniversite bittikten sonra kendi işini kurmak için kullanacaktı.
Sasuke ile de o yetimhanede tanışmıştı. Aynı zamanlarda aynı felaket onları vurmuştu. Sadece Sasuke Naruto'dan önce yetim ve öksüz kalmıştı bu yüzden ondan önce yetimhanedeydi. Naruto yetimhaneye gelince ise onun alışması için ona en çok yardım eden kişi olmuştu. Ailesizken birbirlerinin ailesi, annesi, babası, kardeşi olmuşlardı.
Yetimhanede kız sayısı daha fazlaydı, hepsi de Sasuke ve Naruto'yu severdi. Fazla yapışkan ve sevgi dolu oldukları için Sasuke ve Naruto da ellerinde olmadan öyle büyümüştü. Birbirlerine tuhaf romantik şeylerle hitap eder, sürekli sarılır ve el ele tutuşarak gezerlerdi. On sekiz yaşına gelene kadar bu hep böyle ilerlemişti.
İkili arkadaşlıkları lisede biraz değişerek devam etmişti. Lisede tanıştıkları Neji, Shikamaru ve Kiba en yakınları arasına girmişlerdi. Tabi, Sasuke ve Naruto'nun arasına asla giremezlerdi çünkü onların arasında bozulmayacak bir bağ vardı. Üniversitede ise Lee ve Gaara ile tanışmışlardı. İkisi bizim beşli arkadaş grubumuz gibi telefon bağımlısı değildi ve sözlü iletişimi tercih ediyorlardı, bu yüzden gruplarında fazla aktif değillerdi.
Neji, Shikamaru ve Kiba'nın alışmaları gereken tek şey Naruto ve Sasuke'nin alışılmadık samimiyetiydi. Birbirlerinin elini tutmaktan, sarılmaktan ve beraber uyumaktan vazgeçmiyorlardı. Mesela herhangi biri ne zaman yurda sarhoş gelse sızmak için Naruto'nun alttaki ranzasını kullanırdı çünkü sarışın çocuk üstteki Sasuke'nin ranzasında uyurdu.
Bir de, sürekli dalga geçmelerine rağmen Sasuke eşcinsel değildi. Naruto ve Kiba öyleydi ama Sasuke, Neji ve Shikamaru değildi. Sasuke arada sırada kendinden şüphelenmiyor değildi tabi, yine de hislerini tamamen arkadaşlıkla karıştırıyordu. Naruto onun hayatıydı, gerçek anlamda. Birbirlerinin herşeyiydiler. Arkadaş, anne, baba, kardeş... Bu bağı biraz bile oynatacak bir şeyi Sasuke kesinlikle reddediyordu.
Tabi, bir de Naruto vardı. Sasuke'ye olan hislerinde kendine asla yalan söylemeyen Naruto. Ergenliğin en doruk noktasındayken yönelimini keşfeden ve Sasuke'ye olan hislerini kabullenen çocuk.
El ele tutuşmaları, sarılmaları ve beraber uyumaları kalbinin ritmini her seferinde bozardı. Yine de bunu belli etmemeye alışmıştı. Yıllardır platonikti, yakın arkadaşları dahil kimsenin hislerinden haberi yoktu. Ona çok uzun süre arkadaş olarak bakmaya çalışmıştı, aynı Sasuke'nin ona öyle baktığı gibi. Ama hayır, olmuyordu.
Yetimhanede hislerini anladıktan sonra her gece ağlar olmuştu. Hemen yan yatağında yatan Sasuke bir gece kaçınılmaz olarak bu ağlamaları duymuştu tabi. Çocuğun ailesini özlediğini düşünmüş ve ona asla soru sormamıştı. Yine de yanında olduğunu belli etmek istercesine onunla uyumaya başlamıştı. Bu alışkanlıkları da böyle başlamıştı.
O zamanlar Naruto, Sasuke için Sasuke'nin göğsünde ağlardı. Sasuke ona sarılırken, bu sarılmanın dostça olduğunu bildiği için, ve bunun dostça olmasını istemediği için ağlardı.
Tabi, o zamanları atlatmıştı. Şimdi hislerine, ya da en azından göz yaşlarına sahip çıkabiliyordu. O da aynı Sasuke gibi arkadaşlıkları için kendini tutuyordu.
Hadi ama, şuan Sasuke Naruto'nun yanında uyuyakalmışken Naruto nasıl kendini tutabilirdi?
