BENİ Seni Sevdiğime İNANDIR -YOONNİE-

|6|

-beni sevmiyorsan ben bir hiç gibiydim. Bak işte artık boşluktaki bir hiç gibiyim. Ne istediğim ne de yağtığım hiç bir şey belli değil. Geri gel diyemem ama benden tamamen kop da istemem.-

Sabah erkenden uyanıp anneme süpriz kahvaltı hazırladım. Annemi uyandırıp kahvaltıya oturduk. Yemek yerken annem "Jennie." diye mırıldandı. "Efendim anneciğim?" dedim bir kaşımı havaya kaldırarak. "Bu gün haftasonu olduğu için bir gezi ayarladım." dedi gülümseyerek. Ben ağızımı açmadan "Ama sadece ikimiz olmayacağız." dedi tekrardan. "Nasıl yani?". "Hatırlıyor musun? Bana telefonda sevgilinden bahsetmiştin. Bende onu çağırdım.". Ah taş aklım! Anneme ayrıldığımızı söylemeyi unuttum. Gerçekten tam bir salağım. "Peki anneciğim." dedim zar zor gülümseyerek. "İyi o zaman. Sen gidip güzel üstler giyin. Ben toplarım masayı". Kafamı sallayıp odama çıktım. Üstüme sarı ve biraz kısa olan bir üst geçirdim. Omuzlarım ve göbeğim açıkta kalıyordu. Aman be! Kimin umrunda? Altıma bir kot-şort giyinip saçlarımı en sevdiğim ayçiçeği tokam ile at kuyruğu şeklinde bağladım. Annemin Paris'ten getirdiği güneş gözlüklerini taktım.

Bir tür eğlence parkı gibi bir yere gidiyorduk. Annem ile oturmuş eski sevgilim olan Yoongi'yi bekliyorduk. Evet eski olan. Uzun bir bekleme ardından nihayet geldi. Daha doğrusu geldiler. Sevgilisinide yanında getirmişti. Onu anlamıyorum. Ne yaparsam yapıyım anlayamıyorum. Amacı ne? Bir gün bana bakarken başka bir gün yaralamaya çalışıyor. "Hoş geldiniz çocuklar. Yanındaki kişi de kim böyle?" dedi annem Yoongi'ye bakarak. "O mu? O benim sevgil-" sözünü bitirmeden hemen elimle ağızını kapattım ve "O bizim yakın bir arkadaşımız anneciğim. Yoongi incelik yapıp onu da çağırmış." dedim. Elinden tutup biraz uzak bir yerlere götürdüm. Sonunda durup ona döndüm. "Sen her halde dayak istiyorsun? Sevgilime bile sevgilim dedirtmiyorsun!" dedi. Sinirle "Ben sana çok kalmadım! Ağızını benim karşımda toparla! Birincide bir şey demedim ikincide bir şey demedim ama üçüncüde sinirlerim tepeme çıktı. Yeter!" diye bağırdım. Gözleri açılmış bana bakıyordu. En sonunda gözlerini kısıp "Peki neden sözümü bölüp yalan söyledin?" dedi. "Bak Yoongi. Anneme ayrıldığımızı söylemedim ve üzülsün istemiyorum. Sadece sevgilimmiş gibi yap. Benim için annemden daha değerli olan bir sen vardın, sende gittin zaten.". Birden söylediğim şeyleri göz önünde bulundurdum ve gözleri tekrardan kocaman açılmış Yoongi'ye baktım. O bana, ben ona bakıyordum. Gözlerimiz aynı o günki gibi kilitlenmişti. Bir süre sonra ona yaklaştım ve kulağına ağızımı yaklaştırıp "Hayatımdan çıktığın günü hatırlıyor musun? Ben hatırlıyorum. Yanımdan geçip gitmiştin." dedim. Sözüme devam etmeme engel olan göz yaşlarımı silip sözüme "Bende bu günden sonra hayatından çıkacağım. Ve aynısını sana şu anda yapacağım. Yanından geçip gideceğim. Bakalım nasıl hissediyorsun." diyerek devam ettim. Yanından küçük bir dokunuşla sıyrıldım ve aynı o gün bana yaptığı gibi arkama bile bakmadan gittim.

