Lovesick || Choi Yeonjun

*1*

"Dikkat dikkat!
Ulsandan Seule uçaçak olan uçak 30 dakika sonra kalkışa geçecektir"

Duyduğum anons üzerine oturduğum koltuktan kalktım ve bavulumu elime aldım

Anlayamadığım bir şekilde içimde korku ve heyecan vardı

Tam 1 yıl sonra tekrar Seule dönüyordum

O olay hala dün gibi aklımdaydı

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve uçağa doğru yol almış olan kalabalığa doğru ilerledim

Uzun koridorda ilerledikçe içimdeki heyecan artıyordu

Kessinlikle uçak korkusu değildi benimkisi

'Eğer korkuyorsan Ulsanda kal'

Diyebilirsiniz ama o kadar kolay değil,ben bu bir yılda Ulsana alışamadım.

Gitmek istiyorum.

Bu sefer geridönüş yok.

Sonunda uçağa geldiğimde biletimi hostese gösterdim,biletimi kontrol ettikten sonra yerime oturdum,cam kenarına

Yanımda haraketlenme hiss edince kimin oturduğunu umursamadım ve telefonumu uçak moduna alıp,kulaklıklarımı takıp gözlerimi kapattım

Bizim şarkımızı açtım.

Seule dönüş biletini aldığımdan beridir huzursuzdum,sürekli ağlama isteyi geliyordu

Şimdi ise göz yaşlarımı serbest bırakmıştım..
~~~~

1 saat sonra...

"Hanımefendi uyanın,geldik"

Kolumun dürtülmesiyle zar zor gözlerimi açmıştım

Son aylarda uyku düzenim fazlasıyla bozulmuştu ve geceleri uyuyamıyordum

Neyse.

Önden oturan herkesin yavaşça uçağı terk edişlerini izledim

Boşalınca bende indim ve bavulumu almak için ilerledim

Tam çıkışa doğru gideceğim sırada birisinin bana seslenmesi ile durdum

Uzun boylu,genç,benim yaşlarımda bir adamdı

"Pardon,bavullarımız karışmış,bu sizinki olmalı"

Kaşlarımı çattım ve uzattığı bavulu alıp açtım

En üstte iç çamaşırlarımı görünce,içten küfür ederek geri kapattım

"Evet,benimmiş. Uyardığınız için teşekkürler"

Gülümsedi ve bavulunu alıp uzaklaştı

Bu tip olayları hep dizilerde görmüştüm

Gerçek hayatta 'aynı bavulların karışması' gibi bir olay yaşayacağımı düşünmemiştim hiç

Dışarıya çıktığımda uzakta sıra ile dizilmiş olan taksilerin olduğu tarafa ilerledim