Lovesick || Choi Yeonjun

*14*

"Bu kadar kolay değil bayan Hee Jung! Hiç bir yere gitmiyorum! Onca olan şeyden sonra ders almadınız mı?!"

Gözlerini devirdi ve çıkmaya devam etti

Tekrar kolundan tuttum

"Ee yeter be!"

Dedi ve merdivenlerde kolumu sertçe itti

Dengemi kaybetsemde kenarlardan tutunub son anda düşmekten kurtuldum

"Siz delirdiniz mi?!
Eğer tutunmasaydım şu an ölmüş ola bilirdim! Şu merdivenlerin uzunluğuna bakın!"

Gözlerini kaçırdı

Sanırım kendiside korkmuştu

Öleceğimden değil,ölümümden sorumlu olacağından korkmuştu

"B-benim suçum değildi!
Peşimden gelen sendin!
Sana defol dedim ve uzaklara git ve mümkünse bir daha dönme! Benim oğlum sensiz çok mutlu olacak!"

Gözlerim doluyordu

Neden böyle yapıyordu ki?

"Oğlunuz gözünüzün önünde tükeniyor! Göremiyormusunuz?"

"İseul bak...o hasta ve yanında olmanı istemiyorum! Lütfen git!"

"Ama-"

"Eğer gitmezsen sana yemin olsunki onun iyileşmesine izin vermem!"

Bunu demesiyle dudaklarım aralanmıştı

"N-ne? S-siz ne dediğinizin farkındamısınız?!"

"Evet!"

Dedi bağırarak

"Ben ne dediğimin gayet farkındayım! Eğer Yeonjunu bu kadar çok seviyorsan git!"

Şu an bana öyle bir şey demişti ki...

Asla böyle bir şey söyleyeceğini düşünmezdim...

Gitmeliydim...

Yine...

Eğer gitmezsem iyileşmesine izin vermeyecekti

Yemin etmişti

Yeonjunun hastalığı günden güne ilerliyordu ve ben onun ölmesini istemiyordum.....

Çatıda olan olayıda hala unutmuş değildim

Bu kadar mı nefret ediyordu benden?

Arkamı döndüm ve yavaşça merdivenlerden indim

Arkamdan söylediği şeye sadece susmuştum

"Bu sefer Seulden gitmen için zorlamayacağım. Ama mümkünse Yonsei ve evimizden çok uzaklara git! İki günün var"

Elimin üstü ile göz yaşlarımı sildim

Kapıdan çıkmadan önce duraksadım