Just two weeks (Time Of Luv Series 1)

kabanata 7

Kabanata 7:Fiance
RedLavender_0403

Hindi iyon nawala-wala sa akin. Kaya ng gabing iyon ay natulog ako ng maaga para sana makalimutan iyon pero ng alas dose na ng gabi ay nagising ako.  Nang sinubukan ko ulit matulog ay di na ako nakatulog. Kaya bumaba nalang ako. Wala dito ang cellphone ko, sira din iyong loptop ko. Wala akong magagawa. Doon nalang ako sa baba.

Bumaba ako at pinaandar ang tv. Malakas ang volume kaya hininaan ko para naman di sila magising. Di ko i-on ang ilaw. Kumuha ako ng pagkain sa ref at inumin at saka ko pinanood yong pabprito kong palabas na kdrama. Kumain ako ng kumain hanggang sa naubos ko iyong mga dala kong pagkain. Pagkatapos noon ay kumuha na naman ako sa ref. Di ko alam kung bakit di ako nabubusog. Hanggang sa nakatulog nalang ako sa sofa habang nakaandar ang tv.

"At naku po!!!" May biglang sumigaw nito kaya napabangon agad ako.

I am half awake pero wala akong nakita. Sino iyon? Panaginip ko lang ba iyon? Nahiga ako ulit at natulog. Sarap na sarap ang tulog ko habang yakap ang throw pillow namin.

Nagising ako ng mag-uumaga na. Medyo madilim pa sa labas. Umupo ako. Pagkatingin ko sa gilid ay naroon sina dad at mom na nagyayakapan. Natutulog and nakapantulog pa talaga? Anong ginagawa nila dito?

"Manang?" Dumeretso ako sa kusina. Ginugutom ako.

"Jennie, hija. Ano ba ginagawa mo sa sofa? Bakit doon ka natulog?" Si manang galing sa taas. Naglinis yata.

"Nanonood po ako ng tv kagabi, tapos inantok po ako kaya nakatulog..." Binalingan ko sina mom."...manang, bakit sila nariyan?" Sabay turo ko sa mga magulang ko na ngayo'y mahimbing na natutulog.

"Eh kase kagabi, akala ko ano na ang nangyari sayo. Bumaba agad ang mommy at daddy mo, para tingnan ka. Nang okay ka lang, ayaw parin ng mommy mo pumunta sa taas para matulog kaya diyan nalang sila natulog para may kasama ka." Paliwanag ni manang.

Napangiti ako sa kwento ni Manang. This is how my parents love me. They love me so much. Pinuntahan ko ang dalawa sa sofa. Its pass five thirty in the morning kaya okay lang kahit gisingin ko sila.

Siniksik ko ang sarili ko sa gitna nilang dalawa. Nagising si dad dahil muntik na siya mahulog. Tumawa ako kaya nagising narin pati si mom.

"Good morning my dear..." Si mom at kiniss ako sa pisngi pati narin si dad.

"Good morning mom." Ako at hinalikan silang pareho sa pisngi.

Niyakap kami ng mahigpit ni dad kaya halos di ako makahinga. Maliit ang sofa namin para sa aming tatlo kaya nagsiksikan kami doon. Tumawa ako ng bumangon si dad at dahil naroon ako nahulog siya. Tumawa din si mom pero ng makita niya na nasaktan si dad ay agad niya ito dinaluhan. Umiiling na lamang ako. Ganito magmahalan ang pamilya namin. They love each other so much too.

I hope that I can find a man like dad who will love me with all his heart.

At sana si Klein iyon. How I wish. Tinawagan niya kaya ako? Maybe no?  I don't understand kung bakit di niya sinasabi sa akin na magkakakilala sila ni Jessica, is there a reason? Maybe? O baka wala lang iyon?

Maybe there are some important reasons why he can't tell me that he knows her. Baka di pa ito ang tamang panahon. Hihintayin ko nalang siguro siya na umamin sa akin. Baka nga wala lang talaga iyon. Sasabihin niya din naman siguro sa akin iyon.

I just need to wait.

Kaya ng pumunta ako ng school di muna ako dumeretso sa room. Sa canteen ako pumunta baka kase doon ko naiwan iyong phone ko. At tama nga ako naroon nga. Empty bat narin ito. Kaya di ko macheck kung tumawag ba si Klein o hindi.