මන් හිටියෙ මගෙ ලෝකෙ තිබුන දැවැන්ත පුස්තකාලෙ අඳුරු මුල්ලකයි. මේක ගොඩක් වැදගත් වගේම ඒන්ජල්ස්ලා ගොඩක් අය නිතර ගැවසුන තැනක් වුන නිසාම මට දවස ගෙවිලා කට්ටිය එළියට යනකම් බලන් ඉන්න වුනා.
ආලෝකයේ පළිඟුව හරියටම තිබුනෙ කොහෙද කියලා ගාර්ඩියන් ඒන්ජල් ඇරෙන්න කවුරුත් නොදන්නවා වුනත් පුස්තකාලේ මොනාහරි යමක් හංඟලා තිබුනා කියන එක ඒන්ජල්ස්ලා හැමෝම අතරෙ ප්‍රසිද්ධ රහසක් වුනා. ඒ වගේම ඉස්සර, මන් තනියම පුස්තකාලෙටම වෙලා දවසම ගතකරන කාලේ ගාර්ඩියන් ඒන්ජල් පොත් රක්කයක් ළඟට වෙලා මුමුණන හැටි මට යන්තමට ඇහිලා තිබුනා. ඒ දවස්වල ඒ ගැන කිසිම උනන්දුවක් නොතිබ්බත් මේ වෙලාවෙ මගෙ එකම බලාපොරොත්තුව වුනේ ඒක.
ජීවිතේ හරිම පුදුමයි..
අපි වෙලාවක එපා කියලා විසි කරලා දාන දේවල්ම හරිම ලේසියෙන් අපිට වැදගත්ම දේවල් කරන හැටි පුදුමයි..
_____________________________
හැංඟිලා හිටපු තැනින් එළියට ඇවිත් මන් ඒ පොත් රාක්කෙ ළඟට හෙමීට අඩිය තිබ්බා.ඇස් දෙක පියාගත්ත මට මැවිලා පෙනුන එකම දේ වුනේ කූඩුව මැද වේදනාවෙන් වැටිලා හිටපු යුන්ගිගෙ මූණ විතරයි.වේදනාවන් එක්ක එකතු වුන බර හුස්මක් පිට කරන අතරෙ මට ලාවට මතක තිබුන ඒ වචන මන් මුමුණන්න ගත්තා.
"άκου πόρτα, Αν είμαι καθαρή ψυχή .. Άσε με να περάσω από μέσα σου και να νιώσω το φως."
(ද්වාරය සවන් යොමන්න,
මා පිරිසිදු ආත්මයක් නම් මා හට ඔබ හරහා ගොස් ආලෝකය විඳීමට අවසර ලබාදෙන්න.)
හෙමීට ඇස් ඇරියත් පොත් රාක්කෙ කිසිම වෙනසක් තිබුනේ නෑ.
මන් කිවුවා වැරදිද..මේක හරි තැන නෙවෙයිද...මට පළිඟුව හොයාගන්න බැරි වෙයිද...මට මගෙ යුන්ගිව නැති වෙයිද...
මගෙ ඔලුවට සීයක් ප්‍රශ්න එද්දි මගෙ කකුල් ආයෙමත් පණ නැති වෙන්න ගත්තා.
ඒත් ඒ එක්කම වගේ හෙලවෙන්න ගත්ත පොත් රාක්කෙ හෙමි හෙමින් දෙපැත්තට වෙන්න ගත්තේ ඒකෙ මැද තිබුන නිල් පාට එළියක් විහිදපු පළිඟු දොරක් මන් ඉස්සරහ පේන අතරෙයි.
YOU ARE READING
Rewrite the Stars |YM| ✔
Fanfictionඑයා අන්ධකාරයේ ජීවත් වුනේ නෑ, අන්ධකාරයයි එයා තුළ ජීවත් වුනේ.. -ජිමින්- එයාගෙ සුරදූත ඇස් වලින්, එයා සාතන්ගෙත් හොඳ දැක්කා... -යුන්ගි- _______________________________________________ How do we rewrite the stars? Say you were made to be mine? Nothing can...
