Yarın bazılarınız için önemli bir gün; lise sonda olan bütün Beyazlar YGS'ye girecek. Hepinize başarılar diliyorum ve en iyisini yapmanız için dua ediyorum. Başaracağınıza eminim, Beyazlarım!
Sakin olun. Çalıştınız, başaracaksınız. :)
Moralinizin yerine gelmesi için bu alıntıyı sizlere veriyorum. Sınavınızın iyi geçmesi dileğiyle! <3
***
“Sen…” dedi parmaklarını yanağıma sürterken. Gözbebekleri irileşmiş, irisi lacivertin en koyu halini almıştı. “Sen farklısın.”
“Neden?” dedim soru sormaktan ziyade düşünür gibi. “Neden diğerlerinden farklıyım?”
Sıkıntıyla nefesini dışarı üfledi. Tabi, yakınında olduğumdan dolayı nefesi yüzüme çarpmıştı. Parmaklarını usulca yukarı çıkarıp gözaltımdaki hassas noktayı okşadı. Gözleri yüzümün her bir santimetrekaresini tarıyordu.
Uzun bir sessizlikten sonra, “Bilmiyorum” dedi acı çeker gibi. “Gerçekten bilmiyorum.”
Tırnağı alt dudağımı teğet geçmişti. İç çekme dürtümü zor bastırabilmiştim.
“Είσαι μου αλλάζειτοφθινόπωρο” diye fısıldadı alnıma minik bir öpücük kondururken. Bunun anlamını biliyordum. Yunanca söylediği için anlamakta zorluk çekmemiştim; ancak beynim kelimeleri reddediyordu. Bariyerlerin arkasındaki Hazan, kıkırdayarak konuştu, söylediğini aynen bana aktarıyordu: “Beni değiştiriyorsun Sonbahar.”
Öfke kalbimin üzerinden kalkmış, tahtını şaşkınlığa devretmişti. Dudağım hafifçe aralanırken zihnim kelimeleri süzgeçten geçiriyordu. Her bir sözcüğü dikkatle inceliyordu. Beni. Değiştiriyorsun. Sonbahar.
Sonbahar.
İstemsizce son kelimede duraksamıştım. Sonbahar, Hazan… İsmime gönderme yapıyordu.
Tamamen duygularla hareket ederek yanağımı yanağına yasladım. Bir nevi ona sarılıyordum; ancak kollarım iki yanımda sallanıyordu.
“Ben seni değiştirmiyorum, Aral. Sen kendini buluyorsun.”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZA TUTSAK(Kitap Oldu.)
RomanceHazan ve Hakan… Hayatın acımasız pençesine takılmış iki kardeş… Et ve tırnak gibiydi ikisi. Birbirlerinden bir an olsun ayrılmazlardı. Ancak zamanla, büyüdükçe araya bambaşka bir engel girdi: Uyuşturucu… Bu beyaz illet insanı her geçen gün ruhunu...
