•Flower• || Jeongcheol ||

•4•

Jeonghan (Gece 4 suları)

Aniden çakan şimşek ile yataktan sıçrayarak uyandım. Etraf karanlıktı, sanırım elektrikler gitmişti. Sıcak yatakta tek başıma yatıyordum. Seungcheol neredeydi?
Hızlıca yataktan kalktım ve sessiz olduğunu düşündüğüm adımlarla aşağıya indim.

Koltukta büzüşmüş bir şekilde yatıyordu. Niye üstüne bir şey almamıştı ki? Etrafa göz gezdirdim. Aklıma gelen fikirle tekrar odaya geri çıktım. Yastığı ve üstüme attığı battaniyeyi alıp aşağıya indim. Koltuk ikimizin beraber uyuması için yeterince genişti. Normalde böyle bu konularda o kadar cesaretli birisi değilim ama Seungcheol bana yapmayacağımı düşündüğüm şeyleri yaptırıyordu. Yastığı yanına koyup ilk battaniyeyi üstüne attım.

Yavaşça yanına uzandım. O kadar üşümüşki hemen battaniyeye gömüldü. Yavaşça bir elimle yastığa dökülmüş saçlarını okşamaya başladım. Seungcheol gelmeden önce birine karşı böyle duygular hissedeceğimi düşünmüyordum. Onu dükkanımda ilk gördüğümde vücudumda hissettiğim elektrik o kadar büyüktü ki,bundan çok korkmuştum. Sonra üniversiteden bir arkadaşım olan Seokmin ile bunları konuşmuştum. Bana gaz vermişti.

Duygularımdan korkmamamı,geri adım atmamamı söylemişti. Bende onu dinledim. Çünkü daha önce sevgilim olmuştu ama Seungcheol'ü ilk gördüğümde vücudumda hissettiğim elektriği onda hissetmemiştim. Seungcheol'e olan duygularımı farkına vardıktan sonra belli etmeye çalışmıştım ama Seungcheol yazılarına ve bahçeye o kadar odaklanmıştı ki benim duygularımı farketmemişti. Ya da ben öyle zannediyorum.

Ondan hoşlanıyorum ve bu hoşlantının zamanla büyüdüğünü hissediyorum. Ben hala saçlarıyla oynarken belimde hissettiğim güçlü kollarla vücudum kaskatı kesilmişti. Sıcaklıklarımız birbirine karışırken elimi tekrar saçlarına indirdim. Şuan o kadar mutlu ve huzurluyum ki umarım bu an bozulmaz. Onun buraya temelli yerleşmesi beni mutlu etmişti. Onunla vakit geçirmeyi seviyorum, yazdığı yazıları okumasamda seviyorum ama en çok gülümsemesini seviyorum.

Sanki Seungcheol gülümsedikçe benim ruhum dahada renkleniyor. Üniversitem bitince buraya geri dönmüştüm ve o zamandan beri ruhumda hep bir eksiklik hissetmiştim. O eksikliği tamamlamak için bir sürü hobi denemiştim ama hiçbir işe yaramamıştı. Bu boşluğun hiç dolmayacağını sanıyordum. Ama bu düşüncem Seungcheol'ü görünce tamamen değişmişti. Seungcheol'ü görünce o boşluk dolmuştu. Sadece o boşluk dolmamıştı. Kalbim göğsümü parçalamak istercesine hızlı atmış ve vücudumu heyecan sarmıştı.

Seungcheol'e o gün nasıl yardımcı oldum bilmiyorum. Heyecandan elim ayağım titriyordu. Sonraki günler ise beraber vakit geçirdikçe bu heyecanımı azda olsa yenmiştim. Şimdi onun yanında daha rahattım ama bazenleri bana iltifat ettiğinde veya gözleri parlak bir şekilde baktığında elimde olmadan utanıyordum. Bakışları, gülümsemesi o kadar güzeldi ki o bakışlarda kayboluyordum.

Düşüncelerime dalmış iken Seungcheol'ün haraketlenmesi ile ne yapacağımı bilemedim. Gözlerimi yüzüne çevirdim. Yavaşça gözlerini araladı. Karşısında beni görünce ufak bir şekilde gülümsedi.

-Jeonghan neden uyumuyorsun?

-Şimşek çakınca uyandım. Sonra yanımda olmadığını farkettim ve aşağıya indim. Sen burada büzüşmüş bir şekilde uyurken görünce dayanamadım. Yastığım ve battaniyeyle yanına kıvrıldım. Rahatsız olmadın umarım.

Kollarını biraz daha sıkıp kafasını göğsüme koydu. Umarım hızlı atan kalbimin sesi duymaz. Daha itirafım için erken.

-Ne rahatsız olması,senin o güzel kokunla burada uyumak o kadar güzel hissettiriyorki bunu tarif edecek kelime bulamıyorum şuanda. Hadi sende uykusuz kalma uyuyalım beraber ama hiç uykun yoksa konuşacak birşeyler bulabilirim.