Lovesick || Choi Yeonjun

*6*

Canım yanıyordu...

Gerçek ben burada iken...o benim hayalimi arıyordu...

Bir kaç dakika sonra Yeonjun geri döndü ve yanıma oturdu

Üzgün görünüyordu

İseul:"Ne oldu? Daha gelmedi mi?"

Yanaklarını şişirip başını iki yana salladı

Yeonjun:"gelsede dokunamıyorum ona,canımı acıtıyor"

Gerçekten durumu iyi değildi

Gerçek ve sahteyi ayıramıyordu,birden korkunç bir insana dönüşürken aniden çoçuk gibi oluyordu

Eskiden şizofren hastaları hakkında bir kaç makale okumuştum ama abarttıklarını sanmıştım

Yanılmışım

Kollarını belime sarınca istemsizce irkilmiştim

Başınıda omzuma koymuştu

Aniden böyle yapınca heyecanlanmıştım ama gerilmiştim ve geri çekilmiştim

Yeonjun:"Özür dilerim... sadece bunu İseulüme çok yapardım,o çok severdi. Tekrar özür dilerim"

İseul:"Hayır hayır,yanlış anladın,s-sarıla bilirsin"

Gülümsedi ve tekrar az önceki gibi kollarını belime sarıp,başınıda omzuma koydu

Bazen öyle konuşuyordu ki sanki benim öldüğümü biliyordu, yani ona göre öyle olması lazımdı.

Bazen ise halüsinasyonumu görüp gerçek sanıyordu

Anlayamıyordum

"Umarım İseulüm bizi bu şekilde görüp üzülmez"

Kaşlarımı çattım

"Anlayamadım?"

"O biraz kıskanç biri,sana sarıldığım için kıza bilir bana"

İseul:"kızmaz...merak etme. O öyle bir kız değil"

Başını kaldırdı

Yeonjun:"Sen nereden biliyorsun?"

Sordu merakla

İseul:"Hmm..sen iyi birisin ve eminimki İseulünde iyi birisidir. Neden kötü bir kız ile konuşasın ki?"

Gülümsedi

Yeonjun:"Doğru tahmin! İseulüm melek gibi gerçekten"

İseul:"Şey..Yeonjun"

Yeonjun:"Efendim"

İseul:"İseul sadece sen yalnız olduğunda mı geliyor?"

Yeonjun:'Evet,utangaç olduğunu daha öncede söylemiştim"

Bir şey demedim