Lovesick || Choi Yeonjun

*5*

Üniversite bitmişti

Oldukça uzun ve yorucu bir gündü

Binadan çıktığımızda uzakta arabaya binen Yeonjunu görmüştüm ve onu....

Bayan Hee-Jung'u

uzun zaman sora onu görmek çok tuhaf hiss ettirmişti

Hala onun böyle bir insan olduğuna inanamıyordum

Ona göre bu yaptığı oğlunu 'korumaktı' ama yaptığı tek şey ikimizin hayatını mahv etmek olmuştu

Acaba pişmanmıydı?

Oğlu her gün 'İseul' diye sayıkladıkça,acaba bana yalan söylediği günü hatırlıyormuydu?

Vicdanı sızlıyormuydu?

Bunları ona sormadan asla cevabını bulamazdım

Arabalarının uzaklaştığını görmüştüm

Do-Va:"Al işte yine daldı uzaklara,heyy dünyadan İseula"

Yoorim:"İseul iyi misin?"

Hep duyduğum soru

'İyi misin?'

Hayır. Değilim.

Yeonjunu bu halde gördüğümden beridir asla iyi değilim ve iyileşene kadarda olmayacaktım

İseul:"şey kızlar ben iyi hiss etmiyorum,siz marteke gidin"

Yoorim:"Heey şimdi ne oldu? Ne güzel anlaşıp gidiyorduk,yoksa sen bizimle gezmek istemiyormusun?"

İseul:'Hayır alakası yok,sadece canım istemiyor. Başka zaman gideriz"

Kızların bir şey demesine izin vermeden oradan ayrılmıştım

Saat akşama doğru gittiği için,hava serinlemişti ve yavaş adımlarla yurda doğru ilerliyordum

Bir kaç dakikanın ardından odama gelmiştim

Buraya geldiğimden beridir mutsuzdum,aslında Ulsanda ikende böyleydi

Yeonjunun öldüğünü sandığım günden beridir asla mutlu olamamıştım,evet yaşıyordu ama hastaydı....

Üstelik bildiğimiz hastalıklardan değildi...aklını yitirmişti...

Sırt üstü yatağa uzandım ve tavanı izlemeye başladım

Bayan Hee Jungu uzun zaman sonra görmek tuhaf hiss ettirmişti

Karşısına çıkıp
'Neden bunu yaptınız?'
Demek istiyordum ama daha hazır hiss etmiyordum

Korkuyordum

Ne tepki vereceğinden korkuyordum.

Üniversite başlayalı daha 1 hafta olmuştu,sabr etmeliydim ve Yeonjun ile daha fazla vakit geçirmeliydim