ჩემთვის ძვირფასი🖤 (დასრულებული)

◇3◇

ფეხზე ვხტები და უცბად სხეულზე რაღაც ცივს ვგრძნობ, შემდეგ კი მსხვრევის ხმას ვგებულობ,
ძირს დახედვისას ვაანალიზებ რომ, მთელი სასმელი რაც მიმტანს ჩვენთან მოჰქონდა, სულ ზედ გადავივლე. სწორედ, აქ დამტოვეს ნერვებმა და მეც იმ ირონიით სავსე ტიპს, მუჭი ვუთავაზე ცხვირში და თან დავამატე:

_ამის მერე შეეცადე აღარსად გადამეყარიო, თორემ მხოლოდ ცხვირის გატეხვით ვერ გამოხვალ_მაგრამ რაც ყველაზე მეტად მაღიზიანებს, ეს მისი გამომეტყველებაა ის ყველაფრის მიუხედავად ისევ იცინის რის გამოც უკვე თავის <ღირსებაში> ამოვარტყი და იქაურობის დატოვება გადავწყვიტე, ამ დროს კი მესმის:

_ჰოსოკი ლამაზმანო, შეგიძლია ჰობი დამიძახო_ამბობს ისევ თავდაჯერებული არც მე ვაკლებ.

_ემა_ ვამბობ და მოსაცმელის ჩაცმას ვიწყებ

_იმედია კიდევ შევხვდებით

_იმედია... შენს იდიოტურ სიფათს, ვეღარასდროს შევხვდები_ვამბობ და მეც და გოგოებიც გასასვლელიდან გავდივართ...

ჰობის pov:
მიუხედავად იმისა რომ ამ გოგომ: სახე დამილურჯა, ცხვირი გამიტეხა და <ღირსებაში> ამომცხო... ის მაინც ძალიან მომეწონა.
მიუხედავად იმისა რომ ამერიკაში მხოლოდ ერთი კვირით ჩამოვედით, მაინც კარგად გავერთეთ. ხვალ კორეაში უნდა დავბრუნდათ, რადგან ერთ კვირაში სკოლა იწყება...

_აუ რა მაგარი გოგო იყო არ მიგაჩმორა ეგრე გინდა შენ რას ენაგლებოდი?!_ამბობს ჯინი და ხმამაღლა იცინის

_ხო რამ გაგამწარა რას გააქციე და გაამწარე ის გოგო?_ამატებს ჯუნიც

_გეყოთ მერე რა ქვეყნის დასასრული ხოარაა ნუ შეჭამეეთ_ამბობს ჯიმინი და თან იცინის

_კარგი კარგი წავედით ხვალ ფრენაა და უნდა დავისვენოთ...

მეორე დილას ემას pov:

დილას მაღვიძარაზე ადრე ვიღვიძებ, ვდგები, შხაპსვიღებ, ჩემი სახის პროცედურებს ვიტარებ, ვიცმევ და ოთახს ვტოვებ...