I Would Rather Live Alone

CHAPTER 1

What if everyone wasn't living? What if life never existed. That's my thought while I am running the unknown track. I classified every person as a split of second. Everyone is there but definitely will pass.

I removed my jacket and shoes as I enter my house. Pumasok agad ako ng shower para makapaligo. I still have class ng 9:30. Kasabay ng pag-agos ng tubig mula sa shower ay ang pagkawala ng mga malalim na isipin.

I finish taking a bath and change into my uniform. I blow dry my wavy hair at naglagay ng liptint. Agad rin akong rin akong sumakay sa aking kotse and drove papuntang campus. I am still early dahil bukod sa ma-traffic ay magre-review pa ako para sa upcoming quiz.

I park my car sa tapat ng coffee shop na madalas naming tambayan nila Graciana. I choose here kasi sobrang tahimik at maaliwalas. Unti lang din ang tao, maybe because the price here is above average. Pero mas okay na dito at least mas makakapag-focus. I ordered my all time favorite, Frappuccino and find my comfortable place.

I bring out my laptop and my notes. Nasa kalagitnaan ako ng pagre-review nang nag-angat ako ng tingin sa lalaking nasa tapat ko.

I just raised my brows at him and ignored this piece of shit. Ngunit ikinagulat ko nang umupo siya sa katapat kong upuan.

"Please, Rain. I begged you. Just tell me where is she?", Errol cried.

Umirap lang ako sa hangin at tinignan siya ng masama. Ang kapal ng mukha niya. After ng ginawa niya sa kaibigan namin. Uulan muna ng dugo bago ko sabihin sa kaniya kung nasaan si Graciana.

"Wala akong isasagot sa'yo Silvestre. Kaya pwede ba, umalis ka na. Tigilan mo na 'yang kahibangan mo. Kung gusto mo malaman, huwag ako tanungin mo," I said to him and leave immediately.

It's been a year since Graciana left the country. Naipanganak niya na rin si Erith. I know na may karapatan si Errol sa anak niya pero ayaw kong pangunahan si Graciana most specially that I saw how she suffered from the hands of that asshole.

Pumasok ako na ako five minutes before magsimula ang klase. Biglang nagchat si Devone sa akin that Errol bothered here also.

Nagsimula na rin magdatingan ang iba naming kaklase.

"Hey, sama ka later? Pupunta kaming Rawling later," Carl, one of my  blockmates.

I sigh before looking at him. It is not hard to guess na type ako nitong gunggong na 'to. I can tell that he's cute. I just smiled at him sweetly at medyo nilapit ang mukha ko sa kaniya. Well hindi na rin siya masama.

"I'll try," simpleng sagot ko at binalik ang atensyon sa nagsasalita naming prof.

Nakita ko ang pag-iba sa expresyon ni Carl.

"Okay, I'll see you later," he said excitedly at bumalik na sa upuan niya.

Natapos ang klase ko by 11:30. Dumiretso ako sa cafeteria to meet Devone.

I sat in front of her. She smiled at me.

"Being a 4th year sucks," reklamo ko.

Tinawanan niya lang ako at umiling.

"Law pa."

I rolled my eyes on her and took a full bite of burger.

"By the way what did Silvestre told yah?"  I asked.

Nag-angat siya ng tingin sa akin bago nagsalita,"Well as usual hinahanap niya si Graciana. But you know, habang iniisip ko sitwasyon nilang dalawa, naawa ako kay Erith."

Dismayado niyang saad. Well I agree but Silvestre should know the consequences of his action.

"We don't know. Graciana needed a lot of space. Errol should have known that better. Most specially na siya ang nakakaalam kung gaano kawasak si Graciana no'ng mga panahong magkasama sila. Plus the fact that Alvira was suffering too," I told her.