AY AYLASI

Giriş

Birer başlama tarihi alalım ;)

Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar.

🌼

Hatırladığınız ilk anı nedir?

Altı belki de yedi yaşlarındayım. Her gün olduğu gibi yine evimizin önündeki kaldırımda oturmuş ablamı bekliyorum. Aynı zamanda sokaktaki çocukları izliyorum. Onların yanında olmak istiyorum. İstemiyorlar. Ama artık üzülmüyorum. Alışıyorum.

Bekliyorum. Belki bir saat belki de bir buçuk. Hava yavaş yavaş kararıyor. Oturmaktan sıkılıyorum ve ayağa kalkıyorum. Tam eve girecekken az ileride kaldırımda bir çocuk görüyorum. Kafasını yere eğmiş.

Gülümsüyorum. Belki ben de arkadaş edinebilirim diye düşünüyorum. Yanına doğru yaklaşıyorum. Beni görmüyor. Omzuna dokunuyorum. Hızla kafasını bana çeviriyor. O an karşılaşıyorum masmavi gözleriyle.

Konuşmuyor. Kaşlarımı çatıyorum.
Neden konuşmuyor ki? Sevmedi mi beni? Olmaz mı benimle arkadaş?

Yanına oturuyorum." Merhaba. Ben Işıl. Siz yeni taşındınız buraya dimi?"diyorum ona. Yine susuyor.

Bu defa soruyorum." Neden benimle konuşmuyorsun?" Uzun uzun bakıyor gözlerimin içine. Yine susuyor. "Yoksa
Sevmedin mi beni?" Diyorum. Gözleri doluyor. Ellerini kaldırıyor. Ne yapacağını anlayamıyorum. Arkamdan gelen sesi duyunca indiriyor ellerini ve koşarak uzaklaşıyor. Annesi olduğunu tahmin ettiğim bir kadının yanına gidiyor.

Yiğit demişti kadın.

O gün aklıma koyuyorum Yiğit'le arkadaş olmayı.

Ben de kalkıyorum sonra Eve gidiyorum.

O günden birkaç gün sonra öğreniyorum ;
Yiğit'in konuşma engellinin olduğunu.
Ama yine de ondan hiç vazgeçmeyeceğim. O benim ilk arkadaşım olacak.

***

13 Aralık 2021
(Ozan)

'Aptal.
İnsanlar gerçekten aptal. Neden ya? Neden bir insan bile bile ölüme yürür ki? 'diye düşünüyorum, ameliyathane kapısına bakarken. Saatime baktım.

03.50

"Off. Niye bitmiyor bu ameliyat? Kaç saat oldu!" dedi tam o anda ışıl.
Kafamı kaldırdım ve ona baktım.
Ağlamaktan gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu. Dağınık saçları. Gecenin başındaki hâlinden eser kalmayan elbisesiyle gerçekten çok kötü görünüyordu. Geldiğimizden beri bir dakika olsun oturmamıştı. Biraz hava almaya ihtiyacı vardı.

Yiğit nerede? İçeridekilerden biri de onun sevgilisi değil mi neden burada değil?

Kafamdaki soruları bir kenara bırakarak konuştum.
"Işıl sen bir yiğit'e baksana. O da kötü görünüyordu. Kendine birşey yapmasın"

" O beni bırakıp hiçbir yere gitmez. KENDİNE BİR ŞEY YAPMAZ!" diye bağırdı birden. Böyle bir çıkış beklemediğim için irkildim.
Ayağa kalkıp Işıl'ın yanına gittim ve kolunu tuttum.

"Bak ışıl böyle yapmanın kimseye faydası yok. O... Onlar o yataktan kalktığında sana çok kızacak. Kendini bu kadar heba etme"dedim ve ona sarıldım. " Hadi git bir hava al. Ben de Elif'e mesaj atarım. Sana kıyafet getirir. Hadi kendine gel güzelim."

Burnunu çekti ve benden ayrıldı.
Hiçbir şey söylemeden arkasını dönüp gitti.

Hemen Elif'e mesaj attım. Daha sonra ben de hastaneden çıkmak için hareket etmiştim ki ileride gördüğüm kişiyle donup kaldım.

Şaşkınlığımı atlattıktan sonra yanına gittim. Ve sinirle konuştum.

" Ne işin var burada!"

Güldü." Sen şimdi kız olmasan seni burada öldürürüm felan da dersin."

Bu söyledikleriyle daha da sinirlendim ve kolundaki elimi daha da sıkılaştırdım.

"Ne işin var burada. Yaptıkların yetmedi mi ?"

Kahkaha attı." Hayır. Canım abimi doğduğuna pişman edemedim daha. Ölmedi çünkü."dedi ve ciddilesti.
Biraz öne doğru geldi ve ayakkabılarının ucunda yükseldi.
"Dua et de o ölsün. Yoksa çok daha kötü olur o kız için" dediğinde daha da sinirlendim ve onu ittim.

"Işıl'a bulaşmayacaksın. DUYDUN MU BENİ!!"

Sinirle nefes alıp verirken O da sinirlenmiş olacak ki üzerime doğru yürümeye başladı.

"Işıl ne halde gördün değil mi?
Daha kötü olacak. O adamın kendinden başka kimseyi düşünmeyeceğini sen de bende biliyoruz. Ama o da öğrenecek."

Korktum. Söyleyecek. Işıl'a her şeyi söyleyecek.

"Sakın. Hiçbir şey söylemeden buradan defolup gideceksin." dedim fısıldayarak.

"Öğrenecek. Abimin onu nasıl aldattığını öğrenecek. Herşey için çok geç olmadan öğrenecek."

Tam Derin'e cevap verecekken arkamda duyduğum ses yutkunmama neden oldu.

"Ne?" Dedi ışıl fısıltı hâlinde.

Bu fısıltının altında çok büyük çığlıklar gizli.
Üzülüyorum.
Kimin için bu üzüntüm?
Işıl? Ateş? Yiğit? Derin?
Kim için üzülüyorum?

***

Eveeettt. Çok karışık oldu ama umarım beğenmişsinizdir.

Alttaki yıldızı parlatırsanız beni mutlu edersiniz.🌠🌠

İlk bölümde görüşmek üzere.
💖💖💖