A new beginning

Epiloog

Zeven maanden later

"Bijna Tessa. Nog één keer en dan is jullie prinsesje er" bemoedigt de verpleegkundige. Ik knijp zo hard als ik kan in Oliver 's hand die met een pijnlijk gezicht me ook aan het aanmoedigen is. "Je kan het lieverd!". Sinds vanochtend lig ik hier met enorme weeën maar eindelijk lijkt het einde zicht. Ik pers nog één keer en geef alles wat ik heb. Niet veel later wordt een klein meisje op mijn borst gelegd die direct begint te huilen. Ik huil van geluk als ik naar onze dochter kijk. Ik kijk Oliver aan en ook hij laat een paar tranen terwijl hij voorzichtig met zijn vinger over haar handje strijkt en mij een kus geeft op mijn hoofd. Austin en Lisanne stormen de kamer in en kijken ons emotioneel aan. "Oh my wat is ze schattig!" roept Lisanne enthousiast. Samen komen ze dichterbij om te komen kijken. "Welke naam mag ik op het whiteboard zetten papa en mama?" vraagt de verpleegkundige. Ik kijk Oliver aan en tegelijk zeggen we "Lily Elise Parker". Vernoemd naar mijn moeder.

1 jaar later

Dit is naast de komst van Lily de mooiste dag ooit! Ik sta in een prachtige bloementuin, in een mooie witte jurk, omringd door familie en vrienden tranen weg te pinken van de trouwgelofte die Oliver net naar mij sprak. Er is niemand op deze hele aardbol die woorden zo mooi kan verwoorden als hij. Ik haal een keer diep adem en kijk de vrienden en familie vlug aan. "Hoe kan ik dit nog overtreffen" lach ik zacht. Oliver glimlacht en wrijft met zijn duimen over mijn handen die hij vast heeft. "Op het moment dat we elkaar voor het eerst zagen had ik nooit verwacht, hier vandaag, met jou te staan. Het moment dat we steeds dichter naar elkaar toe groeide liet je mij al op me gemak bij je voelen. Je laat me veilig voelen, gelukkig voelen en je zorgt ervoor dat alle wolken in de lucht verdwijnen. Jij was letterlijk eigenlijk de enigste die ik echt alles toe vertrouwde en waarvan ik de hulp wilde aannemen. Dankjewel daarvoor. Voor alles. Door jou kan ik mezelf zijn en weet ik wat houden van betekent. Je maakt mij gelukkig". Oliver laat een traan ontsnappen uit zijn ooghoek terwijl zijn glimlach alleen maar sterker wordt. 

Niet veel later spreekt de ambtenaar de acht woorden uit. "Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw". Oliver legt zijn handen op mijn wangen en plant zijn lippen op de mijne terwijl de gasten klappen en juichen. Zodra we de zoen onderbreken fluistert Oliver "Ik ben zo gelukkig". Ik glimlach terwijl de tranen over mijn wangen gaan. "Jij maakt mij gelukkig".