donkerblauw

deel 2: waarin de trap ons hoger brengt

De badkamer vult zich met de zoete geur van mijn shampoo, terwijl hij nog steeds aan de andere kant van de deur zit. Hij moet waarschijnlijk nog even iets afmaken.

Tien minuten later draai ik de kraan dicht en droog me af. Hem hoor ik niet meer. Ik trek een witte kanten beha en slipje aan en besluit zijn hemd te dragen. Ik spuit nog even een beetje parfum en doe wat Lippenbalsem op mijn lippen. Dan ga ik de badkamer uit. Geen spoor van hem. Ik ga dan maar de gang door, naar mijn kamer. Daar doe ik mijn ringen weer aan en ga even door mijn haar. Dan ga ik terug naar de badkamer en poets mijn tanden. Ik heb nu toch geen honger meer. Nadat ik mijn mond heb gespoeld met wat koud water loop ik naar de woonkamer. Ook daar is hij niet. Opnieuw de gang door. Daar zie ik dat de sleutel van zijn slot is gehaald. Ik ga langzaam de trap op, voetje voor voetje. Boven is er nog een leegstaande kamer. Er staat een tweepersoonsbed dat nog onbeslapen is. De donkerblauwe katoenen dekens zijn keurig opgemaakt. Door de donkere houten kasten en het ronde raampje heeft het iets mysterieus, deze kamer. Maar ook hier geen spoor van hem.

Langzaam ga ik terug de trap af, stop in de helft. Daar staat hij. Zijn jeansbroek terug aangetrokken. Ontbloot bovenlijf, zijn haar nog vochtig van de douche. Zijn blik glijdt over mijn lichaam, bewonderend, hongerig. Hij ziet dat ik zijn hemd draag. Hij gromt: 'Is dat mijn hemd?' Ik glimlach. 'Misschien. Heb jij de sleutel?' Hij grijnst. 'Misschien.'
Ik ga zitten, afwachtend. Hij komt langzaam de trap opgelopen, starend naar mijn benen, heupen, buik, borsten, sleutelbeenderen, mond. Mijn ogen. Hij blijft in mijn ogen kijken, en ook ik verbreek het oogcontact niet terwijl hij steeds dichterbij komt. Ik besluit hem uit te dagen. Zodra hij de afstand tussen ons heeft overbrugd en over me geleund komt, sta ik op en loop verder naar boven. Ik voel zijn ogen op mijn billen. 'Hé', zegt hij hees. Hij komt nu sneller achter me aan. Ik draai me om, laat hem mij opnieuw inhalen, en ga dan weer verder naar boven. Lopend nu. Mijn doel is bereikt. Hij houdt het niet meer en rent nu achter me aan de trap op. Juist voordat we boven zijn grijpt hij me beet en trekt me naar beneden. Hij duwt me achterover op mijn rug en zet zijn knieën aan weerszijden van mij. Hij legt zacht maar krachtig een hand over mijn keel. Ik kan nu niet meer weg. In mijn buik beginnen de energiedraden zich weer op te spinnen. Met zijn andere hand veegt hij het haar uit mijn gezicht. Hij kijkt mij in de ogen en zijn adem stokt als ik mijn lippen lik. Dan begint hij me te kussen. Gejaagd. Alsof hij anders nooit genoeg zal krijgen. Mijn onderbuik tintelt. Ik verken ondertussen met mijn handen zijn lichaam. Het koude metaal van mijn ringen en mijn warme handen doen hem rillen onder mijn aanraking. Zacht strijk over de lijn in zijn rug, van zijn haar tot zijn broek. Ik haak mijn vingers in de stof van zijn broeksband terwijl hij naar adem hapt. Ik begin aan de knoop van zijn broek te frunniken terwijl ook hij aan de knoopjes van mijn hemd begint. Exact wat ik hoopte. Nu hij mij heeft losgelaten, is het mijn beurt om de leiding te nemen. Zijn broek laat ik voor wat hij is. Ik sta op, hij is nog steeds bezig met mijn hemd, en ga achter hem staan. Zo krijg ik hem op zijn rug. Verbaasd hijgt hij in mijn mond als ik hem begin te kussen. Ik leg op mijn beurt een hand op zijn keel. Nu begint hij nog luider te hijgen, gevolgd door een gesmoorde kreun als ik op zijn onderlip bijt. Zo werk ik mij langzaam een weg naar beneden, zijn handen boven zijn hoofd gedrukt tegen de bovenste treden aan. Ik zet mijn tanden zacht in zijn hals, gevolgd door een zuigzoen. Zijn ademhaling wordt steeds zwaarder. Ik laat een spoor achter van kussen en beetjes tot ik bij zijn broek aankom, die ondertussen al openstaat. Zijn opwinding is duidelijk zichtbaar. Ik begin erover te wrijven, eerst zacht, dan steviger, sneller. Zijn hijgen is overgegaan in kreunen, een rilling schiet door zijn lichaam als ik zijn jeans uittrek, en kusjes plant op het stiksel van zijn boxer. Hij rukt zijn handen los en grijpt naar mijn haar. Zijn borstkas gaat heftig op en neer. Hij leidt mijn handen zijn onderbroek in... Maar nee. Ik heb de leiding. Ik duw hem terug achterover bij zijn hals. Wanhopig kreunt hij:'Alsje-alsjeblieft.' Ik begin traag zijn broeksband te strelen. Ga met mijn vinger over zijn groeiende energie. En dan besluit ik hem te verlossen. Niet zo snel, weliswaar. Ik glip met mijn ene hand zijn boxer binnen, terwijl ik met mijn andere hand nog steeds zijn hals streel. Hij ligt kreunend op de trap, zijn borst zwaar op en neer gaand, overgelaten aan mijn wil, zijn verlossing. Ik neem hem vast en laat mijn hand op en neer gaan. Eerst zacht, dan sneller, sneller. Zijn borst beweegt ritmisch mee. Hij wordt gek en ik ben de oorzaak. Ik voel dat hij dichterbij komt, zijn verlossing nabij. Hij houdt het niet meer en trekt mij naar zich toe, zijn vingers achter de randen van mijn slipje gehaakt. Ik kus hem hard op zijn mond, laat hem niet los. Hij ligt nu te kronkelen, wanhopig, zijn rug komt los van de traptreden. Ik beëindig de kus, buig me naar hem toe en fluister: 'Kijk naar mij.' Dat helpt hem over het randje. Terwijl hij mijn naam kreunt zie ik in zijn ogen een wervelwind van spanning en verlossing. Huiverend ligt hij op de trap, een grote bol sensatie.

Hij siddert en grijpt me stevig vast terwijl hij op adem komt. Hees wilt hij iets zeggen, maar ik leg een vinger op zijn lippen en fluister: 'Je zweet. Misschien moet je even douchen.' En ik stap over hem heen de trap verder op, naar de kamer met de nachtblauwe dekens. Hij kijkt omhoog, streelt nog vluchtig langs de binnenkant van mijn dij, maar is nog te zwak om iets te doen. Ik zeg voordat ik de kamer binnenstap: 'Als je je hemd terug wilt, kom het dan halen. Maar eerst douchen. En wees vlug, tenzij je liever wilt dat ik alleen ergens aan begin.' Terwijl ik de deur sluit hoor ik hem kreunen. Ik weet niet of het komt door oude of door nieuwe opwinding.