chapter 2

41 3 2
                                    

Ηταν   το χειρότερο που θα μπορουσε να συμβεί και σε εμενα αλλα και  στον Νικ.Ξαφνικα λιγο πιο μετά ενιωσα τον εαυτό μου πολυ πιο ελαφρύ ειμουν ξύπνια ...
"Μα πως? Ειχα ακουσει οτι  ειμουν σε πολυ κακη κατασταση ..".Γυρναω και βλεπω το σωμα μου καλημενο απο  ενα γκρι μεγαλο σεντονι , δεν μπορουσα να το πιστέψω ειμουν σε μεγαλο σοκ .
Βγηκα εξω στον αγαπητο μου τον φωναξα αλλα δεν με ακουγε ουτε με εβλεπε.Ολα γινόντουσαν τοσο θολα δεν μπορουσα να θυμηθω τιποτα ουτε το ονομα μου , την οικογένεια μου , αρχισα να κλαιω .Δεν μπορουσα να σηκωθώ απο το πατωμα ενιωθα τελιως μονη ,χωρις ονομα ,οικογενεια ,συγκενεις , ενιωθα κενη. Σαν αδέσποτο χωρις το λουρακι του .Μολις σταματησα να καλαιω το ονομα του μου ηρθε στο μυαλό δεν μπορούσα να το ξεχασω με τιποτα "Νικ", θυμωμουν ποιος ήταν, με  εκανε να νιωσω πολυ χαρούμενη ,τελευταία φορα τον ειδα  στο νοσοκομείο ομως δεν προλαβα να  τον ακολουθησω . Τον εψαχνα για ημερες ,μηνες , χρονια.Ηταν δυσκολα τα πράγματα και οι συνθήκες προφανος.
Μια νύχτα  που εβρεχε  περπατουσα στην λεωφόρο Μπουτ απελπισμένη οταν αναγνωρισα το σπίτι του .Μου  εδωσε τοσο μεγαλη ελπίδα. Πηγα πιο κοντα για να δω καλύτερα...
" Με αντικατεστησε ...?"

the lovely ghostWhere stories live. Discover now