HUMSS be with YOU || SHS Series #1

Chapter 2

Chapter 2

Ng maka pasok na kami sa loob ng silid aralan, ay naka paligid na agad ang mga kalalakihan sa silyang may pangalan ko na.

"Nandyan na ang Reyna." Anunsyo ng Vice President sa Homeroom na si Julce, na isa sa taga hanga ko.

Bumalik naman sa kanya kanyang upuan ang mga kani kanina nag uumpukang kalalakihan.

Uupo na sana ako ng makitang naka tayo at hindi gumagalaw si Herrie sa gilid ko.

"Herrie dito kana lang sa tabi ko." Saad ko tsaka inusog kunti ang upuan upang mag lapit ito.

Dahil sa sadya itong mahiyain ay di pa rin ito umalis sa pagkaka tindig niya.

Kaya wala sa oras ko siyang hinila paupo na ikina haba ng nguso niya, na ikina ngiti ko naman.

Hindi ko alam ba't siya nag Humss kung mahiyain naman siya.

Makikipag kuwentohan sana ako kay Herrie ng may marinig akong malakas na tili galing sa labas.

I already know this voice.

"BLYTHE!!!!" Sigaw ng nag iisang kababata kong aso.

"Frinity lower your voice." Saway ko rito habang naka taas ang kanang kamay na sinisimbolo kong tahimik.

"Arte nito." Usal nito tsaka diretsong bumeso beso sakin, uupo na sana ito ng mapansing may tao sa tabi ko.

Bumulong ito sakin. "Wuy sino yan?" Napa iling na lamang ako, kilala talaga din to si Frinity sa pagiging madaldalin.

Tumikhim muna ako tsaka hinarap si Herrie na naka titig sakin. She's sometimes weird at the same time cute.

"Herrie." Tawag ko rito, na ikina nguso nito ngunit di na masyadong mahaba kumpara kani kanina. "This is Frinity my childhood best friend. Frinity this is Herrie, my new friend. I hope both of you play along."

Ngumiti lamang si Herrie kay Frinity habang tinititigan ni Frinity si Herrie ng masinsinan.

Halatang ilang na ilang na si Herrie sa ginagawa ng aso kong kaibigan.

Kaya siniko ko ito upang matigil.

"Aray ha." Reklamo nito, at inirapan ako. "Hi Herrie, I'm Frinity, Blythe's THE BEST BEST FRIEND." Saad nito na idiniin pa ang huling apat na salita.

Tumango lamang si Herrie bilang pag tugon na ikina simangot ni Frinity.

Frinity is loud, and annoying sometimes, pero once na alam niyang di niya mageget along ang isang tao ay ipaparamdam na nito agad na hindi niya ito gusto, marahil ay ayaw niyang makipag plastikan.

Nakuwentuhan lamang kaming dalawa ni Frinity dahil busy si Herrie sa pagbabasa ng makapal na libro na ikina ngiti ko.

"Hoy beh, nakita mo yung Limang baguhan, shaks ang gwagwapo." Halatang kilig na kilig na ani nito. Napa buntong hininga nalamang ako. Basta gwapo talaga nagkakandarapa tong aso na to. "Taga STEM daw, yung dalawa, habang ABM yung tatlo."

Napa irap ako sa hangin, dahil wala talaga akong interest sa mga kalalakihan.

"Kaya ka walang jowa eh." Mapersonal niya saad.

"Grabe ha, may jowa ka ba?" Sagot ko rito.

"Wala din hihi, apir nga diyan." Nakangiti nitong ani.

Sumeryoso lamang ito ng may tumikhim na sa harapan namin.

"All rise." Striktong utos ng Guro namin. Dahil masunurin naman kami ay agaran kaming tumayo at yumuko upang magbigay galang. "Good Morning Humanistas!"

"Good Morning Lady Cyan!" Bati namin habang naka yuko parin.

"Lady Blythe, Intro." Naka taas kilay nitong ani na ikina kuyom ng kamao ko.

May galit ba sakin tong Gurong ito, parang mga estudyanteng baliw rin, di inaano nang aano.

"Straight up." My first command, as all students bowed heads all raise synchronizingly. "Greet."

"Bonjour Professeur Lady Cyan." Sabay ulit nilang saad na ikina palakpak ng guro namin.

"Bonjour, Extro." Nakangiti ngunit hindi kagandahang ani nito.

"Fix." Huling utos ko at dahan dahang bumalik sa upuan ko. "Silence."

Ng mabalot na ng katahimikan ang lahat ay umupo na din sa upuan ang aming guro.

"Later we will going to welcome the transferees, and Ms. Wisdom will take the lead."

Napa buntong hininga nalamang ako, marahil ay mapapagod na naman ako nito sa kaka salita mamaya.

"You don't have choice, Ms. Wisdom." Nakangisi ngunit mapang asar na ani nito.

"Ganyan talaga ang mga gurang na dalaga, Blythe." Pabulong na sabi ni Frinity habang tumatango tango naman si Herrie. "Hayaan mo na din, ikaw naman yung star mamaya, kaya ngiti ka na diyan."

Hindi ko magawang ngumiti marahil ay halos tatlong oras na naman kami mapaparoon at wala akong tigil sa kaka kuda, dahil maraming ibibigay na basahin sa akin ang Dean para din sa pagpapakilala sa mga bagohan.

Ni hindi ko marahil maintindihan, kung bakit kailang kunin pa ang atensyon ng mga ibang estudyante para sa mga bagohan, kung pwede naman sa silid aralan nalamang nila ito gawin, para makapag simula narin ng klase ang ibang mag aaral.

At isa pa, ayaw ko din silang makasalamuha, naiirita ako sakanila, at ayaw kong pumintig muli ng napaka bilis ang pag tibok ng aking puso, napaka misteryoso iyon para saakin, at hindi iyon nakaka buti, marahil ay mahina ang puso ko.

Dapat iwasan ko ito.

End of Chapter 2.