Amfetamin / NaruSasu~SasuNaru /

Paralel Evren -2-

Naruto ve Sasuke bir bavula eşyalarını sıkıştırarak evden ayrıldı. Üç saatlik otobüs yolculuğunun sonunda büyüdükleri ve tanıştıkları yetimhaneye geldiler. El ele yetimhaneye girdiler, tanıdık binayı ve tanıdık havayı ciğerlerine çektiler. Sanki tekrar çocukluk günlerine dönmüşlerdi.

Tsunade ikiliyi kapıda karşıladı. ''Hoşgeldiniz çocuklar. Değişmemiş, değil mi?''

''Ağaçları hala kötü buduyorsun, kocakarı.'' Dedi Naruto şakasına takılırken.

''Boruto da senin gibi kötü budadığındandır.''

''Boruto mu?'' Diye sordu Sasuke.

''İlk geldiğinde ben de şaşırmıştım. Şuan oda arkadaşı Kawaki ile sizin odanızda kalıyor ama rica ettiğimden bir haftalığına başka odaya taşınmayı kabul ettiler. "

"Burası bayağı eğlenceli olacak gibi duruyor."

"Odaya eşyalarınızı bırakın ve dinlenin. Yarım saate yemekler dağıtılacak."

"Köfte mi?" Diye sordu Sasuke heyecanla.

"Her salı," dedi Tsunade göz kırparak. "Ama Bay Hiruzen emekli olduğundan beri yemekleri çocuklar kendileri alıyor. Biraz elemen eksiğimiz var da. Aslında, sadece ben varım. Çocuklar odalarını kendileri temizliyor, yemeklerini kendileri koyarak ortak alanları da temiz tutuyor. Büyük çocuklar da Tanrı'ya şükür asayişi sağlamama yardım ediyor."

"Zor olmalı," dedi Naruto üzülerek. "Artık bizi de bu yetimhanenin yetimlerinden say. Burada olduğumuz sürece bizde herşeye yardım ederiz."

"İstediğiniz kadar inkar edin ama ikiniz de benim öz evlatlarımdan farksızsınız."

Tsunade ikilinin arasına girip sarıldığında Naruto ve Sasuke de kollarını yaşlı kadına doladı. Hayatının son kırk yılını annesiz çocuklara anne, babasız çocuklara baba olarak geçiren kadın belki de binlerce çocuğun hayatına dokunduğu gibi Naruto ve Sasuke'nin de hayatına dokunmuş ve yardımcı olmuştu.

Birbirlerini bulmalarını sağlamıştı yahu, ötesi neydi ki?

------------

"Aman Tanrım!" Dedi Sasuke heyecanla odasına girerken. "Hiç değişmemiş, görüyor musun? Gecenin bir yarısı kör bir baykuşun çarparak çatlattığı cam bile duruyor!" Çantasını yatağın üstüne atarak cama koştu ve elini çiziğin üstünde gezdirdi. Gecenin bir yarısı gerçekleşen bu olay yüzünden beraber yatan ikili korkuyla uyanmış ve Sasuke'nin Naruto'nun üstüne düşedek yere yuvarlanmaları ile Naruto kolunu kırmıştı.

"Ah canım, vah canım." Diye şakacıktan kolu hala acıyormuş gibi sıvazladı Naruto. Ne kadar belli etmemeye çalışsa da o da bu odayı özlemişti.

Sasuke heyecanla dolabı açtığında bir sevinç nidası patlattı. "Evet! Burayı hala kitaplık olarak kullanıyorlar. Vay canına, Suç ve Ceza mı? Tanrım, bu çocuklar kaç yaşında da böyle ağır kitaplar okuyorlar?"

"Çocukların eşyalarını karıştırmasana," dedi Naruto yatağa uzanmışken. Ağır ama yumuşak bu ucuz yatağı özlediğini uzanana kadar anlamamıştı bile.

"Tamam ya," dedi Sasuke dolapları karıştırmayı bırakarak ve Naruto'nun yanına tekli yatağa uzanarak sevgilisine sarıldı. "Eskiden rahat rahat buraya sığardık."

"Küçüktük çünkü." Naruto gülümsedi. "Minicik bişeydin böyle. Ne kadar büyümüş olursan ol ben hep seni korumam gerekiyormuş gibi hissederdim."

"Lisede Gaara kıçına tekmeyi bastığında neden gelip özür dilemişti senden?" Diye alayla sordu Sasuke. Lisenin başında birbirlerine dikleşmeleri sonucunda Gaara ve Naruto disiplinlik olacak kadar büyük bir kavga etmişti ve işin sonunda Sasuke'nin Gaara'dan ettiği rica ile Gaara özür dileyerek konuyu kapatmıştı. Gaara o zamanlar biraz serseriydi ve güce saygı duyardı. Bu yüzden dövüşürken onu yenen Sasuke'ye de saygı duyarak olayı hemencecik kapatmıştı ama bir daha da Naruto'nun götü Gaara ile kavga etmeye yememişti.