Onveilig

Hoofdstuk 11 Vreselijk nieuws

Ik zag mijn huis in de verte tot ik in een steegje werd geduwt...

Ik val van mij fiets. Mijn lichaam schaaft over de grond. Ik word bij mijn kraag opgepakt en tegen de muur gegooit. Ik gil zo hard als ik kan. Hij legt een hand op mijn mond. En hij komt langzaam dichterbij ik voel hem hijgen in mijn nek. Ik trap naar voren, recht in zijn kruis. "Au! Bitch dit doe je nooit weer!" hij slaat op mijn voorhoofd. Mijn hoofd komt tegen de muur aan. Ik voel het eten van vanmorgen weer omhoog komen. En ik spuug het over hem heen. Hij kijkt vol afschuw naar zijn shirt. Hij slaat me nog een keer hard in mijn gezicht en hij komt weer dichterbij. Ik ril door mijn hele lichaam. Hij fluistert: "Jij doet mijn vriendin niks aan! Niks! gehoord?!" Ik kan zijn stem niet plaatsen. Hij fluistert nu harder. "Begrepen?!" Ik stamel een beetje. "J..ja" de zon komt achter de wolken vandaan en een klein lichtstraaltje komt op zijn gezicht. Nu zie ik hem. Het is Robert. Ik ben bang. Na een poosje tegenstribbelen laat hij me gaan. Terwijl ik naar huis loop nog rillend van angst. Herrinneringen komen terug. Hij was het. Hij. Hij is degene die me heeft verkracht... Dit moet Natalie weten. Hij roept nog: "dat was niet de enige keer hoor. Ik ben terug" Dat maakt me banger. Ik fiets. Harder en harder. Naar huis. Tranen stromen over mijn wangen. Thuis bel ik aan. Mijn moeder doet open. En ik ren naar binnen. Ze kijkt me aan en omhelst me. "Wie heeft dit gedaan? Pap? Wat een klootzak!" zegt ze vluchtig "nee! Mam je weet het nog niet maar ik ben vorig jaar..." verder kwam ik niet ik barst in huilen uit. Ze knuffelt me. Schrijf maar op een papiertje. Ik schrijf met trillende handen op verkracht. Mijn moeder begint te huilen. "Door wie?" vraagt ze met een bibberende stem. "R..robert. Het vriendje van Natalie." "Dan vertel je het Natalie toch? Zometeen verkracht hij haar ook!" "Nee mam. We hebben ruzie, ze stuurt hem alleen maar op me af." Bij die gedachte raak ik in paniek. Mijn moeder kalmeert me. "Ik ga maar eens eten koken. Wat wil je?" "Uhmm.. Gebakken aardappels. Mag ik misschien helpen?" "Ja tuurlijk!" glimlacht ze. Ik stuur Max snel een appje over de gebeurtenis met Robert. En loop naar de keuken. Ik gooi er sla, tomaat, komkommer en slasaus in. Ik roer het flink door. "Roep jij pap even?" vraagt mijn moeder. "Ja tuurlijk." Ik loop naar de trap en roep mijn vader. "Paaaapp!!! Eeeteeennn!" "Jaa ik kom!" krijg ik terug. Ik zet de borden op tafel met bestek erbij. Ik laat mijn ouders eerst pakken zodat ik de rest ban de aardappels heb. Ik hou te erg van gebakken aardappels. Ik gooi sla op mijn bord. MIsschien iets te hard, want alles vliegt overal heen. Er ligt nog ongeveer 1/10de deel op mijn bord. Ik kijk geschrokken naar mijn bord. En dan naar mijn ouders. Ik kan mijn lach niet houden en gier het uit. Ik zie mijn vader rood worden. Het maakt me bang maar ik kan niet stoppen met lachen. Maar dan proest mijn vader het ook uit. Mijn moeder volgt. Tja.. Daar zitten we dan. Met de slappe lach aan tafel. Als we uitgelachen zijn. Eten we rustig verder. Na het eten loop ik naar boven. Ik kijk op mijn telefoon. Ik heb een berichtje van een onbekend nummer. Het gaat als volgt:

Heey schatje!

Ja ik ben terug.

Maar dit keer hoef ik jouw niet meer voor de seks, nee ik ben terug om jouw leven te eindigen.

Ja je leest het goed. JE EINDE!

Morgen na school ben je dood.

XX Je weet wie.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Okee ik ga mijn hoofdstuk hier eindigen! Ik weet het alweer beetje shitty hoofdstuk heel kort ook..

Maar goed DEAL WITH IT!! No just kidding luv u xxx

Wie kan ik ff een berichtje sturen??

EN oh ja! bijna vergeten!! mijn boek is gestegen naar #38 in romantiek!! ♥

thanks a lot for reading and voting see yaaaa