Sasuke merdivenleri hızla çıkarken basamakları sayıyordu. Yurt odasına geri dönüyordu. Odadan ani bir tepki ile çıkıp gittiğinde gittiği yer elbette yurdun arka bahçesi olmuştu.
Bakımsız çimenlerin üstüne bağdaş kurup oturmuş, otları yolup sinirini onlardan çıkarmış, en sonunda geri dönme kararı almıştı. Odada kalsa Naruto'yu kırardı ve kavgaları büyürdü. Bu yüzden ikisinin de sakinleşmesi için dışarı çıkmıştı. Naruto camdan baksa arka bahçede oturan Sasuke'yi görebilirdi ama bakmamıştı.
Şimdi ise merdivenleri hızla çıkıyordu. Naruto ile düzgün bir şekilde konuşacak ve zaten bir buçuk hafta sonra kendi kendine atlatabileceği için tedavi olmak istemediğini ona düzgünce anlatacaktı. Hastanelerden nefret ediyordu ve orada tedavi olma düşüncesine katlanamıyordu. Yoksunlukla baş edebilecek kadar güçlüydü.
Kendi katlarına gelince koştu ve hızla kapının önüne geldi. Beklemeden kapıyı açarken yüzüne bir gülümseme kondurmuştu.
Kapıyı açtığı an gülümsemesi soldu. Hatta bir kaç adım geri tökezledi.
Kırık bir sehpa vardı. Kahverengi sehpanın tahta parçaları her yere dağılmıştı. Odanın her yeri cam kırıklarıyla doluydu ve adım atabilecek tek yer yoktu. Cam kırıklarının yer yer üstünde bulunan etiketlere bakılırsa dün akşam içtikleri cam şişeler olmalıydı. Ve odanın ortasında dağılmış ramen vardı. Porselen tabak kırılmış, üstüne bir de ramenler kasıtlı olarak ezilmişti. Biraz daha dikkatli bakınca porselen ve cam parçalarının üstünde kan lekeleri olduğu görülüyordu. Demek ki Naruto kendine zarar verecek kadar sinirlenmişti.
Aniden dengesini koruyamadı ve kapı pervazına tutundu. Korkuyordu. Naruto'yu bulmak ve iyi olduğuna emin olmak zorundaydı.
Odadan fırlarcasına koştu ve aklına ilk gelen yer olduğu için Kiba'nın odasına gitti. Kapıyı tek bir hamle ile açarken kalabalık odayı süzmüş ve aradığı sarışınını bulamamıştı.
"Naruto nerede?" Diye sordu.
"Bekle, Naruto yok mu?" Dedi Kiba telaşla ayağa kalkarken. İyi bir oyuncuydu.
"Yok ki sana soruyorum!" Dedi Sasuke odada onları izleyen arkadaşlarını umursamadan sinirle.
"Gene onu kırdın değil mi? Naruto'yu mutlu edemeyeceksen ondan uzak dur aşağılık piç!"
Sasuke Kiba'nın yüzüne sert bir yumruk attı ve esmer çocuğun yüzü yana çevrildi.
Sert bir yumruktu. Tek yumrukta dudağını kanatanılmıştı. Kiba'ya da karşılık vermek düşerdi.
Kiba'da Sasuke'ye bir yumruk attığında kavga alevlendi. İkili birbirlerine yumruk atarken adeta boğuşuyorlardı.
Aniden ikisi de durdu çünkü onları biri tutmuştu. Bu elbette Neji'ydi.
"Ağzınıza sıçarım." Dedi sakin bir şekilde. "Kendinize gelin. Sasuke, sinirini Kiba'dan çıkarma. Kiba, hislerinin seni yönetmesine izin verme."
"Senin hislerini sikerim!" Diye bağırdı Sasuke. "Naruto'ya karşı bir hissin olamaz! Onu sevemezsin!"
"O zaman on üç buçuk yıl boyunca onu ve hislerini görmezden gelen senin de hislerin olamaz!" Dedi Kiba karşılık olarak.
Sasuke durdu ve yerde oturan arkadaşlarına baktı. "Siz..." Dedi hepsine tek tek bakarken.
"Biliyoruz." Dedi Gaara.
"Her bir detayını." Dedi Shikamaru.
Sasuke'nin alt dudağı ağlayacakmış gibi titredi ama ağlamadı. Sadece hızlıca odadan çıktı. Naruto'nun nerede olduğunu sormaya gerek duymamıştı. Biliyordu çünkü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amfetamin / NaruSasu~SasuNaru /
Fiksi Penggemar(Yarıtexting!)+(Smut!)+(SekeNaruto!)+(SekeSasuke!) Tamamlandı" Naruto ve Sasuke iki yetim olarak yetimhanede büyümüş ve birbirlerinin en yakını olmuşlardır. Herşey mükemmel ilerlerken, Naruto Sasuke'nin ondan büyük bir sır sakladığından şüphelenir.
