A new beginning

Hoofdstuk 47

We zijn een aantal weken verder. Op dit moment ben ik acht weken zwanger en mag ik eindelijk gaan werken. Oliver weigerde om me te laten gaan werken. Bang dat ik zo weer out zo gaan. Zijn angst is niet volledig onterecht. De zwangerschap heeft veel invloed op mijn ziekte waardoor ik onder best wel wat toezicht van de arts sta en ik veel rustiger aan moet doen. Toch wilde ik gaan werken. Het was saai om alleen maar thuis te zitten en ik vind mijn werk enorm leuk om te doen. Dus met heel veel moeite is het me dan eindelijk gelukt dat ik mag gaan werken. Daarnaast zijn er nog wat dingen veranderd. Ik woon nu bij Oliver omdat we besloten dat zijn woning onze woning wordt en er ook plek is voor als de kleine komt. De beslissing ging uiteindelijk gepaard met veel tranen bij mij en Lisanne maar we hebben beloofd elke week samen ergens te gaan eten en dat zij peettante wordt van de baby. Het zijn eigenlijk vooral veel tranen die gelaten zijn de afgelopen tijd. Het verlies van mijn vader en tegelijkertijd te weten komen dat ik zwanger ben zorgt voor een tweestrijd in mijn hoofd. Het is zo lastig om zo'n groot verlies te verwerken en tegelijkertijd te genieten van een nieuw leven wat in mij groeit. Gelukkig is Oliver de allerbeste steun ooit en kan ik me geen leven meer zonder hem voorstellen.

"Tessa wat ben ik blij om jou weer te zien!" roept Janice als ze me ziet. Ze is wel even langs geweest toen ik net thuis was maar Oliver wilde dat ik echt zoveel als mogelijk zou rust nemen. Ik geef haar een omhelzing en ben blij dat ik eindelijk terug ben. "En gefeliciteerd!" voegt ze eraan toe als ze uit de omhelzing komt. Ik glimlach en leg mijn hand weer op mijn buik. Je ziet nog niet echt iets maar ik voel zeker genoeg. Misselijkheid, vermoeidheid, tranen. "Hey Tessa! Fijn dat je weer terug bent" zegt David die aan komt lopen. Oliver had me ook het één en ander uitgelegd gezien hij wilde dat er echt geen geheimen waren. Hij heeft voorheen een ruzie gehad met David over zijn zus die hier werkte en problemen had veroorzaakt. Sindsdien liggen die twee elkaar niet enorm goed. Oliver vertelde me dat David me probeerde te versieren om hem terug te pakken. Dat verklaart enorm veel. "Ik ben blij om terug te zijn" antwoord ik blij. Zodra ik nogmaals mijn hand op mijn buik legt lijkt er een draadje in zijn hoofd te knappen en draait hij geïrriteerd weg. "Kom. Ik breng je naar je kantoor" zegt Oliver terwijl hij me begeleidt naar mijn kantoor. "Ik weet heus nog wel waar mijn kantoor is" grap ik terwijl we al in de gang staan en mijn deur openen. "Nogmaals ik meen het. Als er iets is zeg het en we gaan direct naar huis" zegt hij serieus. Ik rol met mijn ogen en lach. "Ja ja het komt echt wel goed" opper ik en met een glimlach geef ik hem nog een kus.