İki adam.
Biri yaşayacak biri ölecek.
Yiğit Sencer...
Ateş Atasoy...
Bir kadın.
Birini seçecek.
Işıl Sezer...
Kadın adama oynuyordu.
O bu gece katil olmak için buradaydı.
Adam bilmiyordu;
Peki ya adam herşeyi biliyorsa?
Bu gece katil kim olacak?
Ad...
Bölümebaşlamadanöncealtköşedeki yıldızı parlatırsanız çok mutlu olurum.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.BÖLÜM Ölüm ve Yaşam
Yalnızlıkinsanın çoğu zaman tek sığınağı olduğu gibi aynı zamanda kendiyle en net yüzleştiği tek zamandır...
*** Ağlamak? Ağlamak yenilmek midir? Güçsüz insanlar mı ağlar? O zaman neden ağlıyorum?
Derin bir nefes aldım ve oturduğum sandalyeden kalktım.Artık vakit gelmişti.Bir karar vermem gerekiyor ve ben bu kararı daha ilk dakikalarda vermiştim. Yaşamak... Kim yaşamalı ben mi, o mu?
Onun yaşamasını istiyorum. Peki kim hak ediyor? Daha doğrusu kim bu saçma sapan hayatı yasamaya devam etmeli?
"Umarım ikimizin re mutlu olacağı bir karara varabilmişsindir."
Arkamda duyduğum sesle önce irkildim ancak kimin geldiğini bildiğim için ona dönmek yerine aşağıya, denize bakmaya devam ettim.Benden cevap alamayınca sinirlenmiş olacak ki seslerinin zeminde bıraktığı tok sesin yankısı arttı. Bir hışımda yanima geldi ve kolumdan tutup gözlerine bakmamı sağladı,ve kulağıma doğru dişlerinin arasından konuştu " Bana cevap ver!"
Derin bir nefes aldım ve hala akmaya devam eden gözyaşlarımı elinin tersiyle sildim. Ağladığım için kısılan sesimle konuştum.
"Sen nasıl bir babasın? Oğlun o senin ya. Hiç mi acıma duygun yok? Bu kadar mı merh-" konuşmaya devam edecekken sol yanağımda hissettiğim acıyla birlikte susmak zorunda kaldım. O kadar sert vurmuştu ki elimi yanağıma götürüp hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dişlerimi sıktım ve tırnaklarımı avcuma geçirdim. Bu adamın karşısında güçlü durmak zorundayım.
"SAKIN BİR DAHA BENİ YARGILAMAYA KALKIŞMA. YOKSA BEDELİNİ ÇOK AĞIR ÖDETİRİM."
Güldüm. "NE YAPARSIN ÖLDÜRÜR MÜSÜN. SENCE BU BENİM UMRUMDA MI" diye ben de bağırdım. Yüzündeki sinirli ifade yavaş yavaş silindi ve gülmeye başladı.
"Hayır küçük şeytanım, sen bana canlı lazımsın ama senin umrunda olmayan şeyin yaşamak olması gibi, benim de umrumda olmayan şey , o ailen olacak insancıklar." dedi ve yine kulağıma doğru fısıldadı.
"Önce ablandan başlayarak ailendeki herkesi öldürürüm!"
Bu söylediği şeyler sinirlenmeme neden oldu. Tam ağzımı açmış ona cevap verecektim ki buna engel oldu ve yeniden konuşmaya başladı. " Cevap ver artık kim ölecek,kim yaşayacak?"
