Chapter 15: Unintended Consequences

50 44 0
                                    



|KENDRICK'S POINT OF VIEW|



It's already 6:17 in the evening. We're about to head home this time after the 'Petal of Feckless' has been brewed and turned it into a daunting potion. We had a great and unforgettable vacation experience.



Habang hawak ang kaninang mainit-init na bote ng 'Potion of Feckless' ay naisipan ko itong buksan upang amuyin. Tatlo kami nina Lily at Ethan sa likod habang si Jeffrey ang nagmamaneho at katabi nito si Vivien.



Bubuksan ko na sana ang bote dahil patuloy na dumadaloy sa aking isipan kung ano ang amoy nito nang biglang...



"Kendrick, ano ka ba?! Anong ginagawa mo?" Lily shouted. Nagulat ang lahat sa narinig kaya't itinuon nila ang kanilang atensyon sa amin. Isinara ko muli ang bote at inilagay sa aking bulsa.



"I am just curious about its odor as well as effect," I responded with apology. Hindi naman ipinaliwanag ni Mrs. Rawlins kung paano ang tamang paggamit nito.



"Hindi mo ba alam na kahit isang patak ay maaari kang maparalisa nang matagal na panahon at oras? Hindi pa natin alam kung paano ito masoso-
lusyunan sa oras na ito'y magamit nang mali," paliwanag ni Lily nang walang pag-aalinlangan.



Everyone seemed serious this time so I decided to listen to a music. Hindi na kami nakapag-pasyang kumain sa restaurant dahil may mga pagkain at inumin naman sa loob ng kotse. I think everyone wants to rest for some moment.



(End of Kendrick's Point Of View)



|LILY'S POINT OF VIEW|



Nagulat ako nang makita si Kendrick na akmang aamuyin ang 'Potion of Feckless'. I am just concerned so I stopped and forbid him from his plan. He might get paralyzed if the potion got dripped onto his skin.

The time ran so fast that we didn't even noticed the dark and gloomy environment we're heading to.



"Nasaan na tayo Jeffrey?" Vivien asked with disturbance in her face. Kumapit siya sa braso ni Jeffrey dahil sa takot.



Tulog na sina Kendrick at Ethan sa mga oras na ito kaya't minabuti ko nalang na 'wag na silang gisingin. Thanked God dahil nakapagitna ako sa kanilang dalawa.



"It's alright. Nadaanan din natin ito before having a vacation at Guardian's Campsite," paliwanag ni Jeffrey. He seemed so strong and a kind of person who's nothing to be afraid of.



Hindi pa ako inaantok sa mga oras na ito dahil sa hindi maipaliwanag na dahilan kaya naisipan ko na lamang na kumuha ng pagkain sa loob ng paperbag. I lend some food and energy drink to Jeffrey and Vivien in order to avoid being slept while driving.



"Jeffrey, kindly play some music. I'd like to stay awake for a while," I stated while yawning. Tinititigan ko lang ang mukha nina Kendrick at Ethan. Ang aamo.



"Sure, Lily," he replied fastly and played a music afterwards.



While enjoying the lyrics of the music that was playing and those buildings we passes, I accidentally closed my eyes that made me fall asleep.



(End of Lily's Point Of View)



|NADIA'S POINT OF VIEW|



It's already 9:51 PM. I still have 39 minutes left before logging out my computer. Bilang na lang din ang mga tao rito sa loob ng office dahil ang karamihan ay umuwi na. Kaunti nalang din ang mga bisita rito sa loob ng museum. Sa tingin ko'y nag-eenjoy sila sa kanilang mga nakikita't nasisilayan.



This time, I'm about to make a cup of coffee with vanilla extract in it. So, I persuaded myself to head towards the kitchen to mix a coffee.



Habang nagtitimpla ng kape, nakaramdam ako ng kakaiba. It seems that someone is watching over me. My steps and actions. Sino naman ang sisilip sa akin kung nandidito ako malapit sa bintana ng gusali. Maybe it's just my imagination and hallucinations only.



After making a coffee, I went directly to our office to continue my job as a researcher. I am excited to finish my daily task because tomorrow is Sunday.



"Sis, what time ka magla-log out?" Sambit ng kaibigan kong collector na si Arianne.



"Pamaya-maya lang. Ikaw ba?" I asked as I sipped from the cup.



"Sige, sabay na tayo!" Masigla nitong sagot. Nang maka-pasok ay agad naman siyang umupo sa aking tabi at ipinatong ang kaniyang bag sa desk. By the way, this room is filled with computers and box of papers because this office is for researchers only and she is a collector of something.



"Don't stare at me like that! Baka matunaw ako," sarkastiko kong sambit habang umaaktong nasisilaw.



"Asa ka naman!" Natatawa niyang saad.
Minutes have passed the clock strikes at 10:25 PM.



"Tama na, Nadia! Maawa ka," pagpipigil niya habang humihikab. I gave her a kind of spicy candy in order to resist her drowsiness.



"Baka naman hintayin mo pang mag alas-onse bago umuwi. Oh baka naman may susundo sa'yo?" Pang-aasar niya habang tinutusok ng kanyang daliri ang braso ko. Napakakulit.

Dewford High Academy [On Going]Where stories live. Discover now