Mockingjay part 2- Happily ever after

Hoofdstuk 3

Die ochtend word ik wakker met dikke wallen onder mijn ogen. Ik heb niet goed geslapen. Ik zucht, wauw. Zelfs als Gale er niet is kan hij er voor zorgen dat mensen zich ellendig voelen door hem. Als ik er zo over nadenk, was niet alleen het liedje gister dat me zo van streek maakte. Het was gewoon alles bij elkaar; nachtmerrie, Gale, het liedje.

Als ik de keuken binnen kom, is er geen spoor van Sluwe Sae te bekennen. Er ligt wel een briefje, ik maak hem open en lees:

Hey Katniss,                                                                                                                                 heb je lekker geslapen? Ik hoop het wel voor je. Ik ben even naar de stad, om wat boodschappen te halen. En daarna ga ik even bij Hazelle langs. Ik ben denk ik om 3 uur weer terug.

Lieve groetjes,

Sluwe Sae

 

Ik glimlach. Ik mag echt blij zijn met zo’n lieve vrouw die voor me zorgt als Sluwe Sae. Langzaam loop ik naar boven om me om te kleden en me even te wassen. Als ik klaar ben en weer beneden ben, loop ik naar de boekenkast. Ik pak een groot en stevig boek vast. Ik heb hier al heel lang niet meer ingekeken. Het is het medicijnen en plantenboek van mijn vader. Ik sla een paar bladzijdes om en ik zie opeens tekeningen van Peeta staan. Ik voel de tranen branden in me keel. Alleen ik slik ze snel weg. De tekeningen van Peeta zijn de mooiste die ik ooit heb gezien. Hij was heel goed met woorden maar met een kwast of potlood was hij net zo goed. Opeens hoor ik een harde bonk. Ik kijk op, ik zie niks. Langzaam begin ik te lopen. Wat was dat? Het kwam bij de deur vandaan, behoedzaam loop ik er naartoe. Onderweg pak ik nog snel een mes uit een laadje, je weet het maar nooit. Als ik langzaam de deur open doe zie ik eerst niks, maar als mijn blik naar beneden glijd zie ik een lichaam voor me op de stoep liggen. Ik sla mijn hand voor mijn mond om een gil te onderdrukken en laat het mes uit mijn handen glijden. Snel probeer ik het lichaam naar binnen te trekken met al mijn kracht. Wanneer het lichaam binnen is en ik het beter bekijk zie ik dat het niet zomaar een lichaam is. Diegene is helemaal gewond de kleren zijn gescheurd en zijn vol met bloed. Er ontsnapt een kreun uit de mond van het lichaam. Ik kniel neer bij het hoofd, en til het langzaam op. Voor de tweede keer sla ik een hand voor mijn mond. Het is niet zomaar iemand, het is Gale. ‘Alsjeblieft… Katniss,… hakkelt hij  ‘wil je me helpen?’ kreunt hij. Ik knik, ‘ik euh…’ ik stamel, ik heb opeens een droge keel gekregen en kan niet mee logisch nadenken. Een vlaag van paniek welt in me op. ‘ik ga hulp halen, blijf hier.’ Ik maak aanstalten om weg te sprinten, maar dan mompelt Gale zachtjes: ‘Catnip, bedankt.’ Heel even kijk ik in zijn ogen en sprint ik weg.

Naar wie moet ik toe gaan? Wie kan Gale het beste helpen? Ik weet wie. Ook degene die het best voor mij zorgt, Sluwe Sae. Maar waar is ze? Ik probeer me te herinneren wat ze op het briefje had geschreven. Ik ben even naar de stad, om wat boodschappen te doen. En daarna ga ik even bij Hazelle langs. Ik ben denk ik om 3 uur weer terug. Ik kijk op mijn horloge, het is half 2. Met een beetje geluk zit ze nu bij Hazelle. Ik ren de straat over en kom hijgend voor haar deur te staan. Ik wil net op de deur kloppen als ik bedenk wat ik moet gaan zeggen. Ik kan niet zomaar naar binnen wandelen en zeggen dat Gale half dood bij mij in de gang ligt. Ik kan het niet tegen Hazelle zeggen. Niet alleen omdat ik weet dat Gale dat nog niet wil, maar ook dat het haar heel veel pijn en verdriet zal doen. En dat wil ik haar nu (nog) niet bezorgen. Dus moet ik een smoes bedenken. Ik klop op de deur, een moment later wordt de deur open gezwaaid. Hazelle staat in de deur opening. ‘Katniss, wat een verrassing! Wil je ook wat thee?’ Meteen voel ik me schuldig. Ik wil niet liegen tegen deze lieve vrouw, maar het moet.      ‘Nee dank je, ik kwam voor Sluwe Sae. Het is nogal dringend en heel erg belangrijk.’ Ze kijkt me met een moeilijke en vragende blik aan. ‘Wat is er dan?’