10080

Bölüm 13 FİNAL

Çeviri: Tookira beni instagram dan @tookira takip edebilirsiniz! ♡♡

Odayı bir kaç mum aydınlatıyordu. Loş bir ışık vardı. Yemekler tabaklardaydı. Baekhyun içeriye girdiğinde, dudaklarını ısırdı. Kaynayacakmışcasına. Arkasına dönüp kaçmak istemişti çünkü bu gerçek gibi görünmüyordu. Ama Chanyeol'un göğsünü sırtında ve ellerini omuzlarında hissettiğinde, kaçmak gibi bir şansı kalmamıştı.
Oturduktan sonra, yemeye başladılar. İlk dakikalarda konuşmadılar. Konuşma ilerledi. Hatta Baekhyun görünüşleri hakkında yorum yaptığında aydınlandı hava. Chanyeol düz bir t-shirt ve şort giymişti. Baekhyun da yine t-shirt ve bir pijama altı. Romantik bir akşam yemeği için uygun değillerdi.
Herşey bittikten sonra, Baekhyun Chanyeol'a teşekkür edip sofradan kalktı. Ellerini yıkamaya gitmeyi planıyordu ama kalkerken, Chanyeol ondan önce davranıp onu çekti. Oturma odasına doğru. Kokulu mumlarla donatılmış loş odaya. Müzik setini açtığında, yumuşak, yavaş bir müzik hoparlörden odaya yayıldı. Baekhyun titriyordu. Dayanabileceğinden çok daha fazlasıydı bu. Yere düşmek istedi ama belinin etrafına dolanmış kollar onu engelliyordu. Chanyeol diğer eliyle, Baekhyun un sağ elini tuttu. Yavaşça sağa sola salınırlarken elini bırakmadı.
Sevimli bir andı, ama Baekhyun'a acı da vermişti. Chanyeol yanağını Baekhyun'un başının üstüne koymuştu. Hoparlörden gelen müzik sesine rağmen, Baekhyun'un ağlamasını duyabiliyordu.
Chanyeol ona sarılanı kavrayıp gözlerini sıktı ve dudaklarını ısırdı. Boynundaki ıslaklığı görmemezlikten gelmeye çalıştı ve o da sessizce ağladı.

__________________________

10080

Sabah olduğunda, Chanyeol artık şehre gitmek istemiyordu. Ama gitmeliydi. Orası ait olduğu yerdi. Orası hayatınıb olduğu yerdi. Kyungsoo'nun olduğu yer. İçini çekerek yataktan çıktı ve telefonunu kontrol etti. Kyungsoo dan onlarca cevapsız arama vardı ve Chanyeol onu geri arama vakti geldiğine karar verdi.
Kyungsoo cevap verdiğinde ise "Neden beni aramadın?" "Mesajlarımı görmememezlikten geliyordun!" gibi şeyleri sıkça duydu. Sonra Kyungsoo sakinleşti. Chanyeol eve bu sabah geleceğini açıkladı. Öfkeli bir biçimde, Kyungsoo çabuk yapmasını söyledi. Böylece kendi hayatlatına devam edebileceklerdi. Sonra kapattılar.

Chanyeol onu eski haliyle döndüren kıyafetlerinden kurtulup gelirken giydiği kıyafetini giydi. Saçını ve takım elbisesini düzeltti. Aynaya baktığında, seneler önceki, sefil halinin farkına vardı.
Mutfakta, Baekhyun'u masada otururken gördü. Gözleri kıpkırmızıydı. Ağladığı her halinden belliydi. Bu, Baekhyun gülümsediğinde göğsünde korkunç bir düğüme neden oldu.
"Günaydın."
"Günaydın."
Sessizlik Baekhyun önündeki dosyaya bakıp iki eliyle Chanyeol'a uzatana kadar sürdü. "Hepsi imzalandı."
Chanyeol dosyayı ondan alırken yüzünü buruşturdu. İkisi de titriyordu. Ama Chanyeol vücudunu kontrol etmeyi denedi. "Teşekkürler."
Başını sallayarak, Baekhyun başka tarafa baktı. "Kahvaltı için kalacak mısın?"
"Hayır..." Chanyeol yumuşakça cevapladı. "Öğleden önce ofise dönmeliyim. Ne kadar erken ayrılırsam o kadar iyi."
Ona bakmadan, Baekhyun başını salladı. "Anlıyorum."

Chanyeol'a son bir kez bakarak, içi acıyana kadar ona gülümsedi. "Her şey için teşekkür ederim, Yeol." dedi titreyen bir sesle.

Chanyeol cesaretli hissetti. Baekhyun'u sandalyesinden kendisine çekip öpmek, ağlamak , her söylediğini emircesine yapacağını söylemek istedi. O iyi hissetsin diye. Her şeyi telafi etmek, tamir etmek istiyordu. Kalmak istiyordu. Gerçekten kalmak istiyordu. İşine veya apartman dairesine dönmek istemiyordu. Kalbi burada kalmasını istedi fakar vücudu onaylamadı.

İfadesiz bir yüzle, Chanyeol yutkunup başını salladı. Baekhyun yine ona bakmıyordu. "Sorun değil. Teşekkür ederim...kağıtlar için." Baekhyun'un buna cevap vermeyeceğini bilerek, Chanyeol devam etti. "Kendine iyi bak, Baek."
"Bye, Yeol." Dedi Baekhyun fısıldarcasına. Yüzü hala masaya dönüktü. Yukarı bakmayı reddediyordu. Bir şekilde Baekhyun'un ona bakmamasından dolayı minnettardı Chanyeol. Onun yüzüne bakarken üzgün görünebilirdi. Orada kalmak isteyen ağır bir kalple, Chanyeol topuklarında geriye dönmeden bir adım geri çekildi.