kim company*
ឡានសេរីទំនើប៣គ្រឿងបានចុះចតនៅមុខក្រុមហ៊ុនត្រកូលគីមមានអក្សរក្សអមសមខាង។ទ្វារឡានបានបើកបង្ហាញអោយឃើញប្រុសសង្ហាទាំង៧ជាមួយនឹងទេពអប្សរមួយផងដែរ។នៅពេលដែលដើរចូលក្រុមហ៊ុនបុគ្គិលិកទាំងអស់បានអោនគោរពពួកគេតាមទម្លាប់តែថានាងតូចមិនចូលចិត្តអោយគេមកអោនគោរពខ្លួនមុនបែបនេះទេ។
"បងៗកុំអោនគោរពខ្ញុំមុនបែបនេះបានទេនេះមិនស្មើរភាពគ្នាទេ"ជូណានិយាយទាំងមុខក្រញូវបែប cute cute
"អូអ្នកនាងនេះខ្ញុំមិនអាចធ្វើចឹងបានទេអ្នកនាងឋានះធំជាងពួកខ្ញុំណាស់មិនហ៊ានទេអ្នកនាង" បុគ្គលិកទាំងអស់និយាយតបទៅជូណា។
"តែជូណាមិនចង់បានបែបនេះទេឥឡូវពេលឃើញជូណាបង"គ្រាន់តែសួស្តីជូណាបានហើយណាហាមប្រកែកជាមួយជូណា" ជូណានិយាយរួចក៏អោបដៃថេយ៉ុងវិញក្រឡេកមកមើលថេយ៉ុនឹងបងៗគេប៉ុន្មានអ្នកទៀតខ្នាញ់នឹងប្អូនខ្លួនណាស់។បុគ្គលិកក៏អញ្ចឹងដែលស្រឡាញ់ចារិករបស់នាងតូចជូណាខ្លាំងណាស់អត់ដូចអ្នកខ្លះ(សង្សារចាស់ថេយ៉ុង)។
office kim taehyung
"អូនអង្គុយលើនឹងហើយណាកុំទៅរំខានបងប្រុសអីពួកគាត់រវល់ប្រជុំ" ថេយ៉ុងនិយាយរួចក៏ថើបថ្ងាស់ជូណា។
"អូនអផ្សុកស្លាប់ហើយអូនសុំអង្គុយអោបបងបានទេណាអូនអត់រំខានបងទេ" ជូណានិយាយអង្វរថេយ៉ុងទម្រាំគេដាច់ចិត្តអោយអង្គុយអោប។
២០ក្រោយមក
"ហឹមហើយៗអូន......យ៉ាគេងលក់បាត់កូនក្មេងនេះ" ថេយ៉ុងថើបមាត់ជូណាបន្តិចរួចទាញទូរស័ព្ទមកថត។ "កូននេះគេងក៏ស្អាតដែល" អត់សរសើរមិនបានស្អាតឆ្លាតហើយគួរអោយស្រឡាញ់ទៀត។
តុកតុក
"ចូលមក" បុគ្គលិកម្នាក់ដើរចូលមក"លោកនាយកមានគេមក-"និយាយមិនទាន់ចប់ក៏នាង bella ដើរចូលមកជាមួយរ៉ូបខ្លីក្រហមបញ្ចេញដើមទ្រូងមាត់មានក្រែមក្រហមសក់ខ្មៅវែងអន្លាយតែសម្រស់ប្រៀបនឹងជូណាមិនបានទេ។
"មករកងាប់ស្អី" ថេយ៉ុងសួរទៅបេឡា។
"បងនេះនាងជាអ្នកណា" បេឡាស្រែកមួយទំហឹងធ្វើអោយអ្នកកំពុងគេលក់លើទ្រូងអ្នកកម្លោះភ្ញាក់ហើយស្រែកយំមួយទំហឹងតែម្តង។
"ជូណា ជុ ជុ ជុ កុំយំគេងវិញទៅណា" ពេលនេះដូចឪបំពេរកូនចឹង។
"អ្នកណាគេស្រែកនឹងបងអូនថ្លង់ណាស់" ជូណានិយាយទាំងបើកភ្នែកប្រឹមៗ។
"នែនាងជាអ្នកណាមិចក៏នៅក្នុងបន្ទប់នេះនាងជាស្រីបងថេយមែនទេចង់បានលុយប៉ុន្មានចាំយើងអោយ"។បេឡានិយាយរួចក៏បោះកាបូបអោយទៅជូណា។ជូណាបើកក្របូបមើលលុយ។
"បងឃើញទេនាងនេះវាចង់បានតែលុយទេដាក់វាចុះទៅ"បេឡាបម្រុងនឹងទាញជូណាចេញតែ
"លុយតិចជាងប៉ាខ្ញុំអោយចាយមួយខែទៀតអត់យកទេ" ជូណានិយាយឌឺដាក់បេឡាមិនអោយចាញ់ទេកាត់ទៅរកយ៉ុងគីច្បាស់ណាស់។
"យ៉ា!!!!writer"យ៉ុងគី
"ស្ងាត់!ឈប់សរសេរឡូវ"
បេឡាក៏ត្រូវបានអក្សរក្សអូសចេញទៅបាត់។ថេយ៉ុងនឹងបងប្អូនគេក៏ចេញទៅវិមានបាត់វិញដែល។
YOU ARE READING
អន្លង់ស្នេហ៍
Short Story(ទារុណកម្មមួយថ្ងៃឈឺផ្សារមួយជីវិត)។ តើក្តីសង្ឃឹម50%របស់នាងអាចបន្តជីវិតទៅមុខទៀតទេ? តើរាងក្រាស់អាចធ្វើអីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីនាងទេ? តើទៅថ្ងៃមុខទៀតទៅជាយ៉ាងណា?