chapter 4

22 2 0
                                    

Περπατουσα  περαδωθε προσπαθοντας να καταλαβω και να συνδεσω ολες τις πληροφορίες που αυτος ο ξένος  μου ειπε. Ηταν ολα τοσο μπερδεμενα. Ξαφνικα μου ηρθε μια ανάμνηση απο εμενα και τον αδερφος μου.Το ονομα του ηταν Χριστος  .Ηταν ψηλος , με περνουσε στο υψος , ειχε μελαχρινα μαλλια ,μπλε μάτια του αρεσαν πολυ  τα μαυρα ρουχα και ετσι τα φορουσε συνεχεια . Δυστυχώς εναν χρονο πιο πριν απο εμενα απεβιωσε ειμουν η μονη στην κηδεια αφου οι γονεις μας ειχαν πεθάνει  οταν ειμεις ειμασταν  μικροί . Ξανασκέφτηκα την μορφή του ξενου. Εμοιαζε πολυ με αυτη  του αδερφου μου .
" Ισως ειναι αυτος ...?Τον βρηκα ? Σε παρακαλω θεμου ας ειναι αυτος " έλεγα και αρχισαν δυο δάκρυα να τρέχουν απο τα ματια μου. Προσπαθησα να τον ακολουθησω αλλα δεν τα κατάφερα .Εφτασα μπροστά σε εναν καθρέπτη  και επιτελους ειδα τον εαυτό μου."Δεν θυμωμουν πως ειμουν" αντιληφτηκα, ευτυχώς υπηρχε ο καθρέφτης οπως ανέφερα. Η εμφάνιση μου ήταν τραγικη .Ειμουν παντου με αιματα  και το μονο που φορουσα ηταν την ρομπα του νοσοκομείου.Τα μαλια μου ηταν σγουρά και κάστανα, μάτια αμυγδαλωτα με χρώμα πράσινο ειχα μεινει ακίνητη  βλεποντας  την μορφή μου στο καθρεπτη. Δεν ειμουν και ιδιαίτερα ψηλή οπως ο αδερφός μου αλλα ηταν το τελευταίο που με ενοιαζε. Ειμουν πληγωμένη απο τον αγαπημενο μου και νομιζα οτι αυτος ο μυστηριώδης τυπος ηταν ο αδερφός μου .Δεν ηξερα που να παω .Περηπλανιωμουν μονη που περα δωθε ξανα.

the lovely ghostWhere stories live. Discover now