Dersten geldikten sonra zaten uyku problemleri yaşayan çocuk direk ranzanın üst katına çıkarak uyumaya başlamıştı. Tabi, uyku problemleri Naruto yanında olmadığı sürece vardı bu yüzden Naruto'yu da yanında sürüklüyordu. Yine de Naruto'ya sanki her gün Sasuke'nin göz altı torbaları daha da morarıyormuş gibi geliyordu bu yüzden onun yanında uyumamaya çalışıyordu, Sasuke'nin uyuyamamasının nedenini kendinde buluyordu. Oysa ki Sasuke'nin kısacık bile olsa uyuması için Naruto'ya ihtiyacı vardı.
Sanki Sasuke her gün çöküyor gibiydi ve Naruto bunu nasıl düzelteceğini bilmiyordu. Onu en çok üzen ise, hiçbir şey yokmuş gibi davranmasıydı. Vardı, hem de önemli bir şey.
Naruto uyuyan çocuğun saçlarını yüzünden attırdı ve göğsüne sinerek ona daha çok sarıldı. Bu akşam sarhoş olmayı belki çocuğun ağzından laf alır diye kabul etmişti zaten. Sasuke eskiden ona her şeyini anlatırdı. Üniversiteye geldiklerinden beri aralarına görünmez bir duvar örmüştü Sasuke. Hala aynı şeyleri yapıyorlardı ama Sasuke ona hep uzaktı. Üniversitenin başından beri aralarında bariz bir duvar vardı, Sasuke son iki haftadır gülümsemiyordu bile.
Unuttuğu şey ise, Naruto'nun tırmanmayı bilmesiydi. Duvarları yıkacak kadar güçlü değildi belki ama onları aşabilirdi. Böylece yine eskisi gibi olurlardı.
Naruto kulağını Sasuke'nin kalbine koydu ve uyuyan bir insana göre ritmik olmayan kalp atışlarını duydu. Anında çocuğun uyandığını, ya da en başından beri hiç uyumadığını anladı.
"Hey," dedi Naruto çocuğu yoklamak için.
"Hey," dedi Sasuke de uykulu bir şekilde. Demek ki yeni uyanmıştı.
"Uyuyamadın mı?" Diye sordu Naruto.
Sasuke esnedi ve gözlerini ovdu. "Sayılır."
"Sorun ne? Anlat bana. Günlerdir uyumuyorsun."
"Sorun yok. Gerçekten." Sasuke her yalan söylediğinde istemsizce ağzından nefes alırdı. Naruto bunu ona asla söylememişti çünkü söylese yalan söylediği zaman burnundan almaya özen gösterirdi. Ama şimdi de burnundan alıyordu. Yalan söylemiyordu.
Ama bir sorun vardı.
"Neden uyumuyorsun o zaman?" Dedi Naruto bağdaş kurup otururken.
"Uykum yok." Dedi Sasuke de aynı Naruto gibi oturarak.
"Bu bir bahane değil."
"Dediklerim bahane değil zaten."
"Sasuke." Dedi Naruto kaşlarını çatarken.
Sasuke Naruto'nun alnına iki parmağıyla vurdu. Naruto bu hareketin hikayesini elbette biliyordu. Sasuke'nin anlattığına göre abisi İtachi salgın hastalıktan ölmeden önce son kez iki parmağı ile alnına vurmuş ve onu yalnız bırakacağı için özür dilemiş. Sasuke bunu hep özür dilemek için yapardı.
"Özür dilerim," Dedi Sasuke Naruto'yu şaşırtmayarak. "Ama gitmem lazım. Akşam gelirim."
Naruto kaşlarını daha çok çattı. "Nereye?"
"Boşver." Sasuke ranzanın merdivenlerini iki adımda indi ve soğuk havalar yüzünden üstüne ceket alarak odadan çıktı. Naruto ise arkasından bakakaldı.
İşte şuan deli gibi ağlamak istiyordu.
Bir bolum guldurup bi bolum moral bozuyorum zaa bu hikayenin olayi bu zaten
Hikayenin adinin ne oldugunu bilenler coktan neler oldugunu anladi bile ama soylemeyin sakin shhhhhh
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amfetamin / NaruSasu~SasuNaru /
Fanfic(Yarıtexting!)+(Smut!)+(SekeNaruto!)+(SekeSasuke!) Tamamlandı" Naruto ve Sasuke iki yetim olarak yetimhanede büyümüş ve birbirlerinin en yakını olmuşlardır. Herşey mükemmel ilerlerken, Naruto Sasuke'nin ondan büyük bir sır sakladığından şüphelenir.
