Siren'in Çığlıkları [ASKIDA]

Acayip Kız

Sabahın köründe pencereden odanın içini dolduran korna sesleri, beni yine uyandırmıştı .Yorganı üzerimden attım ve pencereye yaklaştım .Elim pencerenin kulbuna dokunduğunda dün geceyi anımsadım.

Bir rüya mıydı? Yoksa gerçek miydi ? Gecenin bir vakti olduğundan büyük ihtimalle bir rüyaydi ama ona rüya denemeyecek kadar gerçek gibi hissettiriyordu. Elimi kulptan çektim ve hizlanan kalbime götürdüm.

Kendi kendime, dedemin bana hep söylediği şeyi mirildandim "Sakin ol kızıl. O hep burada ve seninle." O derken hep babaanemi kastederdi. Şimdi ise onlar da kalbimin icindeki o karanlik mezarlikta bir mezar taşına sahipler.

Onlari dusunmek beni uzuyor. Ama buna alisilmaz, alisilamaz. Hep aciyacak. Bu aci benim onlara olan sevgimi ve onlarin bana olan sevgisinin icimde oldugunu animsatacak .

Arkami donup yataga baktim. Biraz daha uyusam ne olurdu ki? Bugun okula gitmesem, butun dersleri biliyorum ve ... Kendime durust olmak gerekirse oradaki kalabalik beni kotu yapiyor .

Aman! Bugun okula gitmesem ne olur ki? Kimse fark etmez, zaten bu evde varligim yoklugum bir .Yataga tekrardan giriyordum ki kapi bir iki kez tiklatilip acildi .Kahyaydi gelen.

-Aileniz sizi kahvalti icin bekliyor Talya Hanim

Sonrada kapiyi kapatti .Acaba ic sesim disari mi cikiyor yoksa bu teyzenin telapatik gucleri mi var? Nasil mukemmel zamanlama ama... Ahhh! Elimle sacimi karıştırıp derince ufladim .

Icim daraliyordu bu odada, bu sehirde, bu okulda .Yine pencereye yoneldim fakat bu sefer tek seferde actim ve derin bir nefes aldim .Deniz kokuyordu. Buranin en guzel yani bu zaten. Ama tabi sadece bunu gormek isteyenler icin. Ayni zamanda egzoz kokulari da vardi. Ama ben bu sabahin kotulugune azicik iyilik koymak icin denizin kokusunu aliyordum sadece.

Biraz one sarkinca burnuma agacin dali degdi .Penceremin dibinde bir agac vardi. Sanirim bir ihlamur agaciydi .Yapraklari kocaman ve uclari tirtikli. Mevsimden oturu budanmis bir agac.

Icimdeki durtuye engel olamadan kendimi agacta buldum .Iste bu! O kadar ozlemisim ki agacin uzerinde olamayi, o kadar ozlemisim ki yaparaklar tarafindan rahatsiz edilmeyi... Agacin dokusuna elimle sürttüm ve hakliydim bu bir ihlamur agaciydi .Agaca sarilarak fisildadim

-Tesekkur ederim dostum .

Asagi indigimde elimle ustumu bir kez sirkeledim ve kosmaya başladım .Ayaklarim ciplakti, üstumde pijama .Ama burasi her zaman temizlenen bir yerdi. Burada insanlar erkenden kalkar, mukemmel dakiklikleriyle islerine giderlerdi.

Etraftakiler bana biraz baktiktan sonra onlerine donuyor. Arada bazıları kınıyor ama genel olarak kimsenin umrunda degilim .Herkes kendisiyle o kadar mesguldu ki .Bunca insan, hepsi ... Hepsi sadece kendileriyle mesgullerdi.

Bu sehirin yanlizligı da burdan geliyordu .Herkes renk renkti bu şehirde fakat kimsenin karismaya, yeni renkler elde etmeye cesareti yoktu.Adimlarim minik yokusun basinda durdu ve bir kez daha derin bir nefes aldim .

Gunes yeni dogmustu ve sicakligini butun bedenimde hissediyordum .Gulumsedim ve tekrardan kostum, deniz kenarindaki demirliklere kadar. Hizla demirlere tutunup iyice icime cektim .

Ayak seslerini duymuyordum .Sadece ruzgarin sarkisini ve denizin hafifce karaya carpisini duyabiliyordum .Fakat uzun surmuyordu .Gozumun onune gelen çöpler, durmadan calan kornalar... Bu insanlarin derdi neydi boyle?

Her uzulduklerinde denizin dibinde bitiyorlardi. Ama mutluyken yedikleri ictiklerinin çöplerini denize atiyorlardi .Bu muydu vefa, bu muydu yani insan olmak? Ahh, kafam almiyor .

Biraz daha koklamak icin sarktim ki dibimden gelen ani korna sesiyle sendelendim .Fakat birden omuzlarimda iki el hissetim. Arkami dondugumde endiseli bakan bir çift göz gordum .