Sirius Zwarts (Harry Potter fanfiction)

Is het al bijna etenstijd?

Ik lig in bed, maar ik kan niet slapen van alle indrukken van vandaag. Na het diner vandaag zei Perkamentus dat iedereen naar bed moest. De klassenoudsten brachten ons naar de leerlingenkamer en lieten ons de slaapzalen zien. Ik lig bij James, Remus en Peter Pippeling. Frank Lubbermans ligt ook bij ons en er is nog een jongen... Wat is zijn naam ook alweer? Ik weet het niet meer. Het is middernacht als ik eindelijk in slaap val.
Ik word wakker van James geschreeuw. 'Iedereen opstaan! Tijd om er uit te komen!' Ik heb nog geen zin om uit bed te gaan en blijf liggen. Niet zo'n slimme zet van mij, want nu sleurt James me er ruw uit.
"Sirius! Luilak, het is tijd om te ontbijten!' Nog steeds heb ik geen zin om me aan te kleden en ik blijf op de grond liggen. Peter daarentegen kwam meteen toen James riep er uit. Hij kleedt zich met een ongelooflijke snelheid aan. Volgens mij is hij ook nog niet helemaal wakker, want hij struikelt en valt bijna boven op me. 'Sorry, sorry,' verontschuldigd hij zich. Ik negeer hem maar. Hij heeft me er echter wel toe aangezet om op te staan. 'Serieus, Sirius? Je luistert niet naar mij maar wel naar hem? Hij zei niet eens wat. Moet ik soms de volgende keer ook boven op je gaan springen?'
'Ja,' grijns ik. 'Dat lijkt me een goed plan.' James kijkt chagrijnig naar me. Wanneer ik eindelijk ben aangekleed vraag ik gapend: 'welke vakken hebben we vandaag?' 'Kruidenkunde, bezweringen, verweer tegen de zwarte kunsten, toverdranken, en als laatste transfiguratie,' antwoordt Remus. 'Jeetje, Remus. Ken je het hele rooster al uit je hoofd? We zijn nog niet eens begonnen!' roep ik uit. Remus haalt zijn schouders op. 'Ik had tijd over.'
Nog steeds ongelovig mijn hoofd schuddend loop ik richting de grote zaal. James loopt naast me en Peter loopt achter ons aan. Net een hondje.
Ik schrok vijf boterhammen naar binnen. Nu is het de beurt aan Remus om ongelovig te kijken. 'Bestaat jouw lichaam uit maag of zo? Je hebt je gisteren ook al vol zitten vreten!' Ik knik instemmend. 'Ik moet nog groeien, hoor,' zeg ik terwijl ik mijn zesde boterham pak.
Ik zak onderuit in een stoel in de leerlingenkamer. Meteen bij de eerste twee vakken werden James en ik tot minst favoriete leerlingen bestempelt. Niet vreemd. We houden nou eenmaal wel van een geintje. De leraar van verweer tegen de zwarte kunsten is echter nogal... apart. Hij leek juist ons graag te mogen. Volgens mij was hij vroeger net als wij. Transfiguratie is weer een heel ander verhaal. Anderling vertelde ons meteen waar het op stond, met haar valt niet te spotten, hoewel ze nog best jong is. Ze heeft ons ook al meteen met een berg huiswerk opgezadeld. 'Zo oneerlijk, het zou niet moeten mogen. Het is pas onze eerste dag!' Zeg ik. James zucht. 'Ja, en professor Asperr is een ook rare. Van jongs af aan ben ik gewend dat de leraren een hekel aan me hebben, maar hij lijkt ons gewoon... aardig te vinden.' Ik ben het met James eens, alleen Remus moet lachen. 'Ga je nu klagen dat iemand je graag mag?' James ziet er de lol ook wel van in en lacht mee. 'Nee, tuurlijk niet, maar het voelt gewoon vreemd.'
'Ja, jij snapt dat vast niet. Elke leraar heeft jouw nu al tot favoriet benoemd. Behalve professor Asperr. Maar jij bent vast ook niet altijd de favoriet geweest, wij wel altijd de lastpakken.' Wij. Ik ken James nu al zo goed dat ik dat wel met zekerheid kan zeggen. Inderdaad knikt hij instemmend. Nu moet Remus nog harder lachen. 'Jullie zijn echt onvoorstelbaar. Jullie zijn verbaasd dat een leraar je graag mag, Sirius eet als ontbijt zo'n zes boterhammen, James vindt het vreemd dat het Peter lukt om Sirius op te laten staan en hem niet, en jullie vinden het raar dat een lerares huiswerk opgeeft!' James en ik kijken elkaar aan. Is dat raar? Remus ziet het en begint nog harder te lachen. 'Zo kan hij wel weer!' roept James. Langzaam komt Remus weer een beetje tot rust. 