CHAPTER 7.
Naalimpungatan ako sa may humahaplos sa aking pisnge. Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at malabo pa ang aking paningin. Ipinikit ko ulit ang aking mga mata at minulat ulit.
"Glad you're awake."
Napalingon ako sa aking tabi at sumalubong sa akin ang nakangiting si Jhon. Inalis ko ang aking pisnge mula sa palad niyang humahaplos dito kanina.
Akmang babangon na ako nang maramdaman ko na parang may kung ano sa dalawa kong pulsuhan. Ngayon ko lang napagtanto na nakatali ang dalawa kong pulsuhan sa headboard ng kama.
Pilit ko itong kinakalas ngunit sobrang higpit ng pagkakatali.
"Mapapagod ka lang sa ginagawa mo. Don't force yourself if you can't, baby."
Nilingon ko siya na ngayon ay natayo na sa gilid ng kama.
"Anong ginagawa mo?", natatakot kong ani.
He smirk.
"As what i said, you won't leave. You will stay with me. STAY. Wala naman akong gagawin sayo kung hindi ka aalis. Pero kung may binabalak kang umalis, *smirk* bubuntisin muna kita."
Namula naman ako sa huli niyang sinabi kaya pinagsisipa ko siya na pilit naman niyang iniilagan.
"Bw*sit ka! T*ngina mo! Pagkatapos mo akong lokohin kokontrolin mo ang buhay ko!!! P*ta ka!! G*go!! Manyak!!"
"Aray ko! Syempre! Sayo lang ako nagiging manyak! Aray ko!"
"Pakawalan mo akong hinayupak ka!! Mas gugustuhin ko pang mamatay kesa sa makasama ang isang tulad mong MANLOLOKO! RAPIST! MANYAK! G*GO! T*NGINA KA!"
"Of course hindi ako papayag na ikaw lang ang mamatay noh! Kung magpapakamatay ka, sasama ako para tayong dalawa sa kabaong!!"
"G*go ka!!"
Tahimik lamang akong nakaupo dito sa gilid ng bintana. Hindi pa rin ako pinapauwi ng kumag na yun. Malapit nang dumilim. Alam kong hinahanap na ako ni Manang. By the way, andito ako sa condo niya. Dito ba naman ako dinala ng hinayupak nato.
"Baby---"
"Huwag mo nga akong matawag-tawag niyan!"
He just chuckled, kaya napairap ako sa kawalan.
Narinig ko ang yapak nito papalapit sa gawi ko at narinig ko ang paglapag ng dala nitong tray sa mini table.
"Eat."
Hindi ako kumibo at nanatili na sa labas lang ang atensiyon ko. Ewan kung bakit nagawa ko siyang sigawan kanina, kung kaninang umaga at sa mga nagdaang araw ay takot na takot ako sa kaniya.
*pinch*
"Aray!", nakasimangot ko siyang nilingon habang hinihimas ang pisnge kong pinisil niya.
He smiled. Ang ngiting dahilan kung bakit din ako nahulog sa kaniya, NOON.
"Hey. You're spacing out."
Nabalik ako sa reyalidad nang hawakan niya ang pisnge ko. Mabilis akong nag-iwas ng tingin nang maalala na naman ang nakaraan namin. Gusto ko nang kalimutan ang nakaraan ngunit paano? Kung palagi ko siyang nakikita araw-araw? Kaya mas gugustuhin ko pang lumipat nalang sa U.S. para kahit papano ay makalimutan ko siya at ang aming nakaraan.
"B-bakit mo pa ito ginagawa?", wala sa sariling natanong ko.
Ewan pero kusa nalang iyon lumabas sa bibig ko.
"Why did you asked?", aniya.
"Sagutin mo nalang ako."
Hindi pa rin ako makatingin sa kaniya.
