Rifka X Cassie ~ Fighting for love 🏳️‍🌈

Hoofdstuk 15: Vrouw en vrouw

Pov Rifka:
Ik en Cassie zouden geen jurken dragen. Ook geen dure ringen met een diamant. Hakken? Onze schoenen lieten ons geen centimeter groeien. Nee, wij zouden doen waar wij ons goed bij voelden, want meisjes kunnen ook een smoking dragen. Ook ons bruidsmeisje, een jong meisje in de kickboksclub waarvan Cassie de privétrainster is, droeg een das rond haar nek. Onze ringdrager daarentegen, was het adoptiezoontje van Finn en Daan, hij droeg dan weer een jurk. Ik kon zien dat die kinderen de tijd van hun leven hadden.

Omdat we 2 vrouwen zijn, was voor de Kerk, maar ook praktisch elke andere geloofsgemeenschap, trouwen verboden. Maar gelukkig is het homohuwelijk gelegaliseerd sinds 2003 in dit land. Ook als ik en Cassie kinderen wilden kon dat, zowel biologisch als door adoptie.

Dit was zoals eerder gezegd geen traditioneel huwelijk. Om te beginnen hielden we het klein en intiem: enkel een paar mensen van de kickboksclub, waar praktisch ook al onze vrienden zaten, buren en familieleden die ons niet verstoten hadden waren aanwezig. Toen zij allemaal op hun plaatsen zaten, liepen ik en Cassie samen naar voor.

De burgemeester deed haar zegje, niemand luisterde er echt naar. Pas toen het tijd was voor het ja-woord had ze de aandacht terug. Rifka Leclerq, neemt u Cassie tot u wettelijke echtgenote? Mijn antwoord was: "Ja", waarop ik de ring om Cassie's vinger schoof. Ook Cassie gaf haar jawoord en schoof de ring om mijn vinger. De burgemeester antwoordde: "Dan verklaar ik u nu tot... vrouw en vrouw. Ik en Cassie kusten elkaar op de lippen, waarna een grandioos applaus volgde. Toen we als vrouw en vrouw het gemeentehuis uitliepen, werden we volop bekogeld met rijst, het symbool voor vruchtbaarheid en geluk.

Achteraf hadden we ons feest. Net zoals het huwelijk zelf was het klein en intiem. We hadden al genoeg problemen met een goeie bakker vinden. Soms kregen koppels van hetzelfde geslacht geen taart, of lieten ze hem expres mislukken. Gelukkig had Cassie's oma haar niet verstoten en heeft zij een taart gebakken. Moest ze daartoe in staat zijn, had zij Cassie onder haar vleugels genomen, maar ze is niet meer goed te been en wou het niet doen omdat ze niet zou willen dat Cassie werd gebruikt als gratis zorg.

Cassie's oma was ongelofelijk lief en kon fantastisch bakken. Een taart met 3 verdiepingen? Maak er maar 4 van! Omdat ze wist dat ik en Cassie ontzettend ijsverslaafd waren, maakte ze iets met ijs. Ijs uit de winkel? Nee, dat vond ze te laag gegrepen. Vers ijs, met kleine stukjes chocolade erin. Dat in een taart met 4 verdiepingen. Boven op de taart stond een plastic poppetje van 2 vrouwen in een bruidsjurk. Eerst haalden we het poppetje eraf, daarna sneden we de taart aan.

Na de taart nam Cassie me even apart en liet een brief zien. Het waren adoptiepapieren. We konden een jongetje van net geen 1 jaar oud adopteren! Enkel de handtekening van de toekomstige voogden ontbraken nog. Cassie gaf me een pen. Klaar om aan een nieuw avontuur te beginnen? Ik knikte vastberaden en ondertekende het formulier. Ook Cassie zette haar handtekening. We zouden een kind opvoeden, maar bovenal zouden we dit jongetje een thuis, een familie kunnen schenken.

Als er nog 1 iemand durft te zeggen dat ik lesbisch ben voor aandacht, zijn ze zo verkeerd. Ik trap misschien mijn tegenstander knock-out voor aandacht, maar ik ben lesbisch voor de vrouw van mijn leven: Cassie.

THE END