'Laten we allemaal wat over onszelf vertellen. Dan leren we elkaar wat beter kennen,' oppert Peter. Ik zie nu pas dat hij ook bij ons zit. Ik vind het een beetje een raar idee, maar ga wel akkoord. James is enthousiast. Hij begint te vertellen. Allemaal dingen die ik al weet. We hadden vandaag tenslotte veel de tijd met al die lessen. '... en ik ben ook natuurlijk ongelooflijk goed in Zwerkbal.' Zwerkbal. De beroemdste tovenaarssport die er is, gespeeld op bezems. 'Op welke positie?' vraagt Remus, hoewel het hem eigenlijk niet lijkt te interesseren. Volgens mij is hij een beetje zenuwachtig. Alsof hij bang is dat we achter een geheim van hem komen wanneer hij moet vertellen. Maar Remus luistert aandachtig als James vertelt dat hij graag jager is. Ik zal het me wel verbeeld hebben. 'En nu jij,' zegt Peter. 'Vertel eens over je familie.' Ik praat niet graag over mijn familie. Gelukkig redt Frank Lubbermans me. Hij staat op een stoel en roept: 'wie wil er een eenhoornveulen zien? Er staat er één aan de rand van het verboden bos. Opgelucht ga ik samen met de andere Griffoendors voor het raam kijken. Inderdaad staat daar een schattig veulentje. Ze lijkt ergens van te schrikken en rent het bos weer in.
Ik hoor mijn maag knorren. 'Is het al bijna etenstijd?'
'Zijn lichaam moet wel uit maag bestaan. Dat kan niet anders.' mompelt Remus. Ik grijns. 'Sirius, het is pas half vier,' beantwoordt James mijn vraag. Ik kijk hem aan en zeg: 'dan gaan we naar de keuken.' James rolt met zijn ogen maar volgt me wel door het portretgat. 'Weet je waar de keuken is?' Vraagt Remus. 'Ik heb het mijn broertje eens horen zeggen. Bij het portret van de fruitschaal. Je kietelt de peer, dan giechelt die en veranderd hij in een deurknop.' 'En waar is het portret van de fruitschaal?' zucht James. 'Dat gaan we uitvinden,' antwoord ik. 'Je weet het dus n...' 'Ergens onder de grote zaal,' antwoord Remus. 'Zie je? We vinden het wel,' lach ik. James kijkt Remus vernietigend aan, waarop Remus verontschuldigend terugkijkt. 'Sorry, James.' James zucht theatraal. 'Laten we maar gaan dan.' Ik ren vooruit de gangen door en de trappen af, net zoals ik gisteren deed. Het lijkt al minstens een week geleden. Mijn vrienden roepen me na: 'Wacht even, Sirius!' Ik rem een beetje af. 'Loop dan ook eens door!' Ze beginnen mopperend te rennen. Na een half uur zoeken vinden we dan eindelijk het schilderij. Ik kietel de peer, die meteen begint te giechelen en te spartelen. De peer verandert in een groene deurknop. Ik trek eraan en kruip door het gat dat erachter verstopt zit. 'Kom op jongens! Het is hier echt fantastisch!' Overal om me heen zijn huiselfen druk in de weer met eten. Één elf komt naar me toe. 'Wenst u wat te eten, Sirius Zwarts, meneer?' Deze elf is zoveel aardiger dan de elf bij mij thuis. Onze huiself, Knijster, is echt gestoord. Zijn grootste wens is dat zijn hoofd aan de muur wordt gehangen bij de andere elfenhoofden. Bij mij thuis wordt het hoofd van een elf aan de muur gehangen wanneer hij te oud is om een dienblad te kunnen dragen. Een gestoorde traditie. 'Graag, eeh...' 'Yenn, meneer,' zei de elf. 'De naam is Yenn.' 'Ik zou graag wat eten willen, Yenn,' zeg ik zo vriendelijk mogelijk. James staat met open mond naar me te kijken maar ik negeer hem. Nu zijn alle elfen in rep en roer. Van alle kanten komt het heerlijkste eten. Ik neem alles aan. 'Heel erg bedankt,' zeg ik met een brede lach. Samen met mijn vrienden ga ik weer langs het schilderij. 'Sinds wanneer ben jij zo aardig?' vraagt James. 'Ze zorgen voor het eten!' roep ik uit. 'Dan moet je ze toch te vriend houden?' Hoofdschuddend loop ik terug naar de leerlingenkamer. Daar eenmaal aangekomen doe ik me tegoed aan al het eten. Wanneer ik ben uitgegeten vraagt James me om mee te gaan naar de slaapzaal. 'Ik wil je iets laten zien,' zegt hij. 'Een erfstuk van mijn vader.' Nieuwsgierig loop ik achter James aan. Hij gaat op zijn bed zitten. 'Je moet beloven dat je het aan niemand verteld. Niemand.' Ik beloof het plechtig. James haalt iets uit zijn koffer, iet wat ik nog nooit had gezien. Mijn mond valt open. 'Daar kun je echt de beste grappen mee uithalen,' stamel ik. James grijnst.

Sorry, ik weet het. Het heeft veel te lang geduurd, en er gebeurd ook nog eens heel weinig. Ik heb een tijd totaal geen inspiratie gehad. Het volgende hoofdstuk probeer ik beter te doen.
Esther