10080

Bölüm 5

Çeviri: Tookira

Baekhyun dudaklarını ısırarak yere baktı. Kollarını Chanyeol'un belinden çekti. Gömleğini tuttu. "Yol çok uzun. Sabahın erken saatlerinde ve gecenin ilerleyen saatlerinde araba kullanıyorsun. Çok yorgun ve gözlerini zor açık tuttuğun için kaza yapmanı istemiyorum." Dedi. Baekhyun titrek bir şekilde nefesini dışarı verdi ve Chanyeol'a baktı. "Chanyeol lütfen şehirde geçici bir daire kiralamayı bir daha düşün. Yanlızca eve gelemeyecek gibi hissettiğin zamanlar için."

Chanyeol birşey demek için ağzını açtığında, Baekhyun ona baktı. "Gitmeni istemiyorum ve ayrılığın fikrinden bile hoşlanmıyorum ama bu senin için daha iyi olacak. Böylece-"

"Baek en azından günün sonunda, burada sen varsın. Öyleyse yorgun olabilirim ama sana geliyor oluyorum."

"Ama eğer araba sürerken uyuya kalırsan, o zaman hayır Chanyeol." Dedi Baekhyun çatlayan bir sesle. "Gelemeyeceksin. Öleceksin ve seni göreceğim yer, vücudunu tanımam için çağrıldığım bir morg olacak!"

Chanyeol'un omuzları düştü ve ellerini Baekhyun'un omuzlarına koydu. "Baek-"

"Yeol, tüm kritikleri yaptım değil mi?" Dedi Baekhyun. Konuyu değiştirip, karanlık havayı dağıtmaya çalışarak. "Bu bir otel arayıp durmaktan daha kolay ve uygun."

"Baek umrumda değil. Sen beni hayata bağlayan tek şeysin. Şehirdeki bir eve gitmek ve 2 saat daha fazla uyumak sadece seni benden uzaklaştırmaya yarar, lanet olsun!"

"O zaman bu evi satalım!" Dedi Baekhyun.

Chanyeol bakakaldı. "Ne?"

Baekhyun kaşlarını kaldırdı. "O zaman satalım dedim. Yeniden şehre taşınalım. Bu-"

"Hayır." Dedi Chanyeol. Baekhyun'a özür dilercesine bir bakış attı. "Vazgeçmeni istemiyorum. Seni şehrin hızlı akan hayatına, gürültüsüne sokmak istemiyorum."

Bir anlık sessizlikten sonra Baekhyun sordu. "O zaman ne yapmak istiyorsun?"

Baekhyun'a bakarak boynunun arkasını ovaladı Chanyeol. Sonra Baekhyun'un yanağına dokundu. "Pekala. Biz..." dilini şaklatıp derin bir nefes bıraktı. "Biz bir bakacağız. Oturup herşeyi planlaycağız." dedi keskince. "Mesela, bir hafta yoğunluğum varsa, en azından hafta 4 kez gelip bana birşey pişirmelisin. Çünkü sana ihtiyacım var Baek, yanlızca uyumaya değil. Yatakta benimle olmana ihtiyacım var. Gerek uyumak, gerek fazlası için."

Yavaşça, Baekhyun başını salladı. Chanyeol'un kabul etmesine sevinmişti. "Mesafelerin sorun haline gelmesine izin vermeyeceğiz. Birbirimizi arayacağız. Hayır ben arayacağım. Öğlen aralarında, her zaman. Eğer eve gelmemeye karar verirsen, beni aramalısın. Veya haftasonları, en azından 2 gün için buraya gelmeye çalışmalısın. Cumartesi ve Pazar, yani demek istediğim, çünkü... benimde sana ihtiyacım var."

El ele tutuşuyorlardı. Chanyeol omuzlarını gevşetti. "Ne zaman ev bakmak istersin?" "Yaptığımız herşey senin programına bağlı değil mi?" Baekhyun kibarca gülümseyerek hatırlattı.

Bu hatırlatma doğruydu. Birlikte yaptıkları herşey Chanyeol'un programına uymalıydı. Eskisi gibi değildi. İlk evlendikleri zamanlar, Chanyeol'un işleri bu kadar yoğun değildi ve programında değişiklik yapma imkanı vardı. Şimdi ise bu imkansızdı. Toplantı ve sunum gibi şeylerin zamanını değiştiremezdi. Chanyeol birşeyleri fark etmede yavaştı. Ama belkide bunun sebebi O, olayın içinde olduğundandı. Baekhyun daha kolay fark etmişti çünkü O sadece orada oturup kocasının eve gidip gelişini izliyordu.

"Boş bir günün olduğunda gidelim."

"Boş günüm yok, Baek."

Baekhyun hafifçe gülüp şakasına Chanyeol'un koluna vurdu. "Biliyorum." İçini geçirdi ve omzunu silkti. "Bakalım eve birlikte bakacak bir zamanımız olur mu? Yoksa, senin için halledeceğim."

Baekhyun'un yüzünü inceledikten sonra, Chanyeol sordu. "Bundan emin misin?" Baekhyun kibarca başını salladı. "Evet. İki evim olmuş olacak. İyi olacağım." Chanyeol'a sarılıp yüzünü O'nun göğsüne gömdü. Chanyeol'da kollarını etrafına sardı. "İyi olacağız."