Eğlence parkurlarının olduğu alana gelmiştik. Annem banka oturup fotoğraf makinesini çıkardı. Ben ise olabildiğince yüzüne bakmıyordum. "Hadi Jennie! Biraz yakınlaşında güzel bir poz yakalayabileyim!" dedi annem. İstemiyordum ama başka seçeneğim de yoktu. Daha sonrasında Yoongi beni elleri ile arkamdan tuttu ve gülümsedi. Yüzüne bile bakamıyordum. Bu bulunduğum utanç verici durumdan bir an önce kurtulmak için gülümseyip bir kaç poz verdim. Annem çekmeyi bitirince bize dondurma almaya gitti. Ben ise annem arkasını döndüğü anda sevgilisi ile yakınlaşan Yoongi'ye bakıyordum. Gözlerim dolduğu için kafamı yana çevirip gözlerimi kapattım. Sadece onu kafandan çıkar. Ah olmuyor! Gülme sesleri karşı köprüden bu köprüye kadar geliyordu. Annemin geldiğini gören Yoongi sevgilisinin yanından ayrılıp benim yanıma geçti. İkimiz de kafamızı farklı yönlere çevirmiştik. "Çocuklar! Köprüden inin ve biraz dondurma yiyin." dedi annem. Köprüden aşşağı inerek dondurmalarımızı aldık.

Dondurmaları bitirdikten sonra anneme teşekkür edip bir kenara geçtip. En azından buradan onun ve sevgilisinin gülüşmeleri duyulamıyordu. Dolan gözlerimi silip aşşağı doğru başımı eğdim. Yanıma biri oturdu ve "Şey... Jennie" dedi. Kafamı onun olduğu tarafa çevirdim ve bu kişinin Yoongi olduğunu gördüm. Cevap vermeden tekrar kafamı öne doğru çevirdim. Birden bire bana sarılarak kafasını omzuma dayadı. Şaşkındım. Belki de hayatımda hiç bu kadar şaşırmadım. "Gitme." dedi. Bende onu hafifçe iterek kendimden uzaklaştırdım. "Bana öyle bakma." dedim sinirli bir şekilde. Çünkü bu numara artık kanacağım bir numara değildi. Bir süre sonra yanımıza sevgilisi de geldiği için benden uzaklaştı. Benim yanımdan kalkıp karşı banka oturdular. "Üzgünüm Yoon. Böylesi herkes için daha iyi." dedim kendi kendime.

Hava kararmaya başladığı için annem bize son yarım saatlik bir süre verdi ve gitti. Ben ise onlardan uzağa bir yere, başka bir banka geçtim. Kafanı geriye yaslayıp gözlerimi kapattım...

- - - - - - - - - -
Yoongi'den...

Hazır sevgilimde ortalıkta yokken onun yanına gidip oturdum. "Jennie beni bir dinler misin...?" dedim. Cevap vermedi. Kızgınlığına bağaladım ve bende arkaya doğru yaslandım. Bir süre sonra omzumda bir kafa hissetmemle kafamı yana çevirdim. Galiba az önce kendimle konuştum. çünkü o uyumuştu. "Salak!" dedim. Yüzüne biraz daha bakıp "Ama tatlı bir salak." dedim tekrardan. Kafasını dizime koyup kafamı arkaya yasladım. Hadi ama! Ne oluyor sana? Önceden kalbini kırdığın bir kıza tekrar aşık olamazsın. Üstelik senin bir sevgilin var, s*ktiğimin hayatını atıp tutturamazsın. En azından şimdilik...
- - - - - - - - - -

...
-Jennie'den devam-

Gözlerimi açıp etrafıma bakındım. Ne ara uyumuşum ya. Bir dakika! Ben kimin kucağındayım? Hemen kalkıp ona döndüm. Sorgulamadan kaşlarımı çatıp ona baktım. "Ne var? Neden öyle bakıyorsun?" dedi yüzsüz bir şekilde. "Sana söyledim. Artık hayatında olmayacağım. Yani... Mutlu ol işte. Bırakıp gitmeyi çok seversin sen. Aynısını sende yaşa. Emin ol ki çok güzel bir his." diyerek banktan kalktım ve annemin beni beklediği arabaya bindim.

"Bir daha seni hiç görmemek üzere, hoşçakal Min Yoongi."