İNAN SENSİZ BEN ÖLÜRÜM-1

Bölüm-1...Aşkın Bedeli

KISIM-1

(Aşk bazen tesadüf değildir...)

Gözlerimi açtım. Yavaş yavaş kendime geliyordum. Tek hatırladığım adımın Göksu olduğuydu. Endişelenmeye başlamıştım...Gözlerim netleşiyor , karşımdakini net bir şekilde görüyordum..:

-Günaydın, Seni bekliyordum.

-Kimsin sen ! Yaklaşma.

-Sakın beni tanımıyorum deme.

-Tanımıyorum, kimsin sen, nerdeyim ben ?

-Kaza geçirdin hatırlamıyormusun?

-Ne kazası ,ne diyorsun?

-Birlikte tatile gidiyorduk...

-Çıkarmısın odamdan, Çııkk!!

Neden hastanede olduğumu, bu adamın kim olduğuna dair hiç bir fikrim yoktu. Sadece adımı hatırlıyordum. Sol elimdeki serum bandını çıkardım. Yavaşça ayağa kalkıp koltuğa oturdum... Dışarıdan sesler geliyordu:"Nasıl olacak, iyileşecek mi ve beni hatırlayacak mı ? Doktor bey!"

Ses gittikçe düşüyordu... Zaman geçtikçe konuşma sesleri , ayak seslerinin yerini tuttu...Kapıyı açan yine o adam, yanında ise doktor:

-Canım, daha iyi misin ?

-Ben senin canın değilim anlıyormusun ?

Doktor araya katıldı:

-Göksu Hanım, bugün taburcu işlemlerini başlatacağız.

-Tamam,Doktor Bey.

Nereye gidecektim,benim kimim var , karşımdaki kim? Aklımda bir çok soru vardı...

-Bak !Tamam benim adım Çınar ve ben senin nişanlınım.

-Aa ,ben senin gibi adamlamı nişanlandım. Allah saklasın.

Göksu "Allah saklasın." Derken Çınarın kafasına vurdu.

-Aileni bir tırafik kazasında kaybettin ve sadece sen sağ kurtuldun.

-Hayır! Bu olamaz , yalan söylüyorsun ?

Ayağa kalktım ve kapıyı hızla çekip kapattım. Arkamdan koşuyordu beni yakalamaya çalışıyordu, sonunda nefes nefese kaldım. Pes etmek zorundaydım...

-Dur! Nereye gidiyorsun. Ne biliyorsunda gidiyorsun.

O an durdum, haklıydı ne biliyordum. Nereye gidiyorum...Daha doğrusu ben kimim..