Kalbimdeki Cin / EL AMLUK

Bölüm 9- Edepsiz İstek

/9/EDEPSİZ İSTEK/

Yeniden hortlayan korkum bedenimin her zerresine etki ederken kalbimde küçük bir alanı boş bıraktı. Dudaklarım çektiğim besmelenin ardından cesareti kollayarak araladığın da bakışlarımı karşımda duran adamdan bir iki adım daha uzaklaşarak ayırdım. Ama o kalbimde kalan alana sözleriyle dokunup şüphemi sonlandırmak için yapacağım hamleyi geciktirdi.

"Günler sonra çok mutluyum fakat senin isteksiz olduğunu görmek canımı sıkıyor"

' Senin de cin olduğunu düşünmek canımı sıkıyor' diyemeyeceğim için sessiz kalıp bakışlarımı gövdesine doğrulttum.

" Bana sarılırken samimi olduğunu düşünmüştüm"

"Samimiydim"

Kendime hakim olamayıp yüzüne baktığım da gözlerini sildiğini gördüm. Yok artık! ' Bir cinin üzülmesi, ağlaması mümkün değildir değil mi? Hoş cinler ağlar mı onu bile bilmiyorum' Eflah'ın gözlerinin dolduğuna şahitlik ettiğim aklıma geldiğin de kafam iyice karıştı.

" Madem samimiydin şu an aramıza koyduğun mesafenin sebebi ne Yasemin? Hastalıklıymışım gibi benden kaçıyorsun!"

Önce Esma şimdi Efkan! Neden beni anlamak istemiyor ya da yanlış anlıyorlardı? Ben şüphem ve korkum yüzünden ondan uzaklaşırken ve o ne hissettiğimi bilmediği için kırgın gözlerle bana bakarken ' cin olduğundan şüphelendim' diyemezdim. Hem cin olsa şimdiye düşüncelerimin farkına varıp ters bir tepki verir, ağlamazdı. Ama Efkan bir kez daha yaşının akmasına izin vermeden gözlerini sildi.

"Ben... "

Ne diyeceğimi bilemeyip duraksadığım da Efkan "Tamam. Neyin var bilmek istiyorum fakat üstelemeyeceğim. İstersen gelirsin istemezsen kuzenlerime rahatsız olduğunu söylerim" dedi ve bir şey söylememe fırsat vermeden yanımdan ayrıldı. Sözlerinden esirgediği sertliği kapıyı kapatırken gösterdiğin de uçsuz bucaksız görünen karanlıkla başbaşa kaldım. Sure de okuyamamıştım ve kızgınlığım  korkuya yer vermeyen kalbimeydi. Ona fırsat vermeyip okumuş olsam  şüphemden kurtulmuş olacaktım. Şimdi ise samimiyetsiz olduğumu düşünen ve bana kırılan bir adam vardı. Ama Allah'tan kırgınlığını azaltabileceğim bir çözüme sahiptim.

' Efkan cin ise kuzenleri de öyledir!'

Kuzenleriyle tanışıp Efkan'ın gönlünü almayı düşünen ben kendime hayret etmeden duramadım. Bir an önce bu durumu netliğe kavuşturmalıydım yoksa bu korkumla başka cinleri üzerime çekebilirdim. Allah korusun!

Bir süre daha balkonda kalıp kendimi toparladıktan sonra istemiyor olsam da yanlarına gittim. Salona girdiğim an gülümseyen Efkan'a kendimi zorlayarak gülümsedikten sonra " göremeden gideceğimizi düşünmeye başlamıştım" diyerek ayağa kalkan adama baktım. Yüzü hiç yabancı gelmeyen adam elini uzatıp " ben Kerem. Hastahane de karşılaşmıştık" dedi. Efkan'ın yanında iken tanıştığımızı hatırladığım da uzattığı elini sıkıp "hatırladım" dedim ve bakışlarımı onunla birlikte ayağa kalkmış olan kıza çevirdim.

"Kız kardeşim Hazan"

"Memnun oldum" deyip elini sıktığım kız "bende" deyip Efkan'a kaşlarını hafifçe çatarak baktı ve abisiyle aramızdan geçip onun yanına oturdu. Benden hoşlanmadığını düşündüren kızın tam karşısına, Esma'nın yanına oturdum. Karşımda duran üçlüye bakıp, şüphelerimi güçlendirecek sebepler aramaya başladığım sırada annemin telefon melodisi tüm dikkatimi dağıttı.
Yeleğinin cebinden telefonunu çıkaran annem Esma'ya bakarak "baban" dedikten sonra yerinden kalktı ve Esma da telaşla yerinden kalkıp annemin arkasından gitti. Çok güzel!