A new beginning

Hoofdstuk 38

Het is even later en Austin en ik wandelen over het strand. We vonden het beide prettig om even te wandelen en verder te praten. Ik kijk naar de zee waar de zon steeds verder naar ondergaat als Austin vraagt "Hoe ben je bij hem terecht gekomen?". Ik weet direct dat hij het over Oliver heeft. Zijn vraag doet me denken aan de eerste keer dat ik Oliver zag. In het koffietentje waar ik werkte als barista. Een glimlach komt op mijn gezicht als ik terugdenk en dat moment. "Toen ik hier net woonde vond ik een baan als barista bij een koffietentje hier in de stad. Oliver bestelde bij mij een koffie en kwam steeds vaker langs. Toen ik de vacature van deze baan zag reageerde ik daar direct op alleen wist ik toen niet dat hij daar werkte laat staan dat hij de baas was" leg ik uit terwijl de glimlach op mijn gezicht blijft en het warme gevoel in mijn buik steeds groter wordt. "Hij gebruikt je toch niet he?" vraagt hij met zijn bezorgde broer stem. Ik schud nee. "Nee. Hij is denk ik de begrip volste persoon die ik hier heb ontmoet" zeg ik terwijl zijn gezicht weer in mijn gedachte op popt en het warme gevoel steeds groter wordt. "Je houdt echt van hem. Niet waar?" vraagt hij dan met een glimlach. "Ja. Hij is het beste wat me ooit is overkomen". "Zolang hij maar niks verkeerd doet want dan kan hij jou en de samenwerking vergeten" zegt hij. De reden dat hij bij Oliver was, was vanwege een samenwerking? "Hoezo wil je met Oliver samenwerken?" vraag ik terwijl ik wat zand tussen mijn tenen probeer uit te schoppen. Austin pakt mijn schouder vast zodat ik niet omval en vertelt zijn plan. Uiteindelijk blijkt het een goed plan te zijn waarbij beide bedrijven goede winst maken en nieuwe klanten erbij krijgen. "Klinkt goed" zeg ik als ik zijn verhaal heb aangehoord. Opeens gaat mijn telefoon af en zie ik dat het Oliver is. "Hey" neem ik op. Zijn warme stem klinkt door de telefoon. "Hey Tes. Hoe gaat het daar?". Ik kijk met een lach mijn broer aan. "Goed. We hebben veel bijgepraat". "Dat is fijn om te horen. Wat dacht je ervan om met z'n vieren te gaan eten bij het strandcafé?" vraagt hij. Ik kijk mijn broer aan die de vraag ook had gehoord en knikt. "Dat is prima. Hoe laat zijn jullie hier?" vraag ik terwijl ik met Austin naar het horeca gedeelte loop. "We zijn er al. Kijk eens naar het café". Ik kijk goed en zie Oliver zwaaien. Ik hang op en zwaai enthousiast terug waarna ik samen met Austin naar ze toe ren en Oliver omhels. Hij is diegene die ervoor zorgt dat ik me gelukkig voel. Hij is diegene die alles beter maakt in mij leven.