Kolunu sarı uzun saçlı kızın omzuna atan Jungkook'a kız yapmacık bir şekilde gülümsemiş ve kolunun altından kafasını hızlıca çıkarıp yürümeye devam etmişti.
" Teşekkür ederim Jeon, yine modundasın. "
Ondan önce yürümeye başlamasına rağmen önüne geçmiş ve ellerini cebine koyarak ona doğru dönmüştü, tanrım bu çocuğun enerjisi hiçbir zaman bitmeyecek miydi diye düşünmüştü bir anlığına Rose.
" Happy Birthday Girlüsün ama çok mutsuz görünüyorsun, dün partide de kaçtın hemen. Ne oluyor? "
" Hastalandım işte, abartacak bir şey yok. "
Derin bir nefes vermiş ve daha fazla sorgulanmak istemediği için mavi çantasının zincirlerinden sıkıca tutarak Jeon'la yolunu ayırmıştı. O yürürken saçları arkasından okyanusun dalgalarıymışçasına hareket ediyorlardı, sıcak rüzgar yavaşça okşuyordu tüm bedenini. Yazı severdi ama onlu olan soğuk rüzgarları, şu ana tercih ederdi.
Fakültenin arka bahçesine girerken kenardaki küçük banka takılmıştı gözleri, en azından burada rahatsız edilmeyecekti. Uzun ağaçlar, kimisi yemyeşil kimisi ise sanki küçük bir çocuğun rüyası misali pespembe çiçeklerle doluydu. Hayat nasıl da değişiyordu değil mi? Mesela sonbaharın sarı yapraklarından, kışın soğuk renginden eser kalmamıştı. Kuşlar ötüyordu, kelebekler uçuyordu. Ama saçlarının etrafında. Eskisi gibi kalbinde uçmuyorlardı, hayat çok hızlı değişiyordu gerçekten. Mesela o yanında değildi, bu bankta başını ona yaslamıyordu. Ama aklındaydı yine, sonbaharın sarı yaprakları, ona olan aşkının son damlaları...
" Uyuyakalmıştın Rose, artık kendine gelmen lazım. ÇILDIRTMA BENİ. "
Kahverengi saçlı kız, son kısmı bağırarak söylediği için Rose'nin gözleri kocaman olmuş ve hızlıca etrafı kolaçan etmişti. Amfide olmalarına rağmen bu kız nasıl bu kadar bağırabiliyordu gerçekten?
" Bağırma... Bir daha olmayacak bak, yanlışlıkla oldu. Ben sadece- "
" Artık Lalisa'yı unutmazsan kafana öyle sert vuracağım ki adını dahi unutacaksın kanka, sana yemin ediyorum. "
Sarı saçlarını arkasına atan kız dudaklarını büzerek Jisoo'ya bakmış ve bunun elinde olmadığı belli etmeye çalışmıştı.
" Seni seviyorum salak şey. "
Kollarını sıkıca ona sararken başına ufak bir öpücük kondurmuş ve arkadaşının göz yaşlarını bir kere daha serbest bırakmasına izin vermişti. Böyle olmasından nefret ediyordu, hele ki Lalisa yüzünden. Ona göre arkadaşı çok, çok daha iyilerine layıktı. Ama aşkın gözü kördü değil mi? Kendisinin Kim Jennie için kör olduğu gibi.
" Ama daha fazla o çakma emo bozuntusu kız için üzülmeni istemiyorum. Giydiği şeyleri görmeyecek kadar kör müsün cidden? "
Jisoo her zamanki gibi dalga geçmeden duramamış ve aklına gelen ilk yerde Lalisa'yı gömmeyi ihmal etmemişti. Gülerken Rose'den ayrılmış ve göz yaşlarını silmişti. Artık Rose de gülüyordu, karşısında bu kadar içten gülen kahverengi saçlı kız varken başka şansı yoktu ki.
" Şş... geliyor. Doğum günümü kutlamadı, biliyor musun? "
Fısıldayarak konuşan Roseanne, sarı saçlarını özenle düzeltip telefonunu ters bir şekilde masanın üzerine koymuştu. Arkadaşı en ölümcül bakışlarını içeriye giren yırtık pantolonlu kıza atarken bir yandan da yanındakinin ağlamadığından emin olmaya çalışıyordu. Gerçekten bu dünyaya bu zor işi yapmaya geleceğini bilseydi gelmezdi.
Lalisa sabah Jeon'la gördüğü eski sevgilisini es geçerek en arkaya, arkadaki arkadaşlarının yanına oturmuştu. Kısa siyah saçlarını karıştırmış ve yayılarak telefonuna bakmaya başlamıştı. Jeon'dan tiksindiğine karar vermişti, sebebi gevşek hareketleriydi. Ön taraflarda oturan sarı askılı elbiseli, her zaman saçları düzgünce taranmış bir şekilde okula gelen kızla uzaktan yakından bir alakası yoktu bu durumun.
