ASANSÖR • PJM SMUT

1.BÖLÜM

Balayı için geldiğimiz otelin girişinde kocam ve resepsiyonun samimi sohbetini dinliyordum. Evet yeni evlenmiştim ve kocam sağ olsun beni çok düşünürdü. Woo Jin'e döndüm namı değer "kocama".

Bella:Woo Jin ben odaya çıksam olur mu?

WJ:Olur bebeğim beni bekle..

Deyip göz kırpmıştı. Kızaran yüzümü saklamaya çalışırken uzattığı oda anahtarını kaptım. Hızlı adımlarla asansöre ilerledim. Kesinlikle evliliğimden memnun değildim.

Nasıl olabilirim ki? Sevmediğim bir insan ile sırf ailemin hatırı var diye evlenmiştim. Aileme aşırı düşkün olmam bazen kötü sonlara yol açtığı doğrudur.

Asansörün düğmesine basıp kapının kapanmasını bekledim. Acilen şu gelinlikten kurtulmak gerekiyor. Woo Jin sayesinde hiç istemediğim çok cafcaflı bir gelinlik almıştık.

Karşıma baktığımda koşarak buraya doğru gelen bir adam vardı. Asansörün düğmesine basıp kapının kapanmasını engelledim. Adam asansöre bindiğinde hiç teşekkür felan etmeden 6. Kata bastı.
Ne yani bu mu insanlık. Bir teşekkür etseydin.

Derin bir nefes alıp yan gözle adama baktım, onda da damatlık vardı sanırım o da balayına gelmişti. Alnından dökülen saçları gözlerine geliyordu. Dolgun dudakları aşırı dikkat çekiyordu.
Birden adama dik dik baktığımı fark edip önüme döndüm. Asansörün sallanması beynimin sıfırlanmasına yol açtı.

Bella:Ne oluyor?

X:Bilmiyorum..

Asansörün ışıklarının yanıp sönmesi ile daha da korkmaya başlamıştım. Gözlerim dolmaya başlarken asansör büyük bir gürültü ile sarsılmaya başladı.
İçimi bir korku dalgası kapladı. Nefes almakta zorlanıyordum. Adama baktım.
O da aynı şekilde bana bakıyordu. Sarsıntılar durduğunda etraftan çıt çıkmıyordu.

Bella:Ne oldu az önce?

Titreyen sesimle zar zor konuşmuştum.

X:Sanırım burada kaldık.

Bella:Ciddi olamazsın.

Kapıya koşup avuç içlerim ile vurmaya başladım. Belki biri duyardı.

Bella:KİMSE YOK MU?! HEY! ASANSÖRDE KALDIK YARDIM EDİN!

X:Ne yapıyorsun?

Zaten sinirim tepemdeydi, bir de asansör olayı gelince iyice sınıra ulaşmıştım.

Bella:Senin gibi bir şey yapmamaktansa
en azından yardım istiyorum!

X:Sanki seni duyacaklar.

Kollarını bağlamış gözümün içine bakmaya başladı.

Bella:Sinirlerim zaten tepemde seninle uğraşamam!

X:Benimle uğraş demedim, hem bende sana meraklı değilim. Benim de beni bekleyen bir karım var. Karım derken parlayan gözleri az da olsa imrenmeme neden oldu. Ne Woo Jin benden bahsederken böyle oluyordu ne de ben ondan bahsederken.

X:Adın ne?

Bella:Bella senin?

X:Jimin...

Jimin,ne güzel ismi vardı. Hayranlıkla ona baktım. Sanırım uzun süre burada duracaktık. Asansörün boş olan bir köşesine oturdum.

Bella:Karını çok seviyorsun sanırım Jimin?

Sorar gözlerle gözlerine baktım. O da benim gibi karşımdaki köşeye oturdu aramızdaki tek fark benim elbisem aşırı kabarmıştı.

Jm:Evlendiğime göre sence? Sen sevmiyor musun ki?

Cevabını sanki biliyormuş gibi konuşmuştu. "Evet çok aşığım"dememi bekliyordu herhalde.

Bella:Hayır sevmiyorum.

Bana baktı.

Jm:Neden evlendin?

Söylesem mi bilemedim ama birine anlatmam gerekiyordu. Woo Jin'i sevmediğimi birinin bilmesi gerekiyordu.

Bella:Annem Woo Jin'i o kadar seviyor ki benim de onu seveceğimi sanıyor. Bende onu kırmak istemiyorum.

Jimin anlamaya çalışıyormuş gibi bakıyordu.

Jm:Yani sen onu sevmiyorsun ama annen onu sevdiği için mi evleniyorsun?

Jimin'in gerçekleri bu şekilde söylemesi daha bir garip gelmişti. Sorunda bunların tamamının doğru olmasıydı. Bir an sadece Jimin'in ki gibi gibi bir evliliğimin olmasını istedim.

Gerçekten sevdiğim biriyle, gerçekten beni seven biriyle...