the lovely ghost

chapter 12

Αγαπητό ημερολόγιο, αρχιζω να γράφω
Σήμερα ηταν μια κουράστηκη μέρα οπως και οι αλλες ενιωθα περιεργα .Ηταν σαν να εβλεπα πολλα και διαφορα ωραματα, εναν ανθρώπο , μια σκια  να γελαει σατανικα και απο κατω τον αδερφό μου  πεθαμένο .Ειχα για πολλες μέρες το ιδιο όνειρο .  Κανω μια μικρή παρένθεση για να πω οτι μετακομισα στο σπιτι του Χριστού ειναι πολυ καλος μαζι μου και τον αγαπαω πολυ .Καθε βραδυ πηγαίνω για υπνο κατα τις 11 ξυπναω κατα τις 3 μετα απο τον ιδιο  εφιάλτη  .  Και τον βλεπω διπλα μου να  μου κραταει το χερι και να με ηρεμει Εχω κουραστει  οπως και αυτος .  Καθε μέρα ιδρωμενη ξανα και ξανα . Πλεον δεν τρεφομαι σωστα εχω μεινει πετσι και κοκαλο το μονο που μπορω να σκέφτομαι ειναι τον Χριστό προσπάθω να τον προσέχω  οσο μπορώ φοβάμαι οτι αυτο δεν ηταν και δεν ειναι  ενα απλο όνειρο . Εδω και κατι μερες εχω σταματήσει να ψαχνω για αλήθειες και έχω αφωσιωθει στα γεγονοτα και στην πραγματικότητα.Προσπαθησα πολλές φορες να μαθω κατι για τα Γκουντς τουλάχιστον αλλα τζιφος. Καποιες φορες όντως νιωθω οτι μπορω να τον βλάψω .  Πηγα σε εναν γιατρο για αυτο το θεμα μου εδωσε εσενα λεει οτι μπορεις να βοηθήσεις με τα συνεσθηματα μου , λεει οτι ετσι μπορω να τα ελέγξω .Εγραψα τα τελευταία λογια μου στο ημερολόγιο μου  και  πηγα για υπνο .
Ανοιγω τα ματια μου ξευπναω σε ενα καστρο ειναι πολυ σκοτεινό και μισογκρεμισμένο ,μια αίσθηση πισω στη πλατη μου με κανει να γυρισω
- Ποια εισαι ρωταω και προσπαθω να αμυνθω αν καποιος με πειράξει
- Δεν θελω να σε βλαψω  την ακουω να μου μιλα με εναν σατανικο θα ελεγα τρόπο
- ποια εισαι ρωταω ανυσηχα
-Ποια εισαι εσυ  με ρωταει
- εγ-,εγω ειμαι η Νταϊάνα

-Νταϊανα χμμμ κατι μου θυμιζει αυτο το ονομα  με κοιταει και χαμογελαει πολυ περιεργα με εκανε να  φοβάμαι
- εσυ ?  Πεσ μου ποια εισαι
- Ωωωωω  δεν νομίζω οτι σε ενδιαφέρει πολυ το ονομα μου εγω ειμαι αυτη που μπορει οντως να σου δωσει τις απαντήσεις που ζητας σε ολα τα ερωτήματα απλα με ενα κοστος .
- ποιο ειναι αυτο το κοστος θα κανω τα παντα ... της απαντάω και την παρακαλω

-  θα πρεπει να παίρνεις μια ψυχη εναν φαντασμα και να το βαλεις εδω μεσα σε αυτο το κουτι . Μου λεει και ανοιγει τα χερια τις ηταν ενα πολυ μικρο μπλε με κοκινες γραμμές κουτακι
- μα πως θα μπορέσω μα τους χωρεσω εκει μεσα

- Απλα θα πατησεις το κόκκινο κουμπί πανω και το βαζεις κοντα στο φάντασμα που θελεις να εγκλωβησεις , θα σου λεω εγω τα ατομα που πρεπει  και μετα θα ξανα συναντιωμαστε και θα μου δινεις το κουτακι για μια μερα και εγω θα σου απανταω στις ερωτήσεις.
- δεν υπάρχει κατι αλλο να κανω?
- Προτιμας να σκοτωσεις ανθρώπους...,?  Με ρωταει  και έχει σχηματιστεί ενα χαμόγελο στο πρόσωπο της .

- οχι φυσικα και οχι
- τοτε κανε αυτο που θα σου πω
- οκ αλλα πως μπορω να σε εμπιστεύθω αν δεν σε  εχω κοιταξει ούτε μια φορα
- θα γινει και αυτο καποια στιγμη εισαι μεσα ..?

- ΝΑΙ της λεω και στο πρόσωπο μου σχηματιστηκε εναν χαμογελο διαβολικο θα ελεγα οπ;ω το δικο της  .Δεν τρομαξα καθολου με την αντίδραση μου παρολα αυτα το ευχαριστηθηκα που επιτέλους θα επερνα τις απαντήσεις που χρειαζομουν.

-  Κατι τελευταίο  μου λεει
- ναι ? Της απαντάω
- Μην το δωσεις σε κανενα το κουτί ουτε στον Χριστό  
- κατσε πως ξερεις για τον Χριστό δεν προλαβα να παρω απάντηση και η ημερα ειχε ξημερωσει.

Thank you για το support!!!! Ελπίζω να σας αρεσε και αυτο το κεφάλαιο οπως υποσχέθηκα ηταν πιο μεγαλο <3