Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyahlarla kaplı bir ışık gibi, ne ileri nede geri...
/BAŞLANGIÇ/
//1//
Bir çok söz vardı aslında bazı şeylere başlamak için. Kendini tanıtarak başlarsın, bir sözle başlarsın, bir şarkıyla başlarsın. Sana en çok hangisi yakın geliyorsa onunla başlarsın.
Nasıl başlarsan başla en önemlisi bence sonudur. Her başlangıcın bir sonu olur. İyi veya kötü, bir son. Buda benim hikayemdi.
Yüzüme çarpan tokat ile gözlerimi açtım. Uzandığım yatakdan aniden fırlayıp elimi yanağıma koydum. Her zaman olanlardan biriydi buda. Etrafıma baktığımda kimseyi göremedim.
İnsan dışı varlıkların gerçekden olduğuna inanmıyordum taki aklım başıma erene kadar, onların etrafımda olduğunu anlayana kadar.
On yaşımdan hatırladığım kadarıyla ilk o zamanlar başlamıştı bu tür olaylar. Ve bu yaşıma kadar devam ediyor.
İlk zamanlarda çok zorlanıyordum. Korkuyordum onlardan. Gece tek başıma uyuyamıyordum. Ama zaman geçtikçe alıştım. Çünkü beni korkutmakan başka birşey yapmıyorlardı. Bana zarar vermiyorlardı.
Ne kadar alıştım desemde korkuyordum. Bazen çok korkuyordum. Çünkü artık yaşadığım hayatın gerçek olup olmadığından emin değildim. Bir bakıyordum başka alemdeyim bir bakıyordum evimdeyim.
Hangisi gerçek hangisi yalan artık ayrıt edemiyordum.
Oturduğum yatakdan kalkıp karşımda ki dolaba doğru ilerledim. Yine o lanet okul gündüydü. Okuldan nefret ediyordum. O okula gidip insanların bakışlarna maruz kalmakdan nefret ediyordum. Kurtulmak istiyordum artık bu kabusdan.
İnsanlar dış görünüşe göre yargılıyorlardı beni, herkes kaçıyordu benden. Hiç arkadaşım olmamıştı.Onlara hep uzakdan bakabilmiştim.
Tamam biraz tuhaf bir insan olabilirdim ama öyle davranmalarına hiç gerek yoktu..
Dolabımdan üzerime giymek için siyah pantolonu ve onun üzerine de siyah bir sweat aldım. İhtiyacım olanlarıda aldıkdan sonra banyoya girip üzerimi giydim. Okula az bir vaktim kalmışdı. Daha gidip kahvaltı yapmam gerekiyordu.
Aynalarla hiç barışık değildim. Sadece banyomda bir tane ayna vardı. Evin başka hiçbir yerinde ayna yoktu. Ailem bu konuda çok hassas davranırlardı. Annem ne kadar sevgisini belli etmesede aramız kötü değildi, babamla abimle 'de o şekilde. Annem,babam bu halime rağmen beni el üstünde tutup normal bir birey gibi davranırlar bana.
