Sirius Zwarts (Harry Potter fanfiction)

Ik ben een schande

Een onzichtbaarheidsmantel. James heeft gewoon een onzichtbaarheidsmantel! Dat is toch niet te geloven? We hebben afgesproken dat we vanavond de mantel gaan uitproberen. Eigenlijk wilde James eerder vertrekken, maar ik vertik het om het avondeten over te slaan. We lopen dus nu richting de grote zaal, of tenminste, dat hopen we. De trappen bewegen, er zijn muren die doen alsof ze een deur zijn, en deuren die je eerst op een bepaalde plek moet kietelen voor je er langs mag. Daardoor is het erg lastig om de weg te vinden.
'Volgens mij moeten we deze kant op.'
'Nee, we moeten naar links.'
'Wat denk jij Peter?' vraagt James. Geschrokken kijkt Peter op. 'Ik? Eh... Ik weet het niet.' Ik neem maar de leiding. 'Kom op, jongens, volg gewoon je neus en je komt vanzelf dichter bij de Grote Zaal,' zeg ik. 'Ruik jij het eten?' vraagt Remus. Ik grijns duivelachtig. 'Natuurlijk ruik ik het eten,' zeg ik. Dat is dus niet waar, maar als we blijven stilstaan komen we ook niet verder en ik ben niet van plan te laat te komen. Ik begin sneller te lopen bij die gedachte. Ik moet er niet aan denken. Gelukkig komen we al snel bij een gang aan die ik ken. Bijna rennend leg ik de laatste meters naar de zaal af. Iets rustiger loop ik de tafel van de Zwadderaars voorbij. Wat ben ik blij dat ik daar niet hoef te zitten. James lijkt te voelen waar ik aan denk en legt zijn arm over mijn schouders. 'Kom,' zegt hij. 'We gaan naar onze tafel.' Ik kijk hem aan, maar ik zeg niks. Zonder verder iets te zeggen gaan we zitten. Het eten verschijnt op de schalen en ik schep zoveel mogelijk van alles op. Mijn vrienden kijken me ongelovig aan. 'Je hebt vier uur al het diner gehad,' zegt Remus. 'Dat was geen diner, dat was een tussendoortje!' Mijn vrienden staren me nog even aan, maar besluiten dat ze er maar beter niet over kunnen doorgaan. Ik begin het eten naar binnen te werken, terwijl James vertelt over iets over Zwerkbal of zo. Ik luister niet echt. Eten vind ik belangrijker.
Het is nu elf uur 's avonds. Zachtjes sluipend, om de anderen niet wakker te maken, pakt James de onzichtbaarheidsmantel. Elkaar aan de kant duwend kruipen we door het portretgat van de Dikke Dame. Ze kijkt ons een beetje verontwaardigd aan, omdat we haar wakker hebben gemaakt. We negeren haar en doen de mantel om. 'Wauw,' fluister ik, terwijl ik mijn tenen bekijk. Of eigenlijk niet, want ze zijn onzichtbaar. Ik kijk dwars door mezelf heen. 'Klaar?' vraagt James. Ik besef dat ik al een tijd door mezelf heen sta te staren. 'Ja,' fluister ik terug. 'Tijd om kattenkwaad uit te halen.' We schuifelen langzaam door de gangen, op zoek naar een goede plek om flink wat kattenkwaad uit te halen. We lopen de gangen door, langs de kassen, langs het kantoor van professor Asperr, en langs het lokaal van professor Slakhoorn, de leraar toverdranken. De deur staat op een kier. James en ik lezen elkaars gedachten: dit is de perfecte plek. Slakhoorn heeft een clubje met zijn favoriete leerlingen, de Slakkers. Stuk voor stuk hebben ze connecties met beroemde mensen, of zijn ze heel slim. Hij wilde ons ook bij de Slakkers hebben, maar we hebben geweigerd. We doen de mantel af en kijken rond. Op het bureau van Slakhoorn ligt de sleutel van een kast. In die kast staan allerlei spullen om toverdranken te maken. Opnieuw lezen James en ik elkaars gedachten. 'Muedeli!' roepen we tegelijk, terwijl we onze stokken op de sleutel richten. Ik kan een duivelse lach niet verbergen, maar gelukkig lijkt James zich net zo te voelen. Slakhoorn is misschien goed in toverdranken, hij is een kluns als het om bezweringen gaat. De sleutel probeert zijn nieuwe vleugels uit. We lachen samen terwijl we de het gezicht van Slakhoorn proberen voor te stellen als hij de sleutel het lokaal door ziet vliegen. Maar het lachen vergaat ons snel. Bij de deuropening staat een kat. Mevrouw Sapho is de kat van Vilder, de conciërge van Zweinstein. Ze is net zo link als Vilder zelf. Wanneer ze ziet dat leerlingen iets doen wat niet mag haalt ze onmiddelijk Vilder. Daar gaat ze al. Geschrokken kijken James en ik elkaar aan. Snel slaan we de mantel weer om ons heen en schuifelen we het lokaal uit. Daar komt Vilder al aan. We drukken ons zo dicht mogelijk tegen de muur aan. Gelukkig botst hij niet tegen ons op. Hij loopt langs ons heen naar Slakhoorns lokaal. James en ik haasten ons snel weer naar de leerlingenkamer van Griffoendor. 'Afdelingsbeker,' zeg ik. Dat is het wachtwoord. 'Precies! Antwoordt de Dikke Dame. 'Het wordt tijd dat jullie die beker eens winnen, en dat gaat niet lukken als jullie stiekem 's nachts rond gaan sluipen. Jullie hebben nog geluk dat jullie niet zijn betrapt!' 'Ja, ja. Laat ons nou maar binnen,' zegt James geïrriteerd. 'Anders worden we straks alsnog betrapt.' Dat overtuigt de Dikke Dame. Het schilderij zwaait open en we kruipen de leerlingenkamer in. 'Dit moeten we nog eens doen,' zeg ik. 'Vilder liep gewoon langs ons! Die mantel is geweldig!' 'Ja hè? Ik heb hem van mijn vader gekregen. Erfstuk van de familie. We praten nog even na terwijl we bij het raam naar buiten kijken. Het is volle maan. De maan staat helder aan de hemel. 'Laten we maar naar bed gaan,' stelt James voor. Ik knik instemmend.
De volgende ochtend moeten we weer vroeg op. James en ik hebben wallen onder onze ogen. Maar we zijn niet de enige. Remus lijkt doodop. Ik besteed er verder geen aandacht aan, maar ga het ontbijt halen. Terwijl ik mijn vijfde boterham naar binnen werk komt de post aan. Een grijze uil landt naast mijn bord. Hij heeft een rode envelop bij zich. Een brulbrief. Ik maak hem open. Onmiddellijk dondert de stem van mijn moeder door de zaal. 'SIRIUS ZWARTS, HOE DURF JE ONZE FAMILIE-EER TE VERNIETIGEN. GRIFFOENDOR! JAREN EN JAREN, ELKE GENERATIE VAN ONZE FAMILIE ZAT IN ZWADDERICH!' Dat valt nog mee, ik had een veel langere preek verwacht. Het maakt me geen zak uit. Ik zit in Griffoendor en ik ben er trots op.

Heeey!
Het heeft veel te lang geduurd, maar hier is hij dan. Het laatste deel heb ik een beetje afgeraffeld, omdat ik per se wilde updaten (met dank aan Gabriëlle (gcz112)). Ze heeft er ook voor gezorgd dat ik nieuwe ideeën heb voor dit boek dus hopelijk komt er snel nog een hoofdstuk. Dank je voor alle votes!!!
